३ किलीमांजारो - second cave on second day

सिम्बा कॅम्पची सकाळ सुंदर होती, सूर्योदयालाच उठले. DS ची लवकरात लवकर बाहेर जाऊन पहिला चहा घेण्याची इच्छा असायची आणि मला सगळं यावरून एकदम tent मधून बाहेर पडायला आवडायचे, त्यामुळे खूपच सोयीचे झाले. इथे सांगणे अप्रस्तुत ठरणार नाही पण इंका trail च्या मानाने आमच्या बरोबरचे portable टॉयलेट्स बरेच चांगले होते. इतक्या उंचीवर, इतक्या गैरसोयीच्या ठिकाणीही गैरसोय झाली नाही. सकाळी लख्ख ऊन पडले होते, किलीचे शिखरही स्वच्छ दिवस होते. अर्थात फोटो काढले गेलेच पण त्याआधी प्रत्येकाने सगळे कपडे, shoes, socks जे दिसेल ते उन्हात वाळवायला घातले होते. आदल्या रात्री पाऊस आणि गारठ्याने ओलसर झालेले. कशानेही, अगदी गॅसची धग देऊनही सुकले नसते. तासाभराच्या उन्हाने तो चमत्कार केला.
ब्रेकफास्ट म्हणून एक पॉरिज देण्यात आले, शेवटच्या दिवसापर्यंत ते मला खाववले नाही. पण केळी , टोस्ट, ऑम्लेट आणि dehydrate व्हायची भीती असून कॉफी भरपूर प्यायली. David pulse आणि oximeter reading घ्यायला आला. सगळ्यांच्या समोर ती टेस्ट करताना, दुसऱ्याची पाहताना , एकमेकांचे आकडे compare करताना मला तरी जरा चमत्कारिक वाटायचे. आता बॅग उचला, निघायचे आहे असे सांगण्यात आले. पहिल्या दिवशी gaiters लावले नव्हते, ते आज लावले, तेही भाड्याने घेतले होते, they worked extremely well and did the job. David ने किती चालायचे आहे, किती तास, steep आहे का easy वगैरे कालच सांगितले होते पण एकूण या माणसाच्या बोलण्याकडे आणि आकड्यांकडे फार लक्ष देण्यात अर्थ नाही हे कळले होते, एकूणच कारभार पोले पोले. ट्रेकच्या सर्व दिवशी आम्ही सगळे त्यांनी दिलेल्या वेळेत तयार असायचो पण guide , पोर्टर वगैरेंचे आटोपलेले नसल्याने जवळ जवळ प्रत्येक दिवशी ठरल्यापेक्षा उशिरा निघालो, अर्थात मी त्याची आतातरी फारशी फिकीर करत नव्हते.
आज वाट जरा steep होती पण मजेत गेली. उंच झाडे आता नव्हतीच, होती ती खुरटी bushes. मला wild flowers पण कल्पनेपेक्षा फारच कमी दिसली. पहिले तासभर छान ऊन होते असे म्हणेपर्यंत 'गडद निळे गडद निळे जलद भरून आले' आणि पावसाची ये जा सुरु झालीच. एक मोठा सरडा Joshua ने पकडून दिला, तो पकडून एक फोटो सेशन झालेच. वाटेत guide बरोबर bollywood, स्टार्स, तिथल्या चालीरीती, history वगैरे आवडीच्या गोष्टींवर बडबड झालीच. या गोष्टी universal असतात आणि वेळ चांगला जातो. शेवटचा तासभर poncho नावाचा अवाढव्य gown घालून चालत चालत एकूण ३-४ तासात second camp मुक्कामी पोहोचलो. पोहोचलो तेव्हा भरपूर पाऊस होता. आता पोहोचलो आहोतच तर poncho झुगारून दिला आणि टेन्ट तयार होईपर्यंत तशीच भिजले. वाट steep असली तरी सोपी वाटली. आज हाताशी भरपूर वेळ होता. झोपायचे तर नव्हतेच मग tent मध्येच अदितीने Contact