आशियाना विदाउट भटारखाना

आपलं मूल (म्हणजे ट्रॅडिशनली आपल्या प्रेमाच्या जोडीदाराबरोबरचं आपण स्वतः नऊ महिने पोटात वाढवून जन्माला घातलेलं) ह्या अतिशय जिव्हाळ्याच्या, खाजगी आणि ज्याबाबतीत जगाच्या पाठीवरची कुठलीही सेन आई सहसा कुठलेही कॉम्प्रमाईझ करत नाही. तिथेही अनेक कारणांमुळे (करिअर ते मानसिक/ शारिरिक अपरिहार्यता असे कुठलेही) सरोगसी वरदान आणि ऑब्विअस चॉईस ठरत आहे. प्रियांका चोप्राचे ऊदाहरण ह्याबबतीत बोलके तर आहेच पण अनेक कॉर्पोरेट्स सुद्धा वीशी-तिशीतल्या फीमेल इम्प्लॉईजना एग फ्रीज करण्यासाठी इन्सेटीव्ज देतात. म्हणजे हे प्रकरण फक्त सेलिब्रिटीज पुरते मर्यादित नसून कॉर्पोरेट्स मध्ये काम करणार्‍या, गे कपल्स , सायकोलॉजिकल/बायोलॉजिकल ईश्यूज असणार्‍या सर्वसामान्य व्यक्ती सुद्धा हा पर्याय निवडत आहेत.
तर माझा मुद्दा असा होता की मुलांच्या बाबतीत स्त्रिया सरोगसी ते अ‍ॅडॉप्शन (ह्यात पुन्हा मेल पार्टनरच नको मग लिमिटेड रिलेशनशिपनंतर प्रेग्नंट राहणे ते स्पर्म बँक मधून मदत घेऊन प्रेग्नंट राहणे असे अनेक पर्याय आहेतच) करता असे पर्याय निवडत असतांना किचनच्या बाबतीतही ट्रॅडिशनल किचनला नाकारून (ह्या नाकारण्यामागचे कारण काहीका असेना) कम्युनिटी किचन किंवा रेस्टॉरंट हा निर्णयही त्या घेऊ शकतातच आणि त्यासाठी त्यांना कोणी जज करावे हे एथिकल वाटत नाही. मॉरल डिलेमा त्या बाईचा असू शकतो पण त्याच्याशी तिलाच डील करायचे आहे.

फक्त अ‍ॅट द कॉस्ट ऑफ काय? >> ही कॉस्ट म्युचुअली कन्सेटिंग पार्टीजना लीगल परिघात राहून ठरवू देत ना. हाच प्रश्न नॉर्मल प्रेग्नन्सी च्या बाबतीत सुद्धा विचारता येऊ शकतोच ... मुलांना जन्माला घालायचे 'अ‍ॅट द कॉस्ट ऑफ काय'? चाईल्ड बर्थ दरम्यान कायम स्वरूपी हेल्थ प्रॉब्लेम्स ते डेथ असे काहीही होऊ शकतेच.
पुन्हा स्पर्म बँक सुद्धा आहेतच की जो मुद्दा सरोगेट मदर्स ना लागू होतो तोच तात्विकरित्या स्पर्म डोनर्सना सुद्धा लागू होतो. फक्त डोनर्स आणि सरोगेट्सच्या लेबर मध्ये कमालीची तफावत आहे आणि असोसिएटेड काँपेनसेशनमध्ये सुद्धा.
मान्य सरोगेट्स सोशोईकॉनॉमिक पातळीवर तुलनेने खालच्या पायरीवर असतील पण आयुष्यभर दहा घरची धुणी भांडी करून पै पै जोडत दोन मुलांना वाढवायचे की दोनदा सरोगसी करून त्या मुलांच्या भविष्याची कायमची चांगली तरतूद करायची हे त्या बाईलाच ठरवू देत जसे घरात किचन असू द्यावे की नको.

सरोगसी आणि रोजचे अन्न याची तुलनाच पटली नाही. >> थेट तुलना करायचा हेतू नाही... दोन्ही ऊदाहरणातून (किचन वा प्रेग्नंसी) जर ट्रॅडिशनली काम स्त्रीचे मानण्यात आले आहे तर चॉईस सुद्धा स्त्रीची असावी आणि त्यासाठी तिला जज केले जाऊ नये असेच सुचवायचे आहे.

