सोळा आण्याच्या गोष्टी - सुख'अंत' - अज्ञातवासी!

Submitted by अज्ञातवासी on 7 September, 2019 - 04:25

"बघ ना, ठिकठिकाणी डाग पडलेत, बाकी तू मात्र तसाच आहेस हं. काहीही बदल नाही."
"अग माझं काही गेलं म्हणायला आधी ते असावं लागतं. मला आल्याचा आनंद नव्हता, गेलं तरी दुःख नाही."
"नको ना, तू मला हवा आहेस, अगदी शेवटच्या श्वासापर्यंत,
तो हसला!"
"तरीही तू वरच्या थरावर होतीस आणि मी सगळ्यात खालच्या..."
"सोड रे, बघ, परिस्थितीने आपल्याला सारखच बनवलं."
तेवढ्यात एका पोराने दोन्ही मुर्त्या उचलल्या
दोघांचाही जीव पिटवळत होता... पुन्हा भेट होणार की नाही?
रसरशीत भट्टी तापली होती...
"एकमेकात सामावून जाऊ,"
दोघे म्हणाले...
आणि काही क्षणात दोन्ही विरघळून गेले...
★★★★★
दुसऱ्याच दिवशी कपाटाच्या सगळ्यात वरच्या स्तरावर अर्धनारीनटेश्वराची हसरी मूर्ती विराजत होती!!!!

विषय: 
गद्यलेखन
Groups audience: 
मायबोली गणेशोत्सव २०१९
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा

चांगलीय कथा.
> "तरीही तू वरच्या थरावर होतीस आणि मी सगळ्यात खालच्या..." > म्हणजे कोणाच्या मुर्त्या असतील बरे?

Submitted by ॲमी on 7 September, 2019 - 09:24

अज्ञा, फारच सुंदर!
अक्षरशः एखादी क्लासिक गोष्ट वाचल्याची फिलिंग येतेय, समथिंग सो टची, सो युनिक!
सुंदर....

Submitted by महाश्वेता on 7 September, 2019 - 23:10

किती सुंदर!
प्रेम करता करता एकरूप होऊन जाणं....
माझ्यासाठी तर हीच विनर!!!

Submitted by .Raw. on 9 September, 2019 - 23:54

आजीच्या दोन पितळी पातेल्यांची मागच्या दिवाळीत एक सुंदर मूर्ती बनवून घेतली, त्यामुळे ही कथा एका वाचण्यात पटकन कळली आणि जास्तच भावली सुद्धा.

Submitted by मीरा.. on 11 September, 2019 - 08:51

> "तरीही तू वरच्या थरावर होतीस आणि मी सगळ्यात खालच्या..." > म्हणजे कोणाच्या मुर्त्या असतील बरे?

∆ याचं उत्तर कळलं आहे का कोणाला? की ते महत्वाचं नाहीय?

Submitted by ॲमी on 11 September, 2019 - 09:51