नावाचा एक मस्त game शिकवला तो खेळण्यात छान रंगून गेलो. खाली सर्वत्र चिखलाचे साम्राज्य होते, हिरवळही जवळ जवळ नव्हतीच त्यामुळे नेहमीचे shoes घालावे लागले. ४ च्या दरम्यान acclimatization साठी १०० - २०० फूट मजेत अजून वर चढून आलो, परांजपे तर sleepers मध्ये. वाकणकरांनी आता काहीही acclimatization करणार नाही असे सांगून David ला साभार नकार दिला. DS आणि निलाद्री काही अंतर आले, मला अजून अजून वर जावेसे वाटत होते पण पाऊस - पुन्हा भिजणे वगैरे संभाव्य अडचणी टाळण्यासाठी परतलो. एकूण मोकळा खडकाळ माळ, दगड, मागे एक गुहा, पाणी, चिखल आणि झाड जवळ जवळ नाहीच असे landscape होते. किरण कुलकर्ण्यांचे बोलणे आठवले आणि शांत बसले. तसेही भरपूर धुके आणि ढग असले की आजूबाजूला पाहण्यासारखे काही नसतेच. अपने गिरेबानमें झाककर देखने के लिये यही तो सही मौका है. खाली कुठे ५ फूट पण फ्लॅट कोरडी जमीन नव्हती त्यामुळे सूर्यनमस्कार, stretching वगैरे काहीही करता आले नाही. मधल्या काळात आज मुगाचे वरण -भात किंवा तत्सम जेवण आहे हे कळले होते, तेव्हा उत्साहाने मी मदत करेन म्हणून सांगितले. संध्याकाळी त्यांचा माणूस खरंच बोलवायला आला तेव्हा नाईलाजाने उठावेच लागले. परांजपे already उत्साहाने स्वंयपाक करत होतेच. मग मी व पराग यांनी मदत करून मटार भात आणि फोडणी घालून मुगाचे वरण \डाळ बनवली. गॅसजवळ होतो तोवर छान उब होती. नंतर फारच थंडी वाजू लागली. तिथे बसल्या बसल्या त्यांची सगळी pantry पाहून झाली, हिरवे मूग, मिरच्या, लसूण, आलं, वेगवेगळी फळं - आणि काय काय होतं . एक अत्यंत कडू पाला पण होता पण चौथ्या का पाचव्या दिवशी त्या पाल्याला परतून भाजी / salad सारखे काही केले होते ते फार चविष्ट होते. एकूण जेवण मस्तच होते. Second camp ला भरपूर वेळ मिळाल्याने सुस्तावले. उपाध्ये काकांची तब्बेत जरा बिघडली होती, त्यांना त्यांच्या मुलांमुळे आणि गाईडमुळे सगळेच पापाजी वगैरे म्हणायला लागले होते, त्यात त्यांनी शेफ कम preacher सारखी हॅट घालून गम्मत आणली होती. एकूण बरोबरच्या मंडळींबरोबर comfortable झाले होतेच. निलाद्री ४-६ महिने स्वाहिली शिकत होता त्यामुळे सराईतपणे गाईड आणि पोर्टर मंडळींशी बोलत होता. मी त्या भाषेला दुरूनच hello म्हणजे जांबो केले आणि ४-५ शब्द वगळता फारसे जवळ येऊ दिलेच नाही. एकूण संध्याकाळ pole pole सरली, मी ८:३० ला वगैरेच झोपून गेले. रात्रभर निलाद्री किंवा कोणाच्यातरी घोरण्याचा आवाज ऐकू येत होता, अर्थात मला फारसा फरक पडत नसल्याने मस्त झोप लागली. आमच्या बडबडीने आणि क्चचित माझ्या गाण्याने मंडळी वैतागली असे नंतर सांगण्यात आले. मी फिटंफाट झाली असे समजून जास्त लक्ष दिले नाही ही गोष्ट निराळी. एकूण दिवस छान गेला. इति किलीमांजारो द्वितीय दिन सुफळ संपूर्ण.
क्रमश:..https://www.maayboli.com/node/81000