सरोगसी म्हणजे दुसर्या बाईवर ते मातृत्व फोर्सच केले जाते किंवा exploitation च असते असे थोडीच आहे? बाय चॉइस कुणी ते काम पैसे घेऊन करत असेल तर आपण कोण जज करणारे?कोण कुणाचा उद्धार करतेय असं नाही पण त्या कामासाठी पैसे देणारे आहेत तसे ती सर्विस देऊन पैसे मिळवण्याचा मार्ग कोणाला तरी निवडावासा वाटला. ते इल्लीगल पण नाही. मग काय इश्यू आहे? >> मै, इश्यू पर से काही नाही.
मला जज तर अजिबातच करायचे नाही.
मार्केट फोर्सेस, डिमांड सप्लाय लावायला माझी काही हरकत नाही. अमेरिका - कॅनडात हेल्थकेअर नियम आणि त्याची अंमलबजावणी ही व्यवस्थित होत असेल आणि यात एक्सप्लॉयटेशन होत नसेल. पण हेच एक्स्टापोलेट करुन सरोगसी थर्ड वर्ल्ड देशांसाठी डॉलर मिळवून देणारी दुभती गाय होईल आणि तिकडे कितपत कायदे असतील आणि ते पाळले असतील त्याबद्दल वेगळे बोलायची गरजच नाही. माझा फार अभ्यास नाही, पण कदाचित आजही होत असेल.

टेक्सटाईल, चिप मॅन्युफॅक्चरिंग ही चटकन आठवली अशी उदाहरणे आहेत. बांग्लादेश. कंबोडिआ मधील टेक्सटाईल वर्कर्सची अवस्था/ ज्या प्रकारे ते हाताळलं जातं ते ५-६ वर्षांपूर्वी झालेल्या अपघातांच्या वेळी समजल्या नुसार भयंकर होतं. ते वर्कर आनंदाने काम करतात, कारण ते काम गेलं तर भुके मरायची वेळ येईल. त्यांचे मालक आनंदाने काम करतात, आपण आनंदाने कपडे घेतो कारण इतके स्वस्त कपडे कोणाला नको आहेत? थोडक्यात नियम - आणि त्यांची पाश्वात्य सँडर्ड नुसार अंमलबजावणी होत नसेल तर इक्सप्लॉयटेशनचा धोका मला फार वाटतो.

बाईला ठरवू दे. अगदीच. फक्त त्यातील धोके, पैसे इ. इ. समिकरणे आली.... कदाचित मला नीट मांडता येत नसेल.... की माझ्या मनात नकळत वेश्या व्यवसाय करायचा का नाही हे सुद्धा बाईला ठरवू दे हे आलंच. पण पोटाची खळगी भरायला देह विकायला लागू नये, जसं वाटतं. तसंच सरोगसीत जराही एक्सप्लॉईट होण्याची शक्यता असेल तर त्या मार्गाने पैसे मिळावे का? हा माझ्या मनात तरी संदेह येतो.

मै +१
अमित, तुझा मुद्दा फारफेच्ड वाटला. भारतातही सरोगसी कायदे मजबूत आहेत. आणि परदेशी पालक असतील तर अजून कडक. इथली वकील मंडळी सांगतीलच, पण सरोगसीमधे एक्सप्लॉयटेशन(च) होत असेल असं तू गृहित धरून तुझा मुद्दा मांडतोयस असं वाटतंय.

बाकी मूळ मुद्द्यावर - स्वैपाकघर पूर्णपणे न काढता एक लहानसं किचन / किचनेट आणि कम्यूनिटी किचनची सोय असलेली व्यवस्था आवडेल.

हे बरेच लोकांनी लिहिले आहे, पण
जर छोटे किचन दिले तर मूळ संकल्पनेलाच तडा नाही का जाणार?
तिथे मग घरातली स्वयंपाक करणारी व्यक्ती कमी अधिक राबवली जाणारच.

भारतात जेंडर सिलेक्शन कायदे ही कागदावर मजबुत आहेत. स्त्री-भ्रूण हत्येची भारतात काय परिस्थिती आहे?
चाईल्ड ट्रॅफिकिंगचे कायदे ही भारतात कडकच आहेत. किती लहान मुलं ट्रॅफिकिंगची बळी आहेत?
भारतातील टीअर-१ शहरं सोडली तर वैद्यकीय आणि कायदा सुव्यवस्था व्यवस्था आणि सिस्टिम्स वर दररोज इतकं वाचनात येतं की माझा विश्वास उडालेला आहे.

भारतात आता कमर्शिअल सरोगसी पूर्ण बंद केली आहे. अल्ट्रुईस्टिक चालेल ती सुद्धा जवळच्या नात्यात पण जवळचे नाते म्हणजे काय याची धड व्याख्या कायद्यात नाही अशा अर्थाची अर्टिकल्स सापडली. तो स्त्री स्वातंत्यावर घाला आहे असं ही लोकांचं मत आहे.
https://thewire.in/law/surrogacy-ban-assault

पण तो कायदा येण्यापूर्वी काय परिस्थिती होती तर गावं/ कुटुंबं सरोगसीच्या पैशावर गुजराथ मध्ये चालत होती
https://www.theindiaforum.in/article/surrogacy-biomarkets-india-troublin...

आणखी शोधलं तर बरंचं सापडेल. उद्या वेळ झाला तर वाचेन आणखी.
अर्थात भारतात कायद्याचा किती उपयोग असतो आणि कशा पळवाटा लोक करतात ते जाणून असल्याने एक्सप्लॉयटेशनच्या भितीने ओल्याबरोबर सुके ही न्यायाने मी तरी ताकही फुंकरून पिणेच पसंत करेन.

तीच गत इच्छा मरणाची. त्याला माझा पूर्ण पाठिंबा आहे पण कॅनडात. भारतात ते नकोच, कारणे अर्थात पूअर कायदा आणि सुव्यवस्था.

>>तिथे मग घरातली स्वयंपाक करणारी व्यक्ती कमी अधिक राबवली जाणारच.>>
तसे तर 'चोवीस तास किचन आहे. स्वतः जाऊन करायचे तर करता येईल.' या सेटअपमधेही होवू शकतेच. 'राबवले जाणे' नको म्हणून किचनच नको यापेक्षा किचन आहे, पण 'घरातील एकाच व्यक्तीला राबवणे नाही' हा बदल होणे जास्त महत्वाचे. जोडीला घरातील सज्ञान व्यक्तींचा सध्याचा दिनक्रम पहाता कम्युनिटी किचन मधून घरपोच जेवणाची सोय असेलच.

>>तिथे मग घरातली स्वयंपाक करणारी व्यक्ती कमी अधिक राबवली जाणारच.>>
तसे तर 'चोवीस तास किचन आहे. स्वतः जाऊन करायचे तर करता येईल.' या सेटअपमधेही होवू शकतेच.>>> +१ करेक्ट.

चर्चा सरोगसी मुळे भरकटत आहे ह्याची नोंद घ्यावी. बाकी उत्तम मुद्दे समोर येत आहेत.

तसे तर 'चोवीस तास किचन आहे. स्वतः जाऊन करायचे तर करता येईल.' या सेटअपमधेही होवू शकतेच.
>>>>

पण मग ते चार भिंतीच्या आत नाही राहणार.
आम्ही हे होऊ नये या कारणासाठी असा सेट अप प्रीफर केला असा आव नाही आणता येणार.
फरक पडणारच.

जसे ईथेही लोकं बिनधास्त आदर्शवादी विचार मांडत असतात. कारण कोण कोणाच्या घरात बघायला जात नाही.
जर सर्वांच्या घरात मायबोलीतर्फे सीसीटीव्ही कॅमेरे लावले आणि त्याचे थेट प्रक्षेपण ईथे कोणालाही बघायला उपलब्ध केले तर कित्येक आदर्शवादी विचार लोप पावतील

हे मलाही लागू.

सांझा चुल्हा ही संकल्पना आपल्याकडे (पंजाबात) आहे / होतीच ना. (माझ्या आठवणीप्रमाणे बहुतेक फक्त तंदूर करता) भाज्या आपापल्या घरी शिजवत असावे. 'सांझा चुल्हा' नावाची एक सिरियल दुरदर्शनवरून प्रसारित होत असे, असेही आठवत आहे.

सध्याच्या जमान्यात व्यक्तीस्वातंत्र्यवाद जोरात असताना, एकाच घरातील भावा-भावांची स्वयंपाक घरे विभागली जात असताना, सामुहिक स्वयंपाकघर कसे आणि कितपत स्विकारले जाईल ह्याबद्दल कुतुहल वाटते आहे.

एकाच घरातील भावा-भावांची स्वयंपाक घरे विभागली जात असताना
>>>
भावाभावांमध्ये तुलना इर्ष्या जास्त असते. ते ईतरांबाबत लागू होत नाही. मानवी स्वभाव आहे तो.

