आमची बोळाची ( काळोखी ) खोली

छान...

सुरेख.

सुंदर लेख. राजा राजवाडे ह्यांच्या "घर आमचं कोकणातलं" ह्या पुस्तकाची आठवण झाली. आमच पण घर आहे कोकणात. खूप मस्त गारवा असतो बोळाच्या (आमच्याकडे त्याला माजघर म्हणतात) खोलीत. आमच्या माजघरातच देवघर आहे त्यामुळे प्रत्येक सणाला माजघर मस्त सजवलेले असते गणपतीत तर प्रत्येक दिवस आरत्या असतात आणि शेवटचे तीन दिवस म्हणजे माजघरात आरत्यांचा पाऊस असतो. खरंच उन्हाळ्यात थंडगार आणि हिवाळ्यात उबदार. तुम्ही लिहिल्या प्रमाणेच ह्या खोलीचा उपयोग दुपारच्या विश्रांती साठी छान होतो. लेख वाचून लहानपणी उन्हाळ्यात , गणपतीत केलेली मौज मजा आठवते. अजून सुद्धा गणपतीत गावावरून निघताना एक हुरहूर वाटते.

मस्त.. अगदी त्या खोलीसकट घर डोळ्यासमोर आले.
हि अशी घराची पद्धत मी मालवणला नाही बघितली. तिथे घराचे स्वरुप म्हणजे पुढे ओसरी मग त्याला लागून मोठे माजघर आणि त्याच्या मागे स्वयंपाक घर. त्या माजघराला लागून काही खोल्या, वरच्या मजल्यावर जाणारा जिना. माजघराच्या मागे न्हाणीघर आणि बाजूला बाव (विहीर )
आमचे मालवणचे घर असेच होते. ( अजूनही आहे, पण ते आता आमचे नाही. ) तिथे एक हॉटेल निघाले होते.. मी मात्र नंतर कधी त्या वाटेलाही गेलो नाही.

खूप मस्त लिहिले आहेस ग.

कोकणी घरे बाहेरून ठेंगणी ठुस्की वाटतात. बहुतेक पावसाचा मारा चुकवण्यासाठीच कि काय, त्यांची छप्परे खूप उतरती असतात. त्यामुळे आत घर किती मोठे आहे हे बाहेरून बघून पत्ता लागत नाही. आत गेल्यावरच कळते. खूप शांत वाटतात कोकणी घरे.

ममो ...काय छान लिहिलंस गं!
आधी मी बाळाची खोली वाचलं....म्हटलं ....असेल जुन्या घरातल्या अंधार्‍या बाळंतिणीच्या खोलीविषयी!
आमच्या जुन्या घरात अशी एक अंधारी बाळंतिणीची खोली होती.
अजून डोळ्यापुढे आहे. ती बाज, शेजारी पाळणा, बाजेवरची डोक्यावरून पदर घेतलेली बाळंतीण!
असो...
त्या जुन्या घरात आधी सोपा. ४ पायर्‍या चढल्या की सोप्याचा वरचा भाग. तिथल्या खांबाला लावलेल्या तक्क्याला टेकून बसलेले आजोबा... ज्यांना आम्ही ...सगळेच हबू म्हणायचो. हरीभाऊ चा शॉर्ट्फॉर्म.
मग उजवीकडून आत शिरलं की फडताळाची खोली. याच खोलीच्या कोपर्‍यात एक दार होतं असेल ३ फूट उंचीचं. त्याला कुलूप आणि त्याची किल्ली आजीकडे असं अंधूक स्मरतय. वाकून आत जायला लागायचं मोठ्यां ना.
आत सगळे फराळाचे पदार्थ असत. अजून खूप काही आहे लिहिण्यासारख!

खूप सुंदर लिहिलंय.

खूप छान लिहिलेय . साधना +१

आमचंही कोकणातलं घर असच आहे .पण त्या बोळाच्या खोलीची मला लहानपणी भीतीच वाटायची . अंधारी असल्याने

ममो
मस्त लिहिले आहेत. माझ्या वडिलांचे असेच घर सातार्‍यात होते. (आता ते पडले, कारण भावंडे भांडायला जमायची पण डागडुजी करायला कुणीच यायचे नाही, वडील करून करून थकले). पण तिथे देखील अशीच एक मस्त बोळाची खोली होती. अगदी त्याच खोलीची आठवण झाली.

हेमा.खूप मस्त लिहितेस.तुझ कोकणातल आणि मनातल घर अगदि डोळ्यासमोर उभ केल आहेस.बोळाची खोलितर खूपच मस्त.दुपारचे जेवण झल्यावर बायकाना गप्पा मरारयला अशी काळोखी खोली हवीच.कल्पनेनीच खूप आराम मिळाला.तुझ्या घरात अजून काय काय दडलय् ते तझ्य शब्दातून येऊदे आमच्याकडे..खूप मस्त..

खूप सुंदर!

कित्ती सुंदर लिहीतेस ममो!

खूपच छान लिहिलंय तुम्ही! पण खरं सांगायचं तर ' बोळाची खोली ' म्हटल्यावर गानू आजींची गोष्टच डोळ्यासमोर आली पण कुठे ती भीतीदायक खोली आणि कुठे ही तुमची प्रसन्न, निवांत आणि आनंदाच्या आठवणी करून देणारी खोली!
आमच्या कोकणातल्या घरी माजघर आणि शेजारची पडवी या दोन खोल्यांना हा मान आहे. हळू आवाजात चाललेल्या गप्पा आणि हास्याचे फवारे!

ममो..अगदी तुझं कोकणातलं घरच उभं केलंस डोळ्यासमोर
खूप गोड वर्णन करतेस तू.. आवडली ही जम्माडी गम्मत करण्याची खोली..

