अजूनही मनामधे ..

अजुनही मनामधे पोर एक नांदते
बंधमुक्त व्हायचे रोज स्वप्न पाहते

लग्न हा जुगार पण खेळतो हरेकजण
दान चांगले तुला .. बघ पडेल वाटते

कोंडले किती जरी दुःख वाट काढते
दाह जीवनातला भेग भेग सांगते

दैन्य झोपड्यांतले बघुन लाज वाटते
त्यामुळेच लांब मग शहर त्यांस ठेवते

प्राण फुंकलेस तू मर्त्य जीवनामधे
त्यामुळेच मी अशी अमृतात नाहते

आजकाल मूड तर सारखाच बदलतो
काव्यही सखे तुझे त्यानुसार वागते

कविता क्षीरसागर