एक साधी शंका, डबे किचन मधून घरी आणून खाउ. पण मग ते डबे प्लेटा घास णार कुठे? का ते परत देउन टाक णार ़ खरकटी भांडी.

disposable

https://www.archdaily.com/793370/the-kitchenless-house-a-concept-for-the...

>>आम्ही हे होऊ नये या कारणासाठी असा सेट अप प्रीफर केला असा आव नाही आणता येणार.>> मुळात आव आणायचाच कशाला? हळू हळू का होईना पण बदल 'आतून' घडणे महत्वाचे. या गोष्टी लोकांसाठी थोड्या न करायच्या असतात!

मुळात आव आणायचाच कशाला?
>>>
मी कुठे म्हणालो आव आणने गरजेचे आहे.
पण जो या सेटअपच्या मार्केटींगचा मूळ मुद्दा आहे किचनलेस होम आणि ते का म्हणून असले पाहिजे.. त्यालाच धाब्यावर बसवून घरात आणखी एक छोटे किचन देण्यात काय अर्थ आहे? मग वेगळेपण उरलेच नाही. असे तर आमचे घरही आहेच. ८० टक्के आम्ही बाहेरचे खातो आणि २० टक्के घरचे..फरक ईतकाच की आमचे कम्युनिटी किचन स्विगीवाला आहे

>>आव नाही आणता येणार.>> हे तुम्ही म्हणालात. म्हणून म्हटले की कशासाठी आणायचा आव?

किचनलेस होम मार्केट करताना 'तुम्हाला वाटले तर कम्युनिटी किचनमधे शिजवू शकता' म्हणावे लागते यातच सर्वकाही आले. मागाल ते आयते मिळत असताना जर का व्यक्ती स्वतः स्वयंपाक करु इच्छित असेल तर त्याचे तसेच कारण असणार आणि कम्युनिटी किचन तुमचे खाजगीपण नाही जपू शकणार.

पण मग अश्यांनी ज्यांना खाजगीत स्वयंपाकाची हौस मिटवायची आहे त्यांनी या किचनलेस सोसायटीची पायरी चढावीच का?
दोघा चौघांच्या मागणीमुळे एखादीला किचन नकोच आहे तिच्याही गळ्यात मारले जाण्याची शक्यता नाही का निर्माण होणार?

पण मग अश्यांनी ज्यांना खाजगीत स्वयंपाकाची हौस मिटवायची आहे त्यांनी या किचनलेस सोसायटीची पायरी चढावीच का?>>>> म्हणूनच सांगितले की छोटेसे स्वतंत्र किचन असेल तरच आवडेल. किचनलेस सोसायटी असेल तर मग ती किचनलेसच मार्केट करा ना! गरज पडल्यास तुम्हाला कम्युनिटी किचन वापरता येइल हे सांगून काय नसेल ते अधोरेखीत होते.

एखादीला किचन नकोच आहे तिच्याही गळ्यात मारले जाण्याची शक्यता>> आठ कोटी टाकून घर घेतानाही जर का 'किचन गळ्यात मारले जाण्याची' भीती वाटणार असेल तर मग कठीण आहे.

छान लेख आणि चर्चा.

मला वाटतं की ज्यांना किचनलेस घरात रहायला आवडेल, त्यांनी तो पर्याय खुशाल निवडावा. पण त्यासाठी 'स्त्रियांना राबावे लागते म्हणून' हे कारण न पटण्यासारखे आहे. ज्यांना स्त्रियांना राबवायचेच आहे, ते स्वयंपाक नाही तर अन्य बर्‍याच गोष्टी शोधून काढतील; किंबहुना अनेक पर्याय आजही उपलब्ध आहेतच त्यांना. द ग्रेट इंडियन किचन हा एक सर्वात मोठा पर्याय असल्यामुळे तो डोळ्यात भरतो इतकंच. पण खरोखरच तो प्रश्न सोडवायचा असेल तर स्त्रियांना राबवणे हा आपला हक्कच आहे - ही मानसिकता गेली पाहिजे. ती काही स्वयंपाकघराबरोबर घराच्या बाहेर जाणार नाही. उलट मुळातच ज्यांना घरी शिजवलेलं अन्न कधी न खाण्याबद्दल काही आक्षेप नाही, तेच हा पर्याय निवडणार आहेत ना? कुणाचं मतपरिवर्तन होऊन, पारंपरिक मतं, स्वतःच्या समजुती वगैरेंमध्ये आमूलाग्र बदल होऊन कुणी किचनलेस होईल अशी शक्यता नगण्य आहे. ज्यांची ती मानसिकता आहे, त्यांच्यात यामुळे काही बदल होईल असं वाटत नाही (इथे किचन ही वैयक्तिक गरज आहे म्हणून किचनलेस पर्याय न निवडणारे - ह्या लोकांबद्दल मी बोलत नाहीये; कृ गैरसमज नसावा). मानसिकता बदलणे ही एक खूप संथ आणि दीर्घकाल चालणारी प्रक्रिया आहे. आपण सर्वही त्या प्रक्रियेच्या कुठल्या ना कुठल्या मधल्या टप्प्यांवरती आहोत.

