Submitted by बेफ़िकीर on 28 September, 2015 - 05:12
कुठेतरी खूप दूरवर मी मुळे स्वतःची पुरून आलो
कुणी न जाणे कुठून आलो, कुणी न जाणे कुठे निघालो
पुढारलेल्या विसंगतींशी अनेकवेळा विवाह केला
पुन्हा घटस्फोट होत गेले, पुन्हा पुन्हा मी जुनाट झालो
चकाकणार्या इमारती पोसल्यात इंग्लीश टोमण्यांवर
भडाभडा भांडतात जे त्या विषण्ण वाड्यांकडे पळालो
निरभ्र आकाश श्रावणाचे नवीन दुष्काळ देत गेले
क्षितीज काळे बघून मी त्या दिशेस आक्रंदुनी उडालो
हरेकजण 'बेफिकीर' होवो, अशी सवय ह्या जगास लागो
'कुणी मला तुच्छ लेखले की लगेच मी वाहवा म्हणालो'
-'बेफिकीर'!
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
मस्त
मस्त
सुंदर गझल!
सुंदर गझल!
निरभ्र आकाश श्रावणाचे नवीन
निरभ्र आकाश श्रावणाचे नवीन दुष्काळ देत गेले
क्षितीज काळे बघून मी त्या दिशेस आक्रंदुनी उडालो>>>खासच !!
गजल आवडली !!
>>>हरेकजण 'बेफिकीर' होवो, अशी
>>>हरेकजण 'बेफिकीर' होवो, अशी सवय ह्या
जगास लागो
'कुणी मला तुच्छ लेखले की लगेच
मी वाहवा म्हणालो'>>>ये भी क्या बात है!!
सुंदर!!! आवडली.. >>>हरेकजण
सुंदर!!! आवडली..
>>>हरेकजण 'बेफिकीर' होवो, अशी सवय ह्या
जगास लागो
'कुणी मला तुच्छ लेखले की लगेच
मी वाहवा म्हणालो'>>> व्वाह!
खुप छान .. आवडली.
खुप छान ..
आवडली.
ती तुमचीच गझल आठवली जिच्यात
ती तुमचीच गझल आठवली
जिच्यात हा शेर होता
मलातरी सांग एकदा तो प्रसंग ती वेळ काय होती
इथे स्वतःलाच मी कळेना तिथे तुला मी कसा कळालो
~बेफिकीर
मक्ता, मतला, जुनाट झालो वा वा
मक्ता, मतला, जुनाट झालो वा वा !!