Submitted by अतुलअस्मिता on 4 November, 2017 - 21:51
घाल आजोळ ओंजळीत
पिकला किती ग मोहोर
शुष्क क्षितिज वैराण
मरुबन मोहरला दाटीत ।
मागे वळून वाहतो
नदीचा उलटा प्रवाह
सांज आळवून गातो
स्वराचाअभोगी दाह।
नितळ शांत मनोहर
संथ स्तब्ध दर्शन
कुणी फेकला का दगड
उगाच तरंग खोलवर।
बदलले ऋतू गालात
हरवले सूर तालात
नवी पालवी खोडाला
सर्द वाळवी मनाला।
अमर्याद वेगे मावळती
किनारी स्पृहा निश्चल
अश्वत्थ मागतो मनी
कैलास लेणे शाश्वती।
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
सुंदर कविता.
सुंदर कविता.
mast..
mast..