'पुअर थिंग्ज्स' वयात येण्याची एक तिरपाकडी (परि)कथा

*मला वर जलतरंग ऐवजी 'harp' (हार्प) लिहायचं होतं. एक तंतुवाद्य आहे. **वरच्या इंग्रजी ओळी Weeknd आणि Doja Cat यांच्या गाण्यात येतात. त्या इथं चपखल बसल्या.

हार्प - देवदूत वाजवतात ना नेहमी. म्हणजे चित्रांत.

काय जबरदस्त मांडणी केली आहेस तू. हे शब्दबद्ध करणे सोपे काम नाहीच.
चित्रपट पाहिला.
खूप वेगवेगळ्या लेअर वर बरंच काही समांतर सुरू आहे आणि त्यातल्या काही लेयर चा अर्थ निसटता कळतोय तर काही पातळीवचं काहीतरी सुटतंय/ निसतंटय असे काहीसे मिक्स फिलिंग आले मला.
परिकथाच आहे. आणि तिरपागडी आहेच.

पुढे spoiler असतील. सावधान. नका वाचू हवेतर.

गॉड आणि त्याच्या घरातल्या कुत्रा कोंबडा मिक्स, डुक्कर बदक / कोंबडा मिक्स असे बघून त्या गॉडचे सर्जन असणे चांगलेच ठसते, त्याच्याही बालपणी त्याच्या बाबाने त्याच्यावर केलेले प्रयोग तो सांगतो आणि त्याच्या तश्या असण्यामागे हे ही हातभार का असे जाणवले.
सब्जेक्ट ला पूर्ण कंट्रोलमध्ये ठेवण्याचा आटोकाट प्रयत्न , त्यासाठी काही गोष्टी बेला ला सांगणे, घाबरवणे वै.
बेला हे character फारच युनिक. सगळ्या गोष्टीत लॉजिक शोधणे , कळणे, त्यात नीतिमत्ता म्हणजे काय ह्याचे कोणतेही पूर्वग्रह नसणे. त्यामुळे तिला रफेलो का चिडतोय हेच लक्षात येत नाहीये.
Btw, तिला कंट्रोल करण्याचा प्रयत्न तो ही करतोय.
आणि ती साहसी ट्रिप वर आहे. तिला अनुभव गोळा करायचे आहेत.
तिच्याकडे पॅरिस मध्ये ग्राहक म्हणून येणारे एकेक तर कसले नमुने आहेत.
वरती प्रतिसादातही बरेच चांगले विवेचन केले आहे.
गरिबी पाहिल्यावर होणारे दुःख, त्यांना मदत करण्याची तिची भावना, तुटलेल्या पायऱ्या, तिने पैसे त्या बोट वरील कर्मचाऱ्याकडे देणे ( ते काही गरजूकडे पोहचणार नाहीत हे आपल्याला कळते ), जगाकडे वाईट अनुभव किंवा आजवर जे अनुभवले त्यामुळे थोडयाशा नकारात्मकतेने बघणारा किंवा ह्यात काही बदल होउ शकत नाही असे वाटणारा तो कृष्णवर्णीय प्रवासी, वयस्कर स्त्री प्रवासी, बेलाचे सगळेच डायलॉग, polite सोसायटीचा उल्लेख. सगळं उच्च. काही काही प्रसंगात एक तीर अनेक निशाण असेही वाटले. नेमके सांगता येत नाहीये.
प्रचंड वेगळा प्रयोग.

अगदीच तुलना नव्हे पण
दुसऱ्या गोला से आया हुवा एलियन आमिर खान ह्या गोला वर असे का हे शोधत असतो त्याची क्षणभर ( आणि एकदम किंचितशी ) आठवण झाली. पण perspective आणि ट्रिटमेंट प्रचंड वेगळे आहे.

काल पाहिला! जबरदस्त. फार आवडला मला!
कथा, अभिनय, व्हिजुअल्स, बॅकग्राउंड स्कोर सगळेच विलक्षण आहे . व्हॉट अ‍ॅन एक्सपिरियन्स!
सिनेमाबद्दल आधी काहीच वाचले /पाहिले नाही हे बरे झाले.
स्पॉयलर्स :
.
.
.

