वाचनाचे दुष्परिणाम

गारंबीचा शारुक, पूर्वी माणसाला खूप म्हणजे प्रचंड शारीरीक मेहनत करावी लागे तेव्हा वाचत बसणं शक्यच न व्हतं पण आता, विज्ञानामुळे, रोगांना आळा बसतो, आयुष्मान वाढते. त्यात आधुनिक उपकरणांमुळे, वेळच वेळ वाचतो. अशा वेळी मनाला सकारात्मक, विधायक कार्यात गुंतविणे म्हणुन पुस्तकांचा खूप उपयोग होतो - हा झाला अगदी mundane, सरधोपट उपयोग.
पण वाचनामुळे जो आनंद मिळतो, मेंदूत जी काही केंद्रे लिट अप होत असतील/नसतील, संप्रेरके स्त्रवत असतील त्यांचाही विधायक परीणाम असेलच की आयुष्यात. माणसाला छंद हवा हे तर तुम्हाला मान्य आहे?

<<<हाहा. मामा पण सहमत झाले म्हणून आभार. वाचन करू नये असे कुठे म्हटलेय ?>>>
वाचन करणारे फक्त वाचन करत बसतात दुसरं काही करत नाही अशा अर्थी तर लिहीलंय ना.

<< पुस्तकं छंद आहेत. >>
बरोबर, कुणाला वाचनाचा छंद असतो, कुणाला सोशल मीडियावर वेळ वाया घालवायचा छंद असतो, तर कुणाला इतर कुठला. यात चूक किंवा बरोबर असा प्रश्न कुठे आहे? मी पुस्तकं वाचतो कारण त्यामुळे माझा वेळ चांगला जातो, इतर कुणाला त्रास होत नाही आणि वाचनामुळे काहीतरी शिकायला मिळतं मला. इतकं सोपं आहे ते.

<< आपण वाचत नाही हे अभिमानाने सांगता यायला हवे ठणकावून >>
Education...has produced a vast population able to read but unable to distinguish what is worth reading - George Macaulay Trevelyan

आइडी नाव आणि फोटो आवडला.

वाचनाने मथ्थडपणा येतो.

पाच पाटील एक नंबर प्रतिसाद.

अतिरेक कोणताही चांगला नाही. वाचनाचे अतिवेड माणसाला एकलकोंडा बनवते. व्यवहारात माणसे ओळखण्याचे तंत्र हे त्यांच्यात राहूनच समजते. यशस्वी होण्यासाठी ते गरजेचे असते. त्याच प्रमाणे अजिबातच वाचन नाही हे पण चांगले नसते. ज्यांचा नाईलाज आहे त्यांची गोष्ट वेगळी. ज्याला शक्य आहे त्याने पुरेसे वाचावे. व्यक्तिमत्व विकासासाठी वाचावे. विचारात सुस्पष्टता येण्यासाठीही वाचावे.

ज्यांचा व्यवसाय शिक्षकी पेशा आहे किंवा लेखक, कवी असा आहे त्यांच्यासाठी पुरेसे वाचनाचे मापदंड वेगळे असतील. इतरांसाठी वेगळे. वेळात वेळ काढून आनंदासाठी ज्याला शक्य आहे तो वाचतोच. हल्ली मात्र सोशल मीडीयात लिहीण्यासाठी लोक वाचतात असे वाटते. (कोणतीही कृती सोशल मीडीयात समजली पाहीजे असे वाटणे पहायला मिळते)
वाचनाला शिस्त असावी. समतोल साधणे सर्वात उत्तम.

पुरेसे वाचावे हे व्यक्तीसापेक्ष झालं

पुरेसे म्हणजे किती याला काहीही मापदंड नाही

व्यक्तीसापेक्षच आहे.

शाहरूखला एकेकाळी वाचनाचे फार वेड होते
पण शिल्पा शेट्टी एकदा त्याला म्हणाली, बेट्या पुस्तके खूप वाचली असशील, पण एखादा चेहरा वाचला आहेस का कधी?
त्यावर तो हो म्हणाला. नजरे नजरेत लयं वाचलीत म्हणाला.
मी सुद्धा ऑफिसहून ट्रेनमधून येताना मग तेच करायचो. चालत्या गाडीत पुस्तके वाचून डोके गरगरवून घेण्यापेक्षा ईथे तिथे नजरा भिडवायचो

म्हणूनच तुमचं असं झालं सर

शारूकने नजरेला नजर भिडवली इथे तिथे नाही ओ