Submitted by किमयागार on 13 September, 2020 - 00:55
बोललो नाही जरी मी बोलते माझी गझल
भावना माझ्या मनीच्या जाणते माझी गझल.
रोज जे येते न चुकता त्रास मजला द्यावया
दु:ख ते माझ्या वतीने सोसते माझी गझल.
दु:खभरल्या लोचनांनी पाहती जे जे मला
वेदना त्यांच्या उरीच्या वाचते माझी गझल.
साचते नैराश्य जेव्हा काळजाच्या भोवती
दीप बनुनी काळजाशी तेवते माझी गझल.
दीडदमडी च्या प्रथांची बंधने तोडून दे
वाग तू मर्जी प्रमाणे सांगते माझी गझल.
वाट कवितेची तशी खडकाळ आहे काहिशी
गालिचे वाटेवरी त्या घालते माझी गझल.
---------©मयुरेश परांजपे(किमयागार)---------
१२/०९/२०२०
७२७६५४६१९७
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
खूप छान
खूप छान
धन्यवाद द्वैत.
धन्यवाद द्वैत.
छान.
छान.
साचते नैराश्य जेव्हा काळजाच्या भोंवती
दीप बनुनी काळजाशी तेवते माझी गझल.
100%सही बात !
अप्रतिम....
अप्रतिम....
धन्यवाद नादिशा.
धन्यवाद नादिशा.
धन्यवाद chasmish
धन्यवाद chasmish
सुंदर रचना....
सुंदर रचना....