जगरहाटीची, सामाजिक चौकटींची काहीच कल्पना नसलेल्या व्यक्तीच्या नजरेतून जग पहाणे ही कन्सेप्ट पूर्वी येऊन गेलेली आहे. पण हा सिनेमा एकदम वेगळ्याच लेवल ला आहे.
बेला ची युनिक कंडीशन, मुळात एका अ‍ॅडल्ट शरीरातील सर्व नॉलेज, मेमरीज पुसून त्यात लहान मुलाचा - तोही त्याच स्त्रीच्या बाळाचा मेंदू बसवणे या कन्सेप्ट मधल्या मॉरल, लॉजिकल शक्यता डोके भंजाळवतात. आपले पुढे काय होईल कथा कशी पुढे जाईल याचे आडाखे चुकतातच.
बेलाची आधीची शारिरीक गरजांपुरते सीमित जग असलेली निरागस बालिका ते भाषा, विचार, अनुभव डेवलप झाल्यानंतर तिची जगाबद्दल, व्यक्तींबद्दल बदलणारे पर्स्पेक्टीव्ज हे फार फेअरीटेल क्लिशे होऊ शकले असते पण यात ते फार विलक्षणपणे समोर येते.
स्त्री म्हणून आयुष्याच्या प्रत्येक स्टेज मधे प्राप्त करू पाहणारे, कन्ट्रोल करू पाहणारे पुरुष, त्यांच्याशी तयार झालेली वेगवेगळ्या लेवल ची नाती, नंतर स्वतः प्रगल्भ होत गेल्यानंतर प्रत्येक नात्यातून आउटग्रो होऊन, प्रत्येक गुंत्यातून सहजपणे पाय सोडवत तिने स्वतःच्या बुद्धीने, मर्जीने निवडलेले मार्ग हे एक बाई म्हणून मला अजूनच जास्त अद्भुत वाटत गेले! दिग्दर्शकाच्या क्रिएटिविटी ला दाद द्यावी असे अनेक प्रसंग, डायलॉग्ज आहेत. अमित ने मस्त नेमक्या शब्दात लिहिलंय.
बायदवे, मला शेवटी ती गॉड चा ब्रेन वाचवून आल्फी ला बसवते की काय असे वाटून गेले.
गॉड चे कॅरेक्टर काही वेळ खूप डार्क वाटते, नंतर त्याच्याबद्दल सहानुभूती वाटते. तसेच मार्क रफेलोचे. मज्जा आणली आहे त्याने.
मला पण तो डान्स चा सीन फार आवडला धमाल आहे!
फेलिसिटी हा गॉड चा दुसरा बेला सारखाच एक्सपेरिमेन्ट पण ती बेला होऊ शकत नाही! तिच्यामुळे बेलाचे स्वत्न्त्र व्यक्तिमत्त्व अजून हायलाइट होते असे मला वाटले.

मैत्रेयी फार सुंदर लिहीले आहेस. विशेषतः एक स्त्री म्हणुन तुला काय आवडले/जाणवले ते फारचआवडले.

सगळे छान लिहिताय, स्पॉयलरसाठी धन्यवाद. मला आवडतात वाचायला आणि पिक्चर काही बघणार नसल्याने अजूनच आवडतात. अगदी डिटेल कोणी स्टोरी लिहिली तरी आवडेल वाचायला. वेगवेगळ्या कमेंट्समधून chara सर्व छान उलगडली जातायेत, विशेषतः नायिका.

बघायला थोडा जड जाईल बहुतेक. सामो यांनी जो आक्षेप घेतलाय तेच वाटेल मला, म्हणून बघायला जड जाईल असं वाटतंय.

Btw आधीची तरुणी बेला कोण असते म्हणजे त्या गॉड ने सर्जरी करण्याआधीची.

