कविता

बंद झाली सारी कवाडे माझ्याच अशियाण्यातली ,
उधार जगणेही आता सावकारी दाम पुकाराया लागली ..

मी निद्रेत तरीही तरंगू लागलो स्वप्नांच्या झुल्यावर ,
दोर तेव्हा हळू हळ
आज तुटाया लागली ..

रेशमाच्या अस्तराने अभ्रावरी शालू पांघरला तोही विजार फाटका गळू लागला ,
अस्ता संगे टिपू लागल्या चांदण्या तेव्हा सूर्यही आसवे ढाळू लागला...

घुबडाच्या रात्री कितीसा जागल्या जगणे हि वटवाघळाची कैफियत होती ,
पुन्हा भावनेच्या डाली वडाच्या पारंब्यांना झुलू लागल्या ....
पारंब्यांना झुलू लागल्या .....