ताई (भाग २ रा )

ताई ( भाग २रा)
-----------------------

पप्पांनी दीपाला फोन लावायचा प्रयत्न केला. पण फोनने कसमच खाल्ली होती, की लागायचंच नाही म्हणून.दोन तीन वेळा प्रयत्न करुनही फोन लागेना. तेव्हा माझा पेशन्स संपला. मी चिडून म्हणालो, " पाहिलत, हे असंच ही करते. हेच माझ्या हातून झालं असतं तर ही काय वाट्टेल ते बोलली असती मला. काय झालं होतं मला काल नाहीतर परवा भेटली असती तर. " ......माझा त्रागा त्यांना समजत होता. " खरतर, मला मिळणारं सूख नाहीसं झालं होतं .म्हणून माझी चिडचिड होत होती.तेवढ्यात आतल्या दरवाज्यातून ताई बाहेर आल्या. मी रागान त्यांच्याकडे पाहिलं. एखाद्या तरुण माणसासमोर तमाशा करणं, कोणालाही आवडतं. तो तुमच्या इतकाच विचलीत होऊन तुमची बाजू उचलून धरतो. मी ताईंकडे तिरक्या नजरेनं पाहिलं. अचानक माझं मन म्हणालं अरे तिला यायला सांग ना. दीपा नही तो दीपाकी ताईही सही. माणसाचं मन इतकं थर्ड क्लास विचार करीत असेल असं वाटलं नाही. मी जोरात मान झटकीत स्वत:शीच पुटपुटलो.मी काही असलं करणार नाही. ते पप्पांनी ऐकलं असावं. ते चटकन म्हणाले," अहो काय करणार नाही तुम्ही......? " मी काही नाही म्हणालो पण मग खिशातून तिकिटं काढून ती टीपॉय वर आपटत म्हणालो. " याचं काय करणार ,फेकून देऊ. ? या दीपाला अक्कलच नाही, " मनातला सुप्त विचार आता बलवान होत होता. आणि सभ्य विचार घाबरटपणाने विरले होते. मग मनाने सुचवलं ,अरे ती बघ तयार होऊन आल्ये. . मी ताईंकडे तिरक्या नजरेनं पाहिलं. आज त्या जास्तच आकर्षक दिसत होत्या. पारदर्शक गुलाबी साडीच्या पदराखाली लपलेल्या घाटदार स्तनांनी आता मला चांगलीच फूस लावली होती. मग माझ्या मनात आलं, ताई आली तर तर तर .......???. ताईने मेकपही चांगला केला होता. एव्हाना त्यानी लावलेला गुलाबाचा मादक परफ्यूम खोलीभर दरवळू लागला. तेवढ्यात पप्पा म्हणाले, " असं काय करता ?, मी शेजारी विचारुन येतो, शेजारचे मि. आणि मिसेस दाबके जातायत का ते......" असं म्हणून तिकिटे उचलण्यासाठी ते खाली वाकले. पण ताईच मधे म्हणाल्या, " ते किती वयस्कर आहेत , आणि सिनमा तरुण जोडप्यांसाठी आहे. विचार करा जरा. " पप्पांनी तिकिटं खाली ठेवली.त्यावर मी तिकिटांकडे न पाहता उठलो आणि म्हणालो," चला मी निघतो . " त्याचा आश्चर्यकारक परिणाम होईल असं वाटलं नव्हतं.... अचानक ताई म्हणाल्या ," चला मी येते तुमच्या बरोबर... चालेल ना ? ..
पाठमोरा झालेला मी मान मागे वळवून आश्चर्यचकितपणे त्यांच्याकडे पाहू लागलो. पप्पाचं तोंड भीतीवजा आश्चर्याने उघडे राहिले. धक्का आणि अमान्य निर्णय याने त्यांची कुतर ओढ होताना मला जाणवली पण माझ्या मनासारखं घडत असल्याने मी भोळसट भाव तोंडावर आणले.जाणारा मी पुन्हा माझ्या जागेवर येऊन बसलो. पप्पांच्या कपाळावर क्षणभरापुरती आलेली आठी माझ्या नजरेतून सुटली नाही. कदाचित मी पुन्हा येऊन बसलो हे त्यांना आवडलं नाही.किंबहुना मला विषयाचं वळण अपेक्षित होतं असं त्याना वाटल्याचं मला दिसलं.मी तसंच जायला हवं होतं , पण बरेच दिवसांबद्दलचं ताईंचं आकर्षण मला जास्त प्रबळ वाटलं. काहीतरी विचारायचं म्हणून मी ताईंना चांचरतच ( खोटेपणाने) विचारलं," तुम्ही खरंच येणार आहात ....? मी काय तिकिटं फाडून मोकळा होईन. " पण पप्पाचा विश्वास बसलेला मला दिसला नाही. त्यानी मान फिरवली. असं म्हणून
तिकिटं काढून फाडायला घेतली. ताई पटकन माझ्या हातातून तिकिटं काढून घे म्हणाल्या, " मी म्हंटलं ना येईन म्हणून, होय की नाही हो पप्पा ? " ... ते मान खाली घालून न पटताही म्हणाले, " अं ! हो हो .."
