घरकुल

चल हिरव्या हिरव्या गवतावरती घरटे इवले बांधू
घरट्यात भाकरी दोघे मिळून खरपुस आपण रांधू
विश्वास कोवळा भिजवून मातीमध्ये ओल्या ओल्या
ये रुंद कुडाच्या भिंती सार्‍या लवचिक आपण सांधू

घरट्यास द्यायचा रंग कोणता दोघे बसून ठरवू
अंगणात गंधित धुंद फ़ुलांची मैफ़ल मोठी भरवू
झावळ्या छतावर टाकून काही निवांत छायेसाठी
दारावर नाव तुझे नि माझे मोरपिसाने गिरवू

परसातुन आपल्या दवबिंदूचे मोती आणू वेचुन
झाकण्यास मोती घरात आपल्या नभास घेऊ खेचुन
माळीन छानसा गजरा तुझिया केसांमध्ये अवचित
बनवेन फ़ुले पांढरी रोज मी शुभ्र ढगांना ठेचुन

रानात फ़िरु या थरथरत्या हातात हातही घेऊ
आभाळ निळेसे पाहत पाहत दूर फ़िराया जाऊ
या अवघड वाटेवरती जाता मजला सावरताना
नाहीत सुखाचे दिवस तरीही गीत उद्याचे गाऊ

दुःखास कधीही ओठावरती नाही आणायाचे
धाग्यास आपल्या प्रेमाच्या पण नाही ताणायाचे
संपले कधी जर धान्य घरातील साठवल्या स्वप्नांचे
प्रारब्ध त्यास या जीवनातले आपण मानायाचे

तू लाव कपाळी कुंकू माझ्या डोळ्यामध्ये पाहुन
देशील जगाया रोज उभारी श्वासामध्ये राहुन
आधार मिळावा परस्परांना असाच जन्मोजन्मी
तू जाशिल तेथे येइन मागे तुझी सावली होउन

-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)