धुरंधर

पेटता पेटता विझलो कधी

माझे मलाच कळले नाही

दिला होता शब्द खरा

पण काय ते नीट आठवलेच नाही

या स्मृतीला कोण जाणे

कुणाचा विखारी दंश झाला

जो तो ओळखीचा असूनही

इथे मलाच परका झाला

कोणता हात धरू मी ?

कोणता सोडून देऊ ?

या हातांच्या विळख्यातच

माझा नक्की कोणता ? तोच कळेनासा झाला

समजत होतो धुरंधर स्वतःला

पण या हळव्या हृदयाने घात केला

मेंदूने बरेच समजावून पहिले त्यास

पण हळूहळू तोही त्या हृदयात गेला

इथेच घेतली समाधी मनाने

इथेच माझा अंत झाला

हाच तो विखारी दंश होता

ज्याने धुरंधर परागंदा झाला

{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}