कदाचित ताईला नाराज करणं त्याना परवडण्यासारखं नसावं. ताईंच्या अंगाचा पर्फ्युम मिश्रित वास माझ्या नाकात शिरला. पावसाला बाहेर उधाण आलं होतं. सुरवातीचाच पाऊस एवढ्या जोरात पडताना प्मोरथमच पाहत होतो.पप्पा समोर नसते तर मी ताईंना जवळ ओढल्याच असत्या. माझ्या अंगात ताई एखाद्या व्हायरस सारख्या भिनत चालल्या होत्या. ...... "ताई अतिशय practical वागते.
पहिल्या पासूनच ती तशी आहे. " पप्पा नक्की कोणत्या भावनेने बोलले मला कळलं नाही. मी म्हणालो, " चला तर मग आपल्याला निघायला हवं.
दहा मिनिटातच आम्ही निघालो. जाताना पप्पा म्हणाले " सांभाळून जा, आणि यायला उशीर होणार असेल तर आजची रात्र इथेच राहिलात तरी चालेल. चार खोल्या आहेत काय? " मला पप्पांची कींव आली.. ताईना नाराज करण्याची संधी ते हेतूपूर्वक घेत नव्हते. गाडी पर्यंत ताई माझ्या बरोबरीने चालत होत्या . त्यांच्या मांसल दंडाचा स्पर्श आणि घाटदार छातीचा होणारा स्पर्श मला घट्टपणा जाणवून देत होता. मी गाडी उघडली ताई माझ्या शेजारी फ्रंट सीटवर गाडीत बसल्या मी चोरट्या नजरेनं त्यांच्याकडे पाहिलं. त्या आनंदात दिसल्या त्याना घाम का येत होता कळलं नाही. त्या प्रथमच एका तरुण पुरुषा बरोबर बाहेर जात असाव्यात. तुम्ही म्हणाल ही काय पटावळ लावल्ये पुढे सांगा की. गाडी सुरू केली. माझं ताईंना न्याहाळणं चालूच होतं .ताईंबद्दल एवढं आकर्षण मला का वाटत होतं समजेना. .... पंधरावीस मिनिटांमधे आम्ही थेटरजवळ पोहोचलो. गाडी लावली आणि कशीतरी लॉक करुन धावतच थेटरमधे शिरलो. मल्टिप्लेक्सचं नाव होतं." दी रेनी मल्टिप्लेक्स. "आता ताईंचा हात हातात घेऊन मी बिनधास्त चालत होतं. अधूनमधून ताईंचा होणारा स्पर्श आणि गंध मला सुखावीत होता. या सगळ्यात माझ्या मनात एकदाही दीपाचा विचार आला नाही. चित्रपट मराठी होता. नाव होतं " रेशमी नाती " . आम्ही ऑडिटोरियम मधे पोहोचलो.आमच्या सिटा शेवटच्या लाईन मधल्या एका कोपऱ्यातल्या होत्या.
