...चंद्र का उगवला...

सोबती मी ह्या कृष्ण रात्रीचा,
किनाऱ्यावर आज विसावलेला ।।
जिवन अधांतरी लटकलेले अन् ,
रोमरोम कृष्णमय झालेला ।।१।।

व्याकुळलेली जणू मी अशी ,
जसा पंख तुटलेला कावळा ।।
अस्पृश्य वाटे मज प्रकाश ,
सखा हा अंधारलेला किनारा ।।२।।

गंधाळलेला मौल्यहीन अश्रू ,
माशांनी चटकन का झेलला ।।
घेऊन दूर सोबती लाटांना ,
काळोखात तो ही काळवंडला ।।३।।

अंधारलेल्या ह्या आभाळाला ,
डाग कसा पांढरा लागला ।।
चमकलेले हे चांदणे अन् ,
चंद्र कोणी असावा कोरला ।।४।।

-रुद्रा-