ती बाकी कुठल्याच स्त्री शी का जोडली जात नाही? >>> हो त्या ब्लॅक मुलीशी बाँडिंग होतं आणि मार्थाशी सुद्धा होतंच, पण तिच्या केअरटेकर सोबतही काही बाँडिंग नाही दाखवलेलं.
प्रेम, विरह इ.इ. भावनांचा अविष्कार आहे. त्या भावना अजुन तिच्यात नसाव्यातच. >> सुरुवातीला भावना वगैरे नसतील पण ह्यूमन मेन्दू ला प्रेम, सेपरेशन हे समजते की. शिकवावे लागत नाही. त्यामुळे मला वाटते गॉड बद्दल तिच्या मनात भावना असतातच. आणि तसेही जग बघून आल्यावर तिच्यात तेवढी मॅचुरिटी आणि "माणूसकी" आलेली असावीच, त्याला गुडबाय करताना वगैरे ती अटॅचमेन्ट दिसते.
पण येस आधी मला वाटले ती रोबॉट सारखी झाली आहे की काय, विदाउट एनी एम्पथी. सुरुवातीला बेडूक फाटकन मारते, प्रेतावर वार करते वगैरे. नंतर तिला जेलसी वगैरे भावना लक्षात येत नाहीत. तेव्हाही. पण मग लक्षात आले की एकनिष्ठ असणे हे कंडिशनिंग आहे ते ती शिकलेलीच नाही. नंतर त्या मरणार्‍या गरीबांना बघून तिला दु:ख होते तेव्हा तिला एम्पथी ही भावना आहे हे दिसते.

आपल्याला खळखळून अगदी मनापासून हसू फुटतं. मला तर वाईट वगैरे जराही वाटलं नाही.>>> +१

डंकनला इतर स्त्रियांपेक्षा वेगळी वाटली असं त्याने बोलून दाखवलं( गच्चीवर(?)). त्यातून तिचं हे असं लहरी आणि विक्षिप्त असणं बघून वाटलं असावं असं मला वाटलं. Hulu हा सिनेमा वुमन्स हिस्ट्री मंथ म्हणून बघायला सुचवत होतं पण प्रामाणिकपणे सांगायचं तर मला यात वुमन एम्पावरमेंट वगैरे आढळलं नाही हे एक सायन्स फिक्शन+ टन ऑफ सेक्शुअल एक्सपेरिमेंट + फाईन्डिग यूवर सेल्फ (who is coincidentally a woman) वाटलं. ते विनोदही सगळे त्यातूनच होत गेलेले वाटले आणि तेव्हाचे अपेक्षित नॉर्मही त्यामुळेच एकदम अंगावर आले नाहीत. मला तिचा फियान्से शेवटी तुझं शरीर आहे आणि तुझ्याशी शय्यासोबत करण्यासाठी तीस फ्रँक फार कमी आहेत असं म्हणतो, ते चक्क गोग्गोड आणि रोमँटिक वाटलं. मलाच सुरवातीचा अर्धा पुन्हा बघावा लागणार आहे. एवढा सेक्स पुन्हा बघायचा कंटाळा / शिसारी आली आहे. कामसूत्रा ऑफ द अनडेड

हा सिनेमा आवडलेल्यांना सलमा हायेकचा 'फ्रिडा' बघा असं सुचवेन. तो फारच जिवंत आणि जंगली होता. फ्रिडा खरोखरच होती आणि ती Bohemian spirit असलेलीच वाटली.

अंजूताई,
ती हीच बेला असते फक्त मेंदू वेगळा असतो. नंतरचा मेंदू तिच्याच पोटातल्या बाळाचा असतो.

अस्मिता, मिन्स ती कोण असते, काय करत असते. प्रोफेशन काय असतं, कॉलेजगोईंग वगैरे असते का असं विचारायचं होतं.

ओहह, अरेरे अशी असते.

थँक्स अमितव.

त्या ऐवजी पुरुष असता तर? विचार डोक्यात आला. >>> 'पोलाइट सोसायटी'ची बंधनं बायकांवर असतात तशी (तेवढी) पुरुषांना नसतात मुळात. त्यामुळे एखाद्या पुरुषाने ती बंधने न समजणे/ न मानणे हे तेवढे इफेक्टिव झाले असते का असे वाटले.
बायदवे सेक्शुअ‍ॅलिटि हाच मुख्य फोकस आहे असे मला नाही वाटले. ती भूक सुरुवातीला तिला सर्वात महत्त्वाची वाटते, पण हळू हळू त्याकडेही बघण्याचा अँगल बदलतो की. नंतर सेक्स दाखवलेला असला तरी प्रॉस्टिट्यूशन करताना ती त्याकडे एक पैसा मिळवण्याचे साधन म्हणून बघते. बोटीवर त्या मार्थासोबतचा कोण तो त्या ब्लॅक माणसासोबत तसे काही करताना दखवलेले नाही. त्याच्याशी फक्त वैचारीक चर्चा