सीटकडे जाताजाता माझा हात आता ताईंच्या गळ्यात गेला त्यांनीही माझ्या हातात हात गुंफला. आम्ही स्थानापन्न झालो. जेमतेम आम्ही धरुन चारपाचंच जोडपी होतो. अंधार झाला.... चित्रपट चालू झाला. मी अंधारातच ताईंच्या कानात कुजबुजलो. " ताई गजरा आणलाय , तुमच्या केसात मी माळला तर चालेल का ? " प्रतिक्रिया रागीट येईल या अपेक्षेने माझी छाती धडधडली. पण तसं काहीच झालं नाही. उलट ताई लाजतच थोड्या पाठमोऱ्या होऊन म्हणाल्या ," माळा.... " माझा जीव भांड्यात पडला . तरीही थरथरत्या हाताने मी तो माळला. माझा हात त्यांच्या केसांवरुन गळ्यावर फिरला , मी तेवढ्यात त्यांच्या गळ्यावर आणि मानेवर ओठ टेकवले. केसातला वास आणि गुलाबाचा पर्फ्यूम याने मी धुंद झालो. मी हलक्या हाताने त्यांचा चेहरा कुरवाळला. ताई रोमांचित होत होत्या . त्यांनी चेहरा हळूहळू माझ्याकडे वळवला आणि त्या माझ्या मिठीत विसावल्या . मी त्याची चुंबनं घेऊ लागलो . त्या एवढ्या उत्तेजित झाल्या की त्यांनी माझ्या केसात हात फिरवीत चुंबनं घेतली. माझ्या केसांतून त्या हात फिरवित राहिल्या. त्यांच्या ऊष्ण आणि अधीर श्वासांनी मला वेढलं. माझा एक हात आता त्यांच्या घाटदार तटतटलेल्या छातीवरुन फिरु लागला. मी त्यांना म्हणालो, " आय लव्ह यू ताई, आय रियली लव्ह यू...." "ताई म्हणू नका गायत्री म्हणा " ..आणि त्या अधिकच बिलगल्या परंतू लगेचंच भानावर येऊन बाजूला पण झाल्या. लवकरच लाईट लागले. मध्यंतर झाला होता. इतर जोडपीही हळूहळू एकमेकांपासून बाजूला झाली.. त्यांना मी तुम्ही काही खाणार का म्हंटल्यावर नाही म्हणाल्या. तरीही बाहेर जाऊन दोन चोकोबार आणले..
उरलेला चित्रपट जेमतेमच पाहिला मध्यंतरा आधीची पुनराव्रुत्ती झालीच होती. चित्रपट संपला आम्ही बाहेर आलो . हातातला हात ताई पण सोडायला तयार नव्हत्या. वीसपंचवीस मिनिटांनी आम्ही घरी पोहोचलो. ताईंचा चेहरा समाधानाने उजळला होता. गेटजवळ गाडी थांबवून मी गुडबाय म्हणालो, " गुडबाय ताई, सॉरी , गायत्री ! " ......असं म्हणून मी निरोप घेण्यासाठी खाली उतरलो. त्यावर ती म्हणाली," हे काय आज इथे राहताय ना ..... ? " तिला जवळ घेत म्हणालो, " पुन्हा केव्हातरी. ..."
त्यावर ती म्हणाली," पुढच्या शनिवारी या. रात्री राहा सकाळी दीपा पण येईल. गप्पा वगैरे मारु तिला घेऊन बाहेर जेवायला जाऊ. " मी म्हंटलं ," हो ,पण दीपा रविवारी येणार असेल तर मीही रविवारी येईन. शनिवारी येऊन काय करु. " ....... " हो पण आत्ताचं राहणंउधार राहीलं, त्याचं काय ? आणि पप्पाना काय सांगू . या की आपण तिघे मिळून गप्पा मारु. मधेच तोडीत म्हंटलं ," पप्पा कशाला हवेत ? ते काय गप्पा मारणार ? पण दोघंच असलो तर बिघडणार आहे का ? .." ...."खरंतर तुम्ही आज राहायला पाहिजे होतं. " ती आग्रहाने म्हणाली. ती एवढा आग्रह का करीत होती मला समजेना , कदाचित मला ते पुढे कळावं अशी योजना असावी. खरं म्हणजे मी आजचं मरण पुढे ढकलंल होतं असं मला पुढे घडलेल्या घटनांवरुन वाटलं. असो मी तिला जवळ घेऊन ओझरता किस देऊन निघालो.... काय कोण जाणे पण तिच्या डोक्यात वेगळंच चाललं असावं असं वाटतं. असलं फीलिंग मला दीपा बरोबर कधीच आलं नाही कदाचित आम्ही.दोघांनी एकमेकाना स्वीकारलं असावं . नाहीतरी दीपाची आणि माझी चार वर्षांची जवळीक होती. त्यामुळे ती माझ्यात पूर्णपणे मिसळली होती. इथे तसं नव्हतं ताई व्हायरस होत्या. अचानक झालेल्या संसर्गा सारख्या एकच दिवस जवळीकीला झालेला होता..एकमेकांची ओळख जेमतेमच झालेली. मी गाडी स्टार्ट केली आणि निघालो. ताईंनी हात हालवला. पण डोळे मात्र कठोर वाटले। घरी पोहोचलो तर दीड वाजला होता. अचानक फोन वाजला . दीपाचा फोन होता. ," अरे मी पुढच्या रविवारी घरी येणार आहे. म्हणजे माझा प्रोजेक्टही संपेल आणि मी तुझ्याबरोबर भटकायलाही फ्री असेन. " मी ठीक आहे म्हंटलं त्यावर ती म्हणाली, " ए, रागावलास ? अँम सॉरी यार. " मी फोन बंद करुन टाकला. तिचा दोनतीन वेळा फोन आला पण मी बंद केला. अंथरुणावर पडल्या पडल्या मला ताईंचे कठोर डोळे आठवले. अचानक मला दीपाशी प्रतारणा केल्यासारखं वाटलं. मी विचलित झालो. मी ताईंशी एवढा उत्तेजित होऊन का वागलो मला कळेना. पण तिचा प्रतिसादही मिळाला होता. ती तशी वखवखलेली वाटली. पुरुषी स्पर्शासाठी आसुसलेली. तरीही नामानिराळी होणारी. तिच्या कठोर डोळ्यांचा अर्थ मला असा लागला .