मस्त डोळ्यासमोर आली खोली

आणि एक आठवणही.. ,
आम्ही मित्र-मित्र एका मित्राच्या गावी गेलो होतो. गुहागरच्या नजीक कुठेतरी आहे. तिथेही अशीच एक अंधारी खोली आणि गंमत म्हणजे वर मोठठाला माळाही होता. आम्हाला तिथे तात्पुरते सामान ठेवायला सांगितले आणि आधी जेवून घ्या मग तुमची दुसरीकडे सोय करतो असे सांगण्यात आले. पण जेवायच्या आधी तिथे सामान ठेवणे आणि कपडे बदलणे या पाऊणेक तासांत आम्ही सर्वजण ईतके त्या खोलीच्या प्रेमात पडलो की मित्राला सांगून आम्ही तीच खोली मागून घेतली. .. पुढचे चार दिवस मुक्काम तिथेच होता

रात्री दहा वाजताच, मुंबईच्या जीवनशैलीच्या अगदी विपरीत आम्ही तो ईवलासा प्रकाशही गुडूप करून निम्मे खाली तर निम्मे वर माळ्यावर पसरायचो, आणि पडल्यापडल्या अंधारात आणि कमालीच्या शांततेत, पावसाळी वातावरणातून आलेल्या जादूई गारव्यात आणि त्या पावसाच्याच तेवढ्या रिपरिप आवाजात, आम्हाला शोभणार नाही अश्या हळूवार गप्पा मारायचो.. कमाल आठवणी आहेत

किती मस्त लिहिलंय. फोटो टाक ना.

फोटो टाक ना.
>>>
नाही हं, फोटो टाकला की गंमत जाते
असला तरी एवढ्यात टाकू नकाच

सुरेख.

मस्त लिहयलं!

खुप सुंदर! आवडलं.
मिसिंग जुनं घर.

वा हेमाताई नेहमी प्रमाणेच सुंदर लिखाण. डोळ्यासमोर आली ती खोली.
माझ्या माहेरीही प्रत्येक खोलीला नाव होत. देवाची खोली, झोपायची खोली, कोठीची खोली आठवल्या सगळ्या.
कोठीच्या खोलीत भिंतीने बांधलेली कोठी होती त्यात वर्षभराचा तांदूळ असायचा.

किती सुंदर लिहलय..अस वाटल आपण जाऊन एक झोप काढुन याव त्या बोळाच्या खोलीत.

असली घरं कीतीही प्रिय वाटली तरी कोंदट वाटतात,विषेशतः कोकणातल्या कुंद आणि दमट वातावरणात.माझ्या मावशीचे घर मात्र हवेशीर् होते,पुढे आंगण मागे पडवी ,पडवीत आंबा ,लिंबु ,जास्वंदी,पपनसाच झाड .आता तिथं त्यांनी बंगला बांधल्यामुळे ते घर राहीले नाही.

छान लिहीले आहे.

पण घरे अशीच का बांधत? हवेशीर उजेडाच्या खोल्या नसतच का? केरळ किंवा गोव्यात वगैरे कोकण सारखी हवा असते पण तिथली घरे मोठी, हवेशीर असतात. उजेडाची कमी नसते.
ते अंधारं माजघर वगैरे एकदम धारपांच्या कथेतल्या सारखे वाट्ते. केरळ मधली लॉरी बेकर स्टाइलची झरोके वगैरे असलेली घरे काय मस्त दिसतात.

पण घरे अशीच का बांधत? हवेशीर उजेडाच्या खोल्या नसतच का?

>> कदाचित कोकणात बेक्कार तुफ्फान पाऊस पडत असल्याने एकही फट किंवा तिरीप ठेवणे परवडत नसेल अश्या घरांना. केरळ किंवा गोव्यात काय असते कल्पना नाही.

ममो किती छान लिहिलय.

अश्या घरांची वर्णन वाचुनच एकदम गारेगार वाटत. तुम्ही खरच भाग्यवान अजुनही तुमच कोकणात घर आहे. लहानपणी नेहमी कोकणात घरी जायचे. आज्जीच माहेर. आता कोकणात जायचे ते रिसॉर्ट मधे राहायला

कोकणात असतात की मोठ्या मोठ्या खिडक्या. एखादी खोली अंधारी असते. बाहेरच्या पडवीला तर पुढे सर्व ओपन आणि लाकडी दांड्या असतात मोठ्या. असतात हवेशीर घरं. पुढे- मागे मोठं अंगण असते बऱ्याच ठिकाणी.

माहेरचं छान माडीचं आहे माझं, चांगला उजेड, माडीवर पण मोठ्या खिडक्या. एक खोली जरा अंधारी फक्त. सासरी आता नवीन कौलारू बांधलंय १५ वर्षापूर्वी ते माडीचं नाहीये. पण मोठ्या खिडक्या आणि हवेशीर आहे. एका खोलीत जरा कमी उजेड येतो पण अंधारी नाहीये. सगळीकडे तीन बाजूने दारं- खिडक्या आहेत. सामायिक घर आहे त्यामुळे एका बाजुला लागून चुलत दिरांचं आहे. ती बाजु मोकळी नाही.

मला स्वतःला माडीचं घर जास्त आवडतं. सासरी नाहीये ती थोडी खंत वाटते, ते उतरत्या छपराचं आहे. सासरचं आतून माळा बांधण्याएवढं उंच आहे पण माडीचं हवं होतं.

व्वा! काय सुरेख लिहीलाय... अगदी चित्र डोळ्या समोर उभे झाले..
खुप खुप आवडला..