सगळं शिकण्याच्या लालसेतून ती शिकत रहाते. एका परिस्थितीत आपल्याला यात एक विनोद दिसू लागतो. अगदी खळखळून हसू येईल इतका विनोद, जवळपास प्रत्येक दृष्यांत विनोद. खळकळुन हसुन झालं की त्याच विनोदावर टंग-इन-चीक हसुन विचारांची चक्र चालू करणारा विनोद. हे फार फार रोचक आहे. हा विनोद डार्क आहे, ट्विस्टेड आहे, परिकथा वाटेल असा निरागसही आहे, आणि शब्दांत मांडता येणार नाही असा ही आहे. पण कुठेही डोळ्यातुन पाणी वगैरे काढणारा नाही. >>> हे अवघड वाटतं हाताळणी म्हणून. इंटरेस्टिंग आहे.

चित्रपट पाहीन कि नाही माहिती नाही. परीक्षण मात्र आवडलं.
रंगसंगती मधले फरक हे जास्त आवडलं. रसास्वाद कसा घ्यावा याचं उदाहरण आहे.

फिश आय लेन्स बद्दलचं निरीक्षण इंटरेस्टींग आहे. चित्रपट पाहिलेला नाही. पण वाईड एंगल किंवा शार्प कर्व्हज दाखवण्यासाठी या लेन्स वापरल्या जातात. रंगही उठावदार होतात. क्षितीज अधिक गहीरे दाखवता येते. याच बरोबर डिस्टॉर्शन ( विकरण) साठी फिश लेन्स वापरल्या जातात. भूतकाळातल्या घटनांचे डिस्टॉर्शन असे काहीसे प्रतिकात्मक म्हणायचे असेल तर माहिती नाही. अशा पद्धतीने कुणी वापरले आहे का ?

वेश्यागृहाबाहेरचा बर्फातला सीन फार भारी आहे >> अमितव, अगदी, तो सीन मला सर्वात जास्त आवडला.

आता आठवलं की ती दु:खी होते (हॅरी बरोबरचा) तो सीन मात्र माझ्या मते डायरेक्टरला परिणामकारक करायला जमला नाही, पण ठीक आहे. तो तीही भावना दाखवण्यापुरताच होता. आणि डंकन का प्रेमात पडतो ते ही दाखवायला नीट जमले नाही. अचानकच तो प्रेमात आल्यासारखा वागु लागतो. (आपण समजुन घ्यायचे की तिच्या सहवासात, आपल्याला न दाखवलेल्या सीनमधल्या तिच्या अतीस्पष्ट लखलखीत उघड्या व्यक्तिमत्वावर भाळला असावा). तेही परिणामकारक झाले असते तर बेश्ट झाले असते, पण चलेगा. (अस्मिताने लिहिले तसे पुन्हा हुकलेल्या खाचाखोचा पहायला आवडला असता परंतु ते सीन पहायचे , पळवायचे जिवावर आलंय त्यामुळे सध्या तरी नाही)

>>>>>सामो, तुम्ही बेला मध्ये अडकला असाल.
होय मला मेंटल ब्लॉक आला. मी नाही पाहू शकले.

काल (एकदाचा) पूर्ण केला. (मुलांचा डोळा चुकवायचा म्हणताना माझाच डोळा लागायची वेळ व्हायची, त्यामुळे बघायचं राहून जात होतं )
एकदा पाहून (तोही तुकड्यांत) पूर्णपणे कवेत येणारा हा चित्रपट नाही हे नक्की. मला पुन्हा बघावा लागेल. तरीही जे विचार, प्रश्न, युरेका मोमेन्ट्स येत गेल्या त्या तशाच्या तशा इथे लिहित आहे.