लवकरच मी झोपेच्या आधीन झालो. .......
... . .मस्त सकाळ झाली. नाही म्हंटलं तरी ताईंनी माझंं थोडं का होईना समाधान केलं होतं. मग मी सगळंच विसरलो आणि आईला फोन लावला. रविवारी माझा शिरस्ताच होता. .....

आईशी काही वेळ बोलल्यावर मला जरा बरं वाटलं. कामावरही माझं फारसं लक्ष नव्हतं. मला वाटतं मी दीपाशी फारच तोडून वागत होतो. चूक माझीच होती . ताईंच्या मोहात मीच पडलो होतो. अचानक माझ्या मनात आलं , जे घडलं त्याबद्दल पप्पाना आणि दीपाला तिनी सांगितलं तर. ताईला मी बजावायचं विसरलो होतो. मला अचानक हलकासा घाम येतोय असं वाटू लागलं. आणि असुरक्षितही ........मी दीपाला फोन लावायचा प्रयत्न करु लागलो. तिचा फोन बिझी आला. मग लक्षात आलं की आपण ताईंचा नंबरही घेतला नाही. कामात अतिशय काटेकोर वागणारा मी अशी सीली मिस्टेक कशी काय करु शकतो. पण पप्पांचा फोन नं. माझ्याकडे होता. पप्पाना फोन केला आणि त्याना कळलं असलं तर ? ..... ते भडकून काही बोलले तर आत्ताच दीपाशी लग्न मोडेल. आईचीही निराशा होईल. असो. दीपाला विचारलं नाही हे बरं झालं. तुला काय करायचाय ताईचा नंबर. रविवार कसातरी घालवला. सोमवारी कॉलेजमधे गेलो. गेल्याबरोबर प्रिन्सिपलने बोलावल्याचं समजलं. मला त्यांची भिती वाटत नसे. तरीही उत्सुकता होतीच. त्यांच्या शिफारशीनीच तर लागलो होतो. दरवाजा उघडून मी गुड मॉर्निंग म्हंटलं. मला बसायची खूण करीत म्हणाले," अवि, अरे घरी सगळं ठीक आहे ना ? मला तर तू disturb वाटतोस. मी चांचरत म्हणालो, " नाही तसं काही नाही. " मी असं म्हणताच त्यांनी माझ्यापुढे फाईल टाकली आणि म्हणाले, मग हे काय आहे ....?". मीच पाठवलेली फाईल होती. फाईल मधले कागद सुरवातीला लिहीलेले होते. बाकी कागद कोरे होते. सरांनी माझ्याकडे प्रश्नार्थक मुद्रेनी पाहिलं. " काय समजलं ना. दुसरं कोणाची फाईल असती तर मी काय केलं असतं माहिती आहे ना..... घेऊन जा ती फाईल अपडेट करुन पाठव. " मी फाईल घेऊन उठलो दरवाजाकडे वळलो आणि त्यानी विचारलं, " अवि, काही प्रॉब्लेम असेल तर सांग. पाहिजे तर थोडी रजा घे. " मी येस सर म्हणालो आणि बाहेर पडलो.
