जो जे वांछिल तो ते लाहो... सुमति बालवन - पुणे भेटीचा सचित्र वृत्तांत

छान ओळख.

छान ओळख.. फोटोज पण

वाचत असतानाच जाणीव होत होती की एखादी संस्था विशिष्ट ध्येय नजरेसमोर ठेवून सुरू तर करता येते, पण तिला सकारात्मक आकार वा रूप येण्यासाठी किती अथक प्रयत्नांची गरज असते आणि ते करण्यासाठी पैसा तर लागतोच, पण त्याहीपेक्षा अत्यंत निरलसपणे या कामासाठी झटणारे हातही अगदी चोवीस तास मिळाले तर हवे असतातच. सुमति बालवन प्रकल्प आणि त्याद्वारे केले जाणारे कार्य याबद्दल अगोदरच थोडीफार माहिती होतीच. शिवाय खुद्द डॉ.शरयू घोले यांच्याशी टेलिफोनवरून माझे जे काही थोडेफार बोलणे झाले होते त्याआधारेही मी संस्थेच्या उदात्त कामाविषयी मनी जे काही चित्र रेखाटले होते त्याचे अगदी सविस्तर रूपच अरुंधती कुलकर्णी यांच्या या लेखाद्वारे समोर आले आहे. सोबतीला संस्थेच्या कार्याची आणि परिसराची दिलेली प्रकाशचित्रे पाहाताना असे वाटत गेले की समाजातील विविध स्तरावरून मिळत असलेले सहाय्य इथे अत्यंत योग्यरितीने वापरले जात आहे.

लेखातील "...त्यांच्याकडील स्रोत मर्यादित असतील पण त्यांची स्वप्ने अमर्याद आहेत...." हे वाक्य खूप काही सांगून जाते किंबहुना लेखाचे हे वाक्य म्हणजे पताकाच होय. अमर्याद स्वप्ने ते पाहातात म्हणजे डॉ.शरयू घोले आणि त्यांच्या सहकार्‍यांनी तशी स्वप्ने पाहाण्याइतपत त्याना तयार केले आहे असेच म्हणावे लागेल....मुलांच्या या स्वप्नांना सत्यरूप प्राप्त होवो.

छान वृत्तांत. .

छान वृतांत

नेहेमीप्रमाणेच सविस्तर आणि मस्त

छान वृत्तांत

छान वृत्तांत!

छान वृत्तांत.
शाळा आणि आश्रम खूप गोड सजवला आहे.
मुले आनंदी दिसत आहेत.

त्यांच्या ह्या तेजस्वी व सशक्त मनोधैर्याला मनोमन सलाम >>>> +१००...

_______/\_______

खूपच सुंदर वृत्तांत - अनेक धन्यवाद - अकु .....

उत्तम वृत्तांत...... भेट देण्याचा नक्कीच प्रयत्न करेन.

छान वृतांत

फार छान वाटलं हे वाचून. अकु आणि टीम, धन्यवाद.

छान उपक्रम व वृत्तांतही.

वा अकु, सुरेख आणि सविस्तर वृत्तांत दिलास. धन्यवाद. छान वाटलं वाचताना. मायबोली + मायबोलीकरांचा अभिमान वाटला. एका तळमळीने काम करणा-या संस्थेशी आता आपण कनेक्टेड आहोत ही खुप आनंदाची गोष्ट आहे. सगळ्या सहभागी माबोकर आणि नॉन-माबोकरांना भरपुर शुभेच्छा

माझ्या मुलाचा चौथा वाढदिवस आम्ही सुमती बालवनात जाऊन दिवसभर मुलांसोबत राहून साजरा केला होता. मुलांसाठी मिठाई, प्रत्येकासाठी पुस्तके नेली होती, सोबत घरून जेवणाचे डबे नेले होते. खाणं-जेवणं मुलांसोबतच केलं होतं. तेव्हा तिथल्या मेसमधल्या जेवणाची चव घेतली. जेवण चवदार आणि उत्तम होतं. पोटभरीचं होतं. वाढलेली ताटं मुलं शिस्तीत उचलून नेत होती, जेऊन झाल्यावर नीट साबणाने धुऊन जागच्या जागी ठेवत होती. स्वयंपाकघर स्वच्छ, स्वैपाकाच्या मावशीही स्वच्छ, हस-या आणि मुलांचं हवं-नको मनापासून पाहणा-या होत्या.
नव-याने बालवनातल्या मुलांसोबत सुट्टीतली वर्कशॉप्स केली होती. तेव्हा मुलगाही त्याच्यासोबत महिनाभर रोज बालवनात जात असे. त्यामुळे त्याला तिथला लळा लागलाय. तो बालवनाला 'डोंगरावरची शाळा' म्हणतो. अजूनही ते नेहमी जात असतात.
मला तो बालवनचा परिसर आणि वातावरण अतिशय आवडले. प्रसन्न, हवेशीर टुमदार शाळा आणि हसती खेळती ताणरहित मुलं पाहताना बरं वाटत होतं.

एक सुचवायचे होते. कात्रज चौक ओलांडून कात्रज घाटाच्या दिशेने अर्धा ते पाऊण किमी गेल्यावर डाव्या बाजूला गुजर-निंबाळकरवाडी फाटा लागतो. तशी पाटी आहे मुख्य रस्त्यावर. शाळा कुठे आहे विचारून त्या टेकडीच्या खालच्या रस्त्यावर गाड्या लावून अर्धा किमी वरती चालत जाणे सोयीचे आणि जवळ पडते. वेळ कमी लागतो. शक्य असल्यास पुढच्या वेळी यामार्गे जाऊन पहा. आम्ही असेच जातो म्हणुन सुचवले.

क्या बात अकु.. मस्स्त्त्त लिहिलयस. इथे रहाणारी मुलं हसरी, उत्साही आणि खूप गुणी आहेत. एरवी ७-१० वी मधली किशोरवयीन मुलं पाहुण्यांशी बोलायचं म्हणजे लाजतात/कचरतात. पण ह्या मुलांनी मस्त गप्पा मारल्या, स्वतः ची कला उत्साहानी सादर केली.
संस्थेच्या नावात असलेला 'प्राणिजात' हा शब्द मुलांनी अंगिकारला आहे. त्यामुळेच त्या परिसरात पाणी टंचाई आहे तरी शाळेच्या आवारात खूप झाडं आहेत. रेन वॉटर हार्वेस्टिंग, बायोगॅस प्रकल्प आहेत. शा़ळेच्या आवाराला कुंपण घालायला पण मुलांनी मदत केलीय. 'शोषखड्डा' अशी एक पाटी आवारात होती. पण ते काय होतं ते विचारायचं राहिलंच.
शाळेच्या बैठ्या इमारती, मधे फरशी घातलेलं अंगण आणि सभोवती मोकळे आवार. इट्स अ ड्रीम स्कूल रोज क्लासला जायला वापरणार्‍या सायकल ला मुलं थँक्यू म्हणतात. सकारात्मक विचार केला की जगातल्या चांगल्या गोष्टी आपल्या कडे आकर्षित होतात असा विश्वास शरयू ताई आणि मानसी ताईंनी त्यांच्या मनात रुजवला आहे. हॅट्स ऑफ टू देम.
सुमती बालवन ची ओळख करून दिल्याबद्दल थॅन्क्स टू अरूंधती. इथल्या गुणवंत मुलांना स्पोकन इंग्लिश शिकवायला आणि शाळेला पुन्हा पुन्हा भेट द्यायला मला खूप आवडेल.

वा! अकु तुझे हे असे वृत्तांत खूप प्रेरणादायी असतात आणि जगात कुठेतरी काहीतरी चांगलं घडतंय असा दिलासा देणारेही. खूप छान.

वा अकु! सुरेख वृत्तांत!! सई आणि शकुन, तुमचं अ‍ॅडीशनही आवडलं.
सामाजिक उपक्रमांतर्गत आपण मायबोलीकर अश्या गरजू संस्थांना मदत करतो ह्याचा फार अभिमान वाटतो.
अकु तुझे हे असे वृत्तांत खूप प्रेरणादायी असतात आणि जगात कुठेतरी काहीतरी चांगलं घडतंय असा दिलासा देणारेही. खूप छान. >> +१

मस्तच. आशूडीशी सहमत.

छान वाटलं वाचून !

सुरेख वृत्तांत आणि उपक्रमही.

धन्यवाद अकु

छान वृत्तांत!

छान वृत्तांत

बाप्पा मस्त बनवलेत. चांगल्या गोष्टी करुन घेतात मुलांकडुन.