******** इथून पुढे स्पॉइलर्सच स्पॉइलर्स असतील ********

१. बेलाने प्रेग्नन्ट असताना आत्महत्येचा प्रयत्न करणं आणि तेव्हाच गॉडने तिच्यात हे 'ट्रान्स्फॉर्मेशन' घडवून आणललेलं दाखवणं हा मास्टरस्ट्रोक वाटला मला, कारण फक्त स्त्रीकडेच असणारी पुनरुत्पादनाची क्षमता आणि मानवी मूल इतर जीवसृष्टीच्या मानाने कितीतरी अधिक काळ परावलंबी असणं हे जवळपास सगळ्या सोशल कंडिशनिंगच्या मुळाशी असतं.

२. जो 'गॉड' म्हणायचा, तोही इतर कोणाच्यातरी इमॅजिनेशन आणि एक्स्परिमेन्टेशनचं फलित आहे. आणि तो त्याचे स्वतःचे प्रयोग करतोच आहे. म्हणजे माणूस हे 'देवा'चं सृजन आणि देव हे माणसाचं?

३. 'गॉड'च्या 'प्रयोगशाळेत' आपल्याच मुलीचा मेंदू डोक्यात बसवलेल्या बेलाव्यतिरिक्त बदकाचं शिर बसवलेलं डुक्कर किंवा तत्सम 'प्रयोग' आहेत. त्या प्रयोगांचा उद्देश काय आहे? त्यातून कुठल्या एका 'परफेक्शन'कडे वाटचाल होताना दिसते आहे का? की हा सगळा विरंगुळ्याचा खेळच सुरू आहे?
हे जग जसं आहे तसंच का आहे? माणसाला दोन डोकी किंवा तीन स्तन का नाहीत? माणसाने निर्माण केलेल्या देवदेवतांना प्राण्यांची डोकी आणि आठदहा हात का असतात?

४. बेलाचं 'इव्होल्यूशन' पाहणं फार इन्टरेस्टिंग आहे आणि मॅस्लोच्या हायरार्की ऑफ नीड्सशी समांतर वाटतं. केवळ शारीरिक प्लेझर्स कळण्या/मिळवण्यापासून सुरू झालेला बेलाचा प्रवास अ‍ॅक्सेप्टन्स आणि सेल्फ अ‍ॅक्च्युअलाय्झेशनपाशी पोचतो. मग ती 'गॉड'ला त्याच्या प्रयोगांबद्दल - आणि प्रयोगशीलतेबद्दल - क्षमा करू शकते आणि तिचं स्वतःचं इप्सित निश्चित करू शकते.
आता या वळणाशी पोचेतो गॉड तिचा निर्माता असला तरी नियंता राहिलेला नाही.

५. वर तो 'आहे रे' आणि 'नाही रे'मधला जिना तुटलेला असण्याचं इन्टर्प्रिटेशन आलेलं आहेच. तिथे तिची सहसंवेदना जागी होते हेही खरंच, पण त्यानंतरची आपल्या मर्यादांची तिला होणारी जाणीव आणखी हृद्य आहे. बेस्ट इन्टेन्शन्स आणि आपल्याजवळचं होतं नव्हतं ते सगळं पणाला लावण्याची तयारी दाखवली तरी जग बदलणं सोपं नाही याचा स्वीकार. आणि एकदा तो झाल्यावर 'मग मी माझ्या परीने काय करू शकते' याचा शोध हा तिला त्या सेल्फ अ‍ॅक्च्युअलायझेशनकडे नेणारा रस्ता आहे.

६. ती अमितने उल्लेख केलेली फिशआय लेन्स आणि अनसेटलिंग पार्श्वसंगीत हे नेमकं त्यासाठीच वापरलं आहे असं वाटलं - तिचा येट अनसेटल्ड माइंडसेट दाखवायला. तिचा आत्मशोध सुरू आहे आणि जोवर तिला घटितं 'प्रोसेस' करून त्यांचा अर्थ आणि पॅटर्न मेंदूत 'सेटल' करता येत नाही, तोवर ती घटितं त्या फिशआय लेन्समधून दिसतात - अशी माझी एक थिअरी आहे, पण ती कन्फर्म करायला मला सिनेमा पुन्हा पहावा लागेल.

७. प्रत्येक नवीन 'चॅप्टर'च्या सुरुवातीला ती बहुधा सेरेब्रल फ्लुइडमध्ये मेंदूच्या कुठल्यातरी स्लाइसवर तरंगताना दिसते असं वाटलं - बहुधा त्या अपकमिंग चॅप्टरमध्ये नवनवीन न्यूरोसेन्टर्स जागृत होत आहेत असं दर्शवायला - ही आणखी एक थिअरी, जी कन्फर्म करायला मला सिनेमा पुन्हा पहावा लागेल.

८. पूर्वाश्रमीच्या नवर्‍याकडे जावंसं वाटणं हा त्या मॅस्लोच्या हायरार्कीमधला 'सेन्स ऑफ बिलॉन्गिंग' शोधायचा प्रयत्न असेल का?

९. बेलाचं कुठलंही सोशल कंडिशनिंग झालेलं नाही, पण इन्स्टिंक्ट्सचं काय? म्हणजे तिला मोनॉगमी कळणार नाही, पण पझेसिव्हनेस कळेल ना? तो तर बाळं आणि पेट्सही दाखवतात. मग तो बेलात अजिबातच कसा नाही? सेक्शुअल प्लेझर समजतं, पण रोमान्स कुठल्याच वळणावर उमलत नाही तो कसा?

१०. एमा स्टोनने बेलाचं उत्क्रांत होत जाणं फार सुंदर पोर्ट्रे केलं आहे - वेल डिजर्व्ड ऑस्कर!
तिची भाषा कशी बदलत जाते ते ऐकायला मला फार्फार आवडलं - त्याचे मार्क्स स्क्रीनप्लेला!
म्हणजे आपल्या मुलांची भाषा 'डा - डा, मा - मा' पासून डेव्हलप होत गेलेली आपण पाहिलेली असते, पण ती प्रोसेस कित्येक वर्षं सुरू असते. इथे ते स्टिल कॅमेराने कॅप्चर केलेली सीडलिंगपासून झाड वाढतानाची फिल्म दोन मिनिटांत बघायला कशी अद्भुत वाटते, तसं वाटतं!

११. सर्वात महत्त्वाचा प्रश्न : Who are the poor things in Poor Things?
ते 'बिच्चारे' असं (अनेकवचनी) कोणाला उद्देशून आहे नाव?

तुम्हाला कोणाला यातल्या प्रश्नांची उत्तरं सापडली असतील तर ऐकायला आवडतील.
(आणि उत्तरं माहीत असून तुम्ही जर ती दिली नाहीत तर काय होतं हे तुम्हाला माहीत आहेच! )

तेव्हां प्रेतात बसलेला वेताळ म्हणाला " तू जर आणखी एकदा एडीट केलंस तर...."

सॉरी सॉरी - गिल्टी अ‍ॅज चार्ज्ड! वाईट सवय आहे खरी. बरं, आता नाही करत आणखी एडिट.

२. माणूस हे 'देवा'चं सृजन आणि देव हे माणसाचं?
दोन्ही संकल्पना आहेत पण त्या सुखाने coexist होत आहेत.

३. त्या मानवाआधी प्राण्यांवर केलेल्या प्रयोगाच्या पायऱ्या आहेत. गिनिपिग्ज.

माणसाला दोन डोकी किंवा तीन स्तन का नाहीत? >>>>
तसं असतं तर आपण माणसाला एक डोकं व दोन स्तन का नाहीत म्हटलं असतं. निदान एक तरी आहे याचे समाधान मानावे.

माणसाने निर्माण केलेल्या देवदेवतांना प्राण्यांची डोकी आणि आठदहा हात का असतात?
>>>> आपल्यापेक्षा पूर्णपणे वेगळा देह आणि मन असणाऱ्यांबद्दल सुद्धा आपल्याला सहवेदना वाटावी म्हणून हा समजेल असा सर्वात सोपा मार्ग आहे. करुणेला रूपकांचा आधार दुसरं काय. आपण काही येशू ख्रिस्त नाही आतून करुणेचा पाझरबिझर फुटायला म्हणून ही बाह्य ठिगळं.