गेल्या आठवड्यापासून मी दीपा आणि तिच्या घरच्यांमधे फार गुंतलो होतो. त्यामुळे कामाचं महत्व मी विसरलो होतो. असं पुन्हा व्हायला नको.मला जरा वाईटच वाटलं. असो मी कामाकडे लक्ष दिलं.कॉलेजच्या वेळात तरी दीपाचे फोन कटाक्षानी टाळण्याचं मी ठरवलं. दिवस चांगला गेला. घरी आलो. आज अचानक एकटेपणाचा कंटाळा आला....... काहीतरी करायचं म्हणून मी टेबल आवरायला घेतलं. असली कामं दीपा आलीकीच होत असतं. शिव्या देत देत सगळा फ्ल्याट स्वच्छ करायची. मग ती मुद्दाम म्हणायची ," व्यवस्थितपणा रक्तात असावा लागतो. तो शिकवून येत नाही समजलास ना ,,? मग तिची मी थट्टा करायचो, " तू काही बोललीस का, मला ऐकायला जरा कमी येतं......वगैरे " मग ती मला मारायला धावायची. असो. मी पुस्तकं आणि डायऱ्या नीट रचून आहे तिथेच ठेवल्या. माझी आई सांगायची, आवरायचं नसेल ना तर निदान आहेत त्या वस्तू नीट रचून तिथेच ठेवाव्यात, चांगलं दिसतं तरी. मग मी खण उघडले . तेही साफ करावेत म्हणून पण ओसंडून वाहत होते. माझी साफ करण्याची ताकद संपली होती. मुख्य म्हणजे मला जेवायला जायचं होतं. तरीही काही कार्ड पाहीली. त्यात एक हाताला लागलं ते दीपाच्या पप्पांचं होतं. वर त्यांचं नाव आणि नंबर होता.कोणतंही कार्ड उलटून पाहायचं ही मला लागलेली संवय होती. हो, सवयीवरुन आठवलं. मी दोन वर्षांपुर्वी सुटीच्या दिवसात महिना दीडमहिना एका खाजगी डिटेक्टिव्हडे कामाला होतो..तो सांगायचा हातात आलेला कागद म्हणजेच पुरावा उलटूनही बारकाईने पाहावा . काहीतरी जास्त माहिती मिळते . कधी फोन नं. असतो तर कधी हिशेब किंवा एखादं नाव खरडलेलं सापडतं. ते नेमकं महत्वाचं असतं. आत्ताही तेच झालं फोन नं आणि त्याला फुली काढलेली. मी ते कार्ड घाईघाईने खिशात टाकलं..खण तसेच बंद केले. आणि घर बंद करुन जेवायला निघालो. जिथे मी जेवायला जायचो तिथला मालक माझी गाडी असल्याने नमस्कार करीत माझे स्वागत करायचा. माझ्यासारखा गाडीवाला माणूस त्याच्या हॉटेलात जेवायला येतो ही त्याच्या द्रुष्टीने अभिमानाची गोष्ट असावी. मी ऑर्डर दिली. अचानक माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली . पप्पांच्या कार्डामागचा नंबर ताईंचा तर नाही. त्यांचाच असणार. मला ती कल्पना आवडली. माझा आनंद गगनात मावेना.मी कधी एकदा जेऊन घरी जातो आणि ताईंना नंबर लावतो, असं मला वाटलं. मी उतावीळपणावर ताबा ठेवला. मग तो दुसऱ्याच कोणाचा नंबर निघाला तर......? दुसऱ्या दिवसापासून माझं काम व्यवस्थित चालू झालं. दिवस फारच व्यग्रतेत गेला. घरी आलो आणि ताईंचा वाटणारा फोन लावला. " Hallo," ताईंचाच आवाज होता. मग मी नाटक केलं. " अरे ताई तुम्ही का ? सॉरी चुकून लागला. " असं म्हणून मी बंद करण्यासाठी टच करायच्या आतच ताई म्हणाल्या. " अविनाशराव, माझा नंबर कसा मिळाला ? " ...... मी तत्परतेने उत्तर दिले.." चुकून लागलाय. माझ्या सहाय्यकाला मी फोन लावीत होतो. तुम्हाला कसा काय लागला कोण जाणे..ठीक आहे मी बंद करतो. " त्यावर त्या घाईघाईने म्हणाल्या," थांबा ऐका. तुम्ही येत्या शनिवारी न येता रविवारी आलात तरी चालेल. फक्त आमचा अलिबागला वाडा आहे तिकडे जायचंय , दीपालाही सांगितलंय.."....."