परदेशात स्थायिक होऊन मग तिथल्या लिंगनिदान चाचणीनंतर स्त्रीभ्रुणाला कमी लेखणारे (तिथेही हत्या करणारे असतील कदाचित), शिवाशिव पाळणारे, जातीनिहाय भेदाभेद करणारे भारतीय आहेतच की! वेगळ्या राहणीमानाचा पर्याय उपलब्ध झाला म्हणजे मानसिकतेत बदल होतोच असं काही नाही.

आठ कोटी टाकून घर घेतानाही...
>>>
हे सात कोटी आठ कोटी या धाग्यावर बरेच वाचले आहे. काय असा विचारसरणीत फरक असतो एखाद्या सातआठ कोटींच्या घरात राहणाऱ्यांच्या आणि एखाद्या दिडदोन कोटींच्या घरात राहणाऱ्यांच्या? आठ प्लस कोटींच्या घरातील स्त्रियांना निर्णयस्वातंत्र्य असतेच का?

हे हे काय होते ते लिहा बिलिडिन्ग बांधल्यावर आम्ही किचनच्या बाल्कनीतून बघू. अमीरोंके चोंचले.

हो. इथेही सहमत अनिंद्य. सध्याची आधुनिक स्वयंपाकघरे फारच लहान होत चालली आहेत. कधी भाउबिजेसारख्या समारंभाला घरातली धरून आठ दहा माणसे असली तरी जेवण रांधताना खूपच गैरसोय होते. बाहेर जाऊ म्हटलं तर नेमके त्या दिवशी सगळी हॉटेल्स रेस्तरँ भरलेली असतात. रस्त्यावर भयानक ट्रॅफिक असतो. डिलिव्हरी सुद्धा उशीराने येते. पुन्हा ताटे प्लेट्स घासणे आलेच.
त्यापेक्षा फुल्ल लक्झरी किचन बरे.

लेख , प्रतिसाद, लोकांची मतं, त्यावर चिन्नूचं मत वाचायला मजा आली.

> वो लोगां तो क़तई अमीर नै>> मजूर वर्ग (गरीब) आणि अति श्रीमंत वर्ग सोडून मध्यमवर्गालाच जास्त गरज पडेल छोट्या का होईना किचनची. ते मजूर लोगाना रोज जेवायला भात , आमटी, पिठलं/ एक भाजी , भाकऱ्या बस होईल, कधीतरी सणासुदीला वेगळा पदार्थ. मध्यमवर्गाला ते पण हवं, सलाड ,पिझ्झा, मोमो पण हवे, मध्येच रवा बेसनाचा लाडू पण हवा.
आणि चिन्नू उवाच मध्ये पहिल्याच उत्तरात म्हणलाय न तो की डोळ्यासमोर अतिश्रीमंत वर्गच आहे.

आम्ही किचनच्या बाल्कनीतून बघू. अमीरोंके चोंचले.
हे वाक्य आवडलं अमा

>>आठ प्लस कोटींच्या घरातील स्त्रियांना निर्णयस्वातंत्र्य असतेच का?>> निर्णय स्वातंत्र्य नसेलच तर मग ते अनेक पातळ्यांवर नसेल. त्यात स्वयंपाक- किचन हे हिमनगाचे फक्त टोक.

माझ्या नजरेने - कामाचे स्वरुप आणि एकंदरीत दिनक्रम बघता हाऊस किपर आणि कुक असा स्टाफ पूर्णवेळासाठी ठेवण्याची गरज नाही, असा स्टाफ मॅनेज करायची जबाबदारी नको आहे मात्र जेव्हा गरज पडेल तेव्हा त्याच दर्जाची सेवा अपेक्षित आहे असा एक वर्ग आहे. या मंडळींना किचन ड्यूटी गळ्यात पडेल ही भीती नाहीये तर त्यासाठी द्यायला वेळ , ऊर्जा नाहीये. साहाजिकच चांगल्या गुणवत्तेचा आहार घेणे कठीण जाते. अशांसाठी हाउस किपिंग सर्विस आणि २४ तासाची ऑनसाईट किचन सर्विस असलेल्या सदनिका भाडेतत्वावर उपलब्ध झाल्या तर सोईचे असेल.

