लिहितो कितीही

लिहितो कितीही, वाचतो कितीही ,
शेवटी खितपत पडतो ....
शून्याच्या अंधारात

पडतो कितीदा ,उठतो कितीदा
शेवटी खिन्न उरतो ...
भकास जागलेपणा

जगतो अंशतः , मरतो बहुदा
अंती तसाच स्तब्ध उरतो...
निराकार चैतन्याचा

स्फुरतं थोडंसं , स्मरतं थोडंसं
प्रयत्नांती राहून जातं...
अव्यक्त गुज मनातलं

व्यक्त-निर्वात कितीही,निरव-गुंजन कितीही
तरीही संवाद खुंटतो ...
भेदरलेल्या अस्तित्वाचा

चितस्थधि