अहो पण मला सोमवारी कॉलेजला जायचंय... " एक दिवस मारा की दांडी. माझ्यासाठी, .....माराल ना..? "........." बघतो ...." .आणि फोन बंद केला. नाहीतरी प्रिन्सिपल म्हणालेच आहेत, थोडी रजा घ्या.. मी जेवणासाठी बाहेर निघालो. ताईंसाठी मी दांडी मारणार.....? शक्यच नाही. मी जेऊन घरी आलो. पावसाचा जबरदस्त आवाज येत होता . मला चित्रपटाच्या दिवसाची आठवण झाली. पुन्हा एकदा ताईंची मिठी आठवली..पुरषी स्पर्शासाठी आसुसलेली ताई आणि इतर बरंचस वातावरण आठवू लागलं. मी एकप्रकारच्या नशेतच घरी पोहोचलो..आणि दीपाला फोन लावला. रात्रीचे नऊ वाजत होते. तिनी फोन उचलला नाही. कदाचित ती जेवत असावी. दीपाला पुन्हा फोन लावला. "अरे आत्ताच मी जेऊन आले. बोल"......" काय ग , आपल्याला अलिबागला जायचंय ? " ......... " तुला काय माहीत ? " ,,,,,,"अगं ताईना फोन केला होता तेव्हा त्या म्हणाल्या. " .... " पण तुला तिचा नंबर कोणी दिला ? ताई पासून सांभाळून राहा.." आणि तिने फोन बंद केला. तिला राग आला असावा. मी परत फोन केला पण तिनी कट् केला.मीच तिला सांगणार होतो. बरं झालं सांगितलं नाही ते . .....अलिबागला कशासाठी जायचं मला कळेना.अधून मधून दीपाचा फोन येत राहिला. पण तिलाही अलिबागला का जायचंय माहित नसावं.म्हणजे विचार ताईंचाच असावा. हा सापळा तर नसेल. काय माहित ,पण ताईंच्या प्रत्येक क्रुतीचा मला संशय येऊ लागला. सोमवारची सुटी मी मंजूर करुन घेतली. पण दीपाला आणि ताईनाही त्याबद्दल मुद्दामच बोललो नाही....शुक्रवारी रात्रीच मला दीपाचा फोन आला. ती रविवारी पहाटेच पोहोचत होती . तिने परत एकदा ताईंपासून दूर राहा असं कळवलं. शनिवारचा दिवस असाच लोळत घालवला. पावसामुळे बाहेर जाता येत नव्हतं.... मी ताईंच्या स्वप्नरंजनात मश्गुल होतो. मधेच एकदा पप्पांचा फोन आला. आता म्हातारा का फोन करीत होता कुणास ठाऊक. मी कंटाळून फोन घेतला.." येताय ना उद्या. सकाळी लवकरच या. दीपा पण पहाटेसच येणार आहे. " मी होकार दिला आणि फोन कट् केला. म्हातारा आणि मुलगी यांचा सापळा आहे तर. या आठवड्यातला एकही दिवस असा गेला नाही की ताईंच्या प्रणयाची आठवण झाली नाही. ताईंनी टाकलेला गळ माझ्या शरिरात खोल अडकला होता.
मी रविवारी सकाळी डॉट सात वाजता ताईंच्या घरी पोहोचलो. आता माझ्या बोलण्यात दीपाच्या घरी ऐवजी ताईंच्या घरी येऊ लागलं. दार अर्थातच ताईंनी उघडलं. ताई साडी नेसून तयार झालेल्या दिसल्या.
न्हायलेले सुगंधी केस खांद्यावरुन पुढे घेत त्या गोड हसल्या. पण त्याचं ते हास्य ओठांपुरतच मर्यादीत दिसलं. साधारणपणे माणूस आनंदानी हासतो तेव्हा त्याचा सगळा चेहरा हसतो.मुख्य म्हणजे त्याचे डोळे हसतात. ताईंचं आत्ताचं हसणं डोळ्यांपर्यंत पोहोचलंच नव्हतं.त्यांचे डोळे स्थिर असून माझा वेध घेत होते असं वाटलं.अचानक मला दीपाला भेटून परत जावंस वाटलं . तेवढ्यात ताईंनी आपला पदर पुढे ओढून पुन्हा खांद्यावर टाकला तेवढ्या अवधीत त्यांच्या घाटदार छातीचं ओझरतं दर्शन झालं. मी काही न न बोलता सोफ्यावर बसलो.आतून पप्पाआले.त्यांनी पुजा वगैरे केली असावी. ताई आत गेल्या.मला दीपाला भेटायचं होतं.मी पप्पाना दीपा
बद्दल विचारल. ती अजून झोपली असल्याचं ते म्हणाले.तेवढ्यात दीपा आली.
(क्रर म श: )