अशांसाठी हाउस किपिंग सर्विस आणि २४ तासाची ऑनसाईट किचन सर्विस असलेल्या सदनिका भाडेतत्वावर उपलब्ध झाल्या तर सोईचे असेल.>> आहेत ना सर्विस अपार्ट मेंट्स फार मस्त अस्तात पण महाग पडतात मध्यमवर्गियास.

गेले दोन दिवस लिहू लिहू म्हणून राहून जातंय.

सुमारे १२ वर्षापूर्वी एक कॉन्सेप्ट म्हणून कम्युनिटी किचन डिझाईन केलं होत. ( फक्त पेपर वर, प्रोजेक्ट होतं )
Extended kitchen जे तुमच्या घराचा भाग होऊ शकतं पण घरात नाही.
त्यात मी अशी कल्पना मांडली होती की स्वयंपाक करायला जरी आवडत असेल तरी, - एकट्या दोघांसाठी हवी ती सगळी ग्रोसरी आणणे हे वाया जातं ( उदा. इटालियन करायचं तर त्यासाठी लागणारे सगळे हर्ब्ज आणून फुकट जाणार, जपानी करायचं तर ते सामान एकदा दोनदा वापरलं जाणारं )
- १५ किंवा जास्त माणसांसाठी करायचं तर तशी भांडी घरात नाहीत.
- शिवाय स्वयंपाकाची पूर्वतयारी, नंतरची भांडी घासणे आणि आवरणे हे सगळं खूप वेळखाऊ आणि नावडीच काम होतं.
यावर उपाय म्हणून हे कम्युनिटी किचन

इथे सर्व ग्रोसरी असेल, शेफ , मदतनीस, भांडी असतील. आठ दहा गॅस stov असतील.
तुम्ही म्हणाल त्या जेवणाची सगळी पूर्वतयारी शेफ करून ठेवेल. आणि तुमचं शिजवून झालं की नंतरची आवरा आवर पण तिथला स्टाफ करेल.

उदाहरण म्हणजे -
मला आज २० जणांसाठी रात्रीच्या जेवणात पावभाजी करायची आहे तर मी सकाळी / आदल्या दिवशी किचन बुक करणार ( ऑनलाईन)
- मला लागणारं काही खास साहित्य असेल ( जसं पावभाजी मध्ये बीट घालायचं आहे वगैरे )

तिथला शेफ वीस पावभाजी साठी लागणाऱ्या भाज्या चिरून बिरून सगळं तयार ठेवणार.

मी ७ वाजता ऑफिसातून तिथे जाणार
१० मिनिटात पावभाजी फोडणी (!) घालणार.

ती शिजे पर्यंत तिथे टाईमपास करत चहा पिणार.
तयार झाली की तिथला मदतनीस छानपैकी पॅक करून मला हातात देणार ( मी माझे स्तीलचे डबे न्यायचा ऑप्शन आहेच)
तिथली साफफाई वगैरे तेच लोक करणार.

आणि घरी येऊन आम्ही आम्हाला हवी त्या चवीची, घरात बनवलेली पावभाजी खाणार.
भाज्या आणा, धुवा, चिरा, भांडी घासा वगैरे पासून सुटका.

हेच सगळं मला ५० लोकांसाठी करायचं तरी जमू शकेल. किंवा अगदी एकासाठी करायचं तरी जमू शकेल.

यात काही addon जसं, सलाड, गोड पदार्थ, किंवा चपात्या तिथे रेडिमेड उपलब्ध ठेवता येतील.
म्हणजे मी मला हवी ती भाजी केली, आणि पोळ्या, सलाड विकत घेतल्या.

यात कमी कष्टात हव्या त्या चवीचं जेवण मिळू शकतं.
लहान किंवा मोठ्या प्रमाणात जेवण शिजवता येऊ शकतं.
नंतरची आवराआवर करावी लागत नाही.
अगदी बेसिक functional किचन असेल तरी रहाता येईल ( जपान मध्ये काही ठिकाणी अगदीच बेसिक किचन असतात हे डोक्यात ठेवून हे प्रोजेक्ट केलं होतं. )