पूर्वाश्रमीच्या नवर्‍याकडे जावंसं वाटणं हा त्या मॅस्लोच्या हायरार्कीमधला 'सेन्स ऑफ बिलॉन्गिंग' शोधायचा प्रयत्न असेल का?
>>>> 'सेन्स ऑफ सेल्फ' किंवा आपली आत्मिक पाळंमुळं शोधणं ही उत्सुकता. त्याने रोजच्या अनाकलनीय प्रश्नांची उत्तरं मिळतील ही आशा.

९. इन्स्टिंक्ट आहेत की, कानाखाली देते की रफेलोच्या. पण ते अनाहूतपणे येतात. तिला किंवा त्याला एकमेकांबद्दल प्रेमच नाही, फक्त आकर्षण आहे मग रोमॅन्स कसा निर्माण होणार. सुपरफिशियल नातं होतं, ऑब्सेसिव्ह फक्त. He couldn't catch up with her (intellectually) so expected her to trim herself down to fit the norms and his own expectations.

१०. दैवाने किंवा परिस्थितीने ज्यांच्यावर अन्याय केला आहे, किंवा ज्यांचा अकाली मृत्यू झाला आहे त्यांना नवजीवन दिले जातेय म्हणून 'पुअर थिंग्ज'.

मी फक्त डोक्याची शंभर शकलं होऊ नयेत म्हणून लिहिले, विक्रमवेताळ वाचले आहे. हे सगळे 'विक्रमाचे' अंदाजच आहेत आणि तुम्ही तरीही उडून जाणार ह्याची कल्पना आहे.

हाहा धन्यवाद. (अजून उडाले नाही )

>>> त्या मानवाआधी प्राण्यांवर केलेल्या प्रयोगाच्या पायऱ्या आहेत. गिनिपिग्ज.
but that's the point, right? माणूस हा 'बेस्ट येट' प्रयोग आहे हे कशावरून?

२. हा फार इन्टरेस्टिंग टेक आहे.
८. पूर्वाश्रमीच्या नवर्‍याकडे जावंसं वाटणं >> आधीच्या लाइफ बद्दल फक्त कुतुहल (आणि अजून एक अ‍ॅडव्हेन्चर)
९. - डंकन मधे पोटेन्शियल फेअरीटेल प्रेमी होण्याची शक्यता होती पण ती वेगाने मॅचुअर होते आहे, वाचन , अनुभवाने समृद्ध होते आहे, आणि त्यामुळेच बहुधा प्रत्येकच नात्यातून झपाट्याने आउटग्रो होते, आधी आवडणार्‍या गोष्टी तिला दररोज खुज्या वाटतायत. त्याच कारणामुळे रोमान्स पण "घडला नसावा" .(असे मी अनुमान काढले!)
१०. याला +१११
११ हा प्रश्न मलाही पडला .

माणूस हा 'बेस्ट येट' प्रयोग आहे हे कशावरून?

त्यांनी तसं काहीच म्हटलं नाही, 'बेस्ट' नाही 'वर्स्ट' नाही किंवा 'धिस इज ईट' पण नाही. More like 'Keep doing what you are doing'.

रोमान्स फक्त राफेलोच्याच संदर्भात नव्हे, कोणासाठीच - किंवा कोणाव्यतिरिक्तही! तो गुलाबी चष्माच मुळात चढत नाही तिच्या डोळ्यांवर.
आणि हे फक्त प्रेमाच्या संदर्भातही नाही, एकंदर स्वप्नाळूपणा अशा अर्थीही.

हं .. म्हणजे स्वप्नाळूपणा हा कंडिशनिंग मुळे येतो असे म्हणावे का?!! फक्त त्या मोमेन्ट मधे जगणे, एखादी गोष्ट हवी वाटली तर ती प्राप्त करण्याचे त्या त्या वेळी शक्य ते प्रयत्न करणे, मिळाल्यास खूष होणे, बस्स.

>>> म्हणजे स्वप्नाळूपणा हा कंडिशनिंग मुळे येतो असे म्हणावे का?
असं त्यांना म्हणायचं आहे की काय असा प्रश्न मला पडला.

>>> More like 'Keep doing what you are doing'.
हो, एग्झॅक्टली! पण to what end?