Submitted by प्रियकांत राठोड on 19 March, 2019 - 22:59
फक्त नावच नको मला , ज्यात माझी जात भासते
मौन ठेऊ नका मला , फणा त्याची कात भासते
भूक भागते कोणाची , दुःख त्यांची पात सोलली
रात्रीतील चंद्र हीच , किती ताटात भासते
हुंडा देत जन्मभर , बहिऱ्या व्याधीस रात गिळून
खिन्न झाले जीवन , मृत्यू विचारात भासते
घातपात किती झाले ,फतवे कसे शांत जरी
कुढले स्वर कंठात , हे प्रेम ज्यात भासते
आई न होताच हत्या ,कोण शोकांत देईल
त्यांना स्वर्ग लाभले , नाही घरात भासते
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा