ठेवणीतील ऐवज.

तुमचे लेख फार नॉस्टॅलजिक करतात.

जागू, फार सुंदर. लेख. चकचकीत घंगाळ आणि काळा खलबत्ता दोन्ही मस्त दिसतेय.

छानच लेख आहे. असे ठेवणीतले ऐवज असतातच. त्यांच्यामुळे काही दिवंगत माणसांच्या आठवणीही जिवंत आणि टवटवीत राहतात.

जागू, फार सुंदर. लेख. चकचकीत घंगाळ आणि काळा खलबत्ता दोन्ही मस्त दिसतेय. >>
+१

व्वा! मस्तच जागू
मलाही अशा जुन्या वस्तू खुप आवडतात. आईकडच्या आहेतच काही + माझ्या सासरीही बर्‍याच अशा जुन्यावस्तू आहेत. लग्न झाल्यावर २/३ वर्ष फक्त ऐकून होते मग त्या माळ्यावरून काढुन पाहिल्या... आणि मोडीत घालण्यासाठी काढलेल्या खुपशा वस्तू माझ्या हट्टाने पुन्हा माळ्यावर विराजमान झाल्यात. माहेरचा बंगला बांधुन झाल्यावर त्या वस्तूंची योग्य देखभाल व वापर मी माझ्या आवडीने करणार आहे

जागू, फार सुंदर. लेख.

हो पेपरमध्ये वाचला होता आता परत वाचला. मस्तच

सुंदर लेख

मस्त आहे जागू ताई .
माहेरी अजूनही काळा खल्बत्त आहे .
मी पुण्याला असताना , ज्या घरी पेईंगगेस्ट म्हणून रहायचे , त्यान्च्या कडे मोठ्ठ घंगाळ आणि आणखी बरीच मोठी पितळी भांडी शोभेसाठी होती. मस्त दिसयाच.
ते बघून आईने तुळशी बागेतुन एक हातावर मावेल ईतक घंगाळ घेतलं . ते अजून आहे , शो-केस मध्ये

छान लेख.आई आणि सा बा यांच्या कडे अशा ठेवणी तल्या वस्तू असतातच सहसा.. घंगाळं आणि खलबत्ता दोन्ही छान..घंघाळा मध्ये पाणी,फुल,,रंगीत दिवे ठेवण्याची आयडिया मस्त.!

छान लिहीलयस जागु. आवडले.

मस्त लिहिलं आहे!

मस्त लिहले आहे.आमच्याकडेही दर दिवाळीत वर कोपर्यात ठेवलेल्या घंगाळाला खाली घेऊन्,,चिंच मीठ्,पितांबरी वगैरे वापरुन स्वच्छ केले जाते. वेगळ वाटत दिवाळीच तो पुर्ण आठ्वडा.

छान लेख. खलबत्ता आमच्याकडेही आहे.
घंगाळ मस्त चमकतंय.

.

वाह जागू - सुर्रेख लेख ....

जागू, मस्त लेख!

. आणि मोडीत घालण्यासाठी काढलेल्या खुपशा वस्तू माझ्या हट्टाने पुन्हा माळ्यावर विराजमान झाल्यात.>>>>>>..आमच्याकडचा सगळ्या मोडीत गेल्या यात वेगवेगळ्या आकाराचे पितळेचे तांबे, लोटी, पळ्या, परात, ताटं, वेगवेगळ्या घाटाचे डबे, असं बरचं काही होतं

वा जागू, मस्त लिहिलस!

मस्तय लेख. ऑनलाईन अशा वस्तू विंटेज म्हणून विकल्या जातात अव्वाच्या सव्वा किंमतीत तेव्हा त्याची किंमत आपल्याल कळते.
मला हवंय असं घंगाळ. कुठे मिळेल मुंबईत?

छान मस्त..
आमचा सेम असा खलबत्ता चोरीला गेला
(जस्ट सांगितल. भलता गैरसमज करून घेऊ नये)

मस्तच घंगाळ किती लखलखीत दिसतंय. काही वर्षांपुर्वी देशात अशा तांब्याच्या डेगीवर काचेचा गोल ठेवून एंड टेबल करायची खूप फॅशन होती.

सायो, सिटीत लेक्झिंटन अ‍ॅवेन्युवर दुकानं आहेत तिथे मिळेल तुला घंगाळ. एवढं मोठं मिळेल की नाही माहिती नाही.

मस्त !
आमच्याकडेही असाच खलबत्ता होता..
आणि ते पाटा वरवंटाही.. विचारायला हवे आईला, आहेत अजून की काढले..

आणि ते पाटा वरवंटाही.. विचारायला हवे आईला, आहेत अजून की काढले.. >> अगदी अगदी.

पारंपारिक नाही म्हणता येणार पण एक दूधाचा कूकर(???) ही होता आमच्याकडे .
दूध उकळायला लागल की शीटी मारायचा

विळीलाही पारंपारीक म्हणावे की नाही माहीत नाही, पण विळीवर जसा आई रपारप कांदा चिरते तसे आजकालच्या कित्येक मुलींना नाही जमत हे पाहिलेय. जमवलेच तर तेवढा बारीक नाही चिरता येत.

लेख मस्तच ! ते घंगाळ फार्फार आवडले. अशी दिवाळी साजरी करण्यात काय मजा येत असेल नाही ?

आमच्याकडे या तिनही वस्तु होत्या, खलबत्ता,घ्न्गाळ आजुनही आहे,बन्ब मात्र जागेच्या प्र्श्नात गेला,बन्ब अगदी मागच्या काही वर्शात वापरणे बन्द झाले, आमच घर अपार्ट्मेन्ट असल तरी शेवटच्या मजल्यावर असल्याने गच्चीत ठेवुन वापरता यायचा, ..हिवाळयात आवर्जुन वडिल काढुन वापरायचे...वडिल गेल्यावर त्याला हौसेने वापरणार कुणि उरल नाही ...त्या बन्बाबरोबर पितळेचीच एक घागरही होती (३ हो हो फक्त ३ रुपयाला घेतल बन्ब आणि २ आण्याची घागर!! वर्शानुवर्स्।ए एकुन आकडे अगदी कोरलेत स्मरण्शक्तित)
सासरी गावाकडे या सगळ्या वस्तु आहेत आणि नित्य वापरात सुधा आहेत... मोठ्या पुजेला,कार्य्क्रम्ला बन्बच वापरला जातो.

आहाहा जागुले, किती सुंदर लेख.. हळू हळू चव घेत चघळत चघळत वाचला.. मनात लहानपणीच्या आठवणी उफाळून आल्या वर..
खूप छान वाटतंय..
तुझ्याकडे सर्व वस्तू जपून ठेवलेल्या आहेत ती किती छान गोष्ट आहे.. आमच्याकडल्या वस्तू काय जाणे कुठे गेल्या असतील..

बंब आहे घरी पण वापरात नाही कितीतरी वर्षांपासुन. खलबत्ता वापरात होता पण भाउ आता मेहंदी भिजवायला वापरतो. घन्गाळही आहे पण वापरात नाही.
मामाकडे मात्र अजुनही हे सगळे वापरात आहे.

मस्त लेख..