डाळ राईस पकोडे .. (पिंट्या इज बॅक)

पिंट्या इज बॅक .. अ‍ॅण्ड धिस टाईम विथ डाळ खिचडी !

पिंट्याच्या आईचा माझ्यावर आधीपासूनच विश्वास होता. आता पिंट्याचाही बसलाय हे म्यागीच्या यशाने सिद्ध केलेय. यश म्हणाल तर पिंट्या महिन्याभराच्या आतच पुन्हा माझ्या हातचे खायला आला यातच ते आले.

तर गेले काही दिवस पिंट्या आजारी होता. माझी म्यागी खाऊन नाही हा, तर मुंबईतल्या अकाली पाऊसपाण्याचा परीणाम. आता काय म्हणावं, ही आजकालची पोरं. जरा पावसाला सुरुवात झाली की यांना लवेरीया तरी होतो किंवा मलेरीया तरी होतो. पोरगं तापाने फणफणलंच. चार दिवस तोंडाला चव नव्हती. कसाबसा पेजपाण्यावर जगला. पण पाचव्या दिवशी एका फिकट चवीची दालखिचडी घेऊन माझ्या दारी हजर झाला आणि म्हणाला, रुनम्या.. होऊ दे खर्च, डाळभात आहे घरचं. मग काय, उतरलो मी स्वैयमपाकघरात, माझे सारे चवदार मसाले घेऊन, पिंट्याच्या दालखिचडीची रंगत वाढवायला.

यावेळी मात्र मी एव्हरेस्टला दूर सारत आमच्या गावचा मालवणी मसाला काढला. सर्वात पहिले तो दालखिचडीवर शिंपडून घेतला. शिंपडताना त्याचा वास मळलेल्या तंबाखूवर थाप मारल्यासारखा वातावरणात दरवळला आणि पिंट्याला तिथेच तरतरी आली. त्याच तिरमिरीत त्यांने कांदा चिरून घेतला. परीणामी तरतरीची जागा आता आनंदाश्रूंनी घेतली. मी काढलेला बेसनाचा डब्बा पाहून तर ते घळघळा वाहू लागले. पिंट्याला पुढच्या परीणामांची कल्पना येऊ लागली होती आणि दुसर्‍याच क्षणाला एक स्वच्छ धुतलेली कढई माझ्यासाठी गॅसवर तयार होती.

सर्वप्रथम मी त्या पेशंट दालखिचडीला तेल-मसाला-मिरचीचा हलकासा तडका दिला. काहीतरी करपेल, जळेल अशी भिती सतत मनी असल्याने मी असे प्रकार हलकेच करतो.
मग त्यात बेसनाचे पीठ कांद्यासोबत टाकून पार ढवळून घेतले आणि त्या मिश्रणाची चव घेतली.
ईथपर्यंत माझ्यासाठी सारा जुगारच होता. पण या मिश्रणाची चव मस्त लागताच हे जमलेय म्हणत आजच्या पाकृचा पहिलावहिला फोटो काढला.

पुढे जो पदार्थ तयार होणार होता त्याला मायबोलीवर लोकाश्रय मिळावा म्हणून जास्तीचे दोन मसाले वा शेवफरसाण, अंडी, कोथिंबीर न टाकता यालाच फायनल केले आणि पहिले नैवेद्याचे पाच तळून घेतले.

पहिली डेअरींग पिंट्याने केली. दुसरा मी खाल्ला. उरलेल्या तिघांचा फोटो काढला.

अह्हाहा अह्हाहा .. काय चव होती .. वरतून खमंग क्रिस्पी आणि आतून किंचित लुसलुशीत .. फोटोचा फ्लॅश विरतो ना विरतो तोच पिंट्याने आणखी एक उचलला. उरलेल्या दोघांवर मी झडप घातली.
पण तुमच्या पोटात दुखायचे काही कारण नाही. हे पहा तुमच्यासाठी आणखी तळायला घेतले आहेत.

जमले तर ईथेच गरमागरम खावा. नाहीतर पाककृती पॅक करून घरी घेऊन जावा ..

पण त्या आधी हे जरूर वाचा ..

१) हे दालखिचडीचे भजे तुम्ही लंचटाईमला स्नॅक्स म्हणून खाऊ शकता किंवा हे तुम्हाला न्याहारीच्या वेळी पोटभरीच्या जेवणाचा आनंद देऊ शकते.

२) दालखिचडी आदल्या रात्रीची उरलेलीही वापरू शकता. शेजार्‍यांची न संपलेलीही आणू शकता.

३) दालखिचडी कशी बनवावी याची रेसिपी माहीत नसल्यास ते संजीव कपूर वगैरे लोकं असतात ना, त्यांच्या पुस्तकातून उचलली तरी चालेल मला.

४) तांबाट्याचा सॉस याबरोबर चांगला लागतो हे ओळखायला पैसे पडू नयेत. तसेच सोबत चहा असल्यास तो या डिशची रंगत वाढवतो हे देखील सांगायला लागू नये.
तरी पिंट्याच्या मते दह्याच्या कोशींबीर मध्ये बुडवत खायलाही हे मस्त लागतील किंवा घोट घोट ताकाबरोबरही छान जातील. (जे घरात नसतं तेच नेमकं या पिंट्याला हवं असतं..., असं पिंट्याची आई उगाच नाही म्हणत)

असो, तर पाककलेत अडाणी असलेल्या मुलांनीही, मनात आणले तर अंड्याचा वापर न करताही, ते एखादा भन्नाट चवदार पदार्थ तयार करू शकतात हा आत्मविश्वास मला आजच्या या रेसिपीने दिला. आता तो दिवस दूर नाही जेव्हा मी अलाँगविथ पिंट्या ‘कोंबडीवडे विथ सोलकढी’ सारख्या एखाद्या पारंपारीक पदार्थाला हात घालेन आणि त्यातही काहीतरी वेगळे करून जाईन.. बोलो आमीन

- ऋन्मेष