सार्थकतेच्या शोधात .... संहिता

सार्थकतेच्या शोधात ... ही या चित्रपटाची Tagline . आणि हाच या चित्रपटाच्या संहितेचा गाभा .
आपली संहिता आपल्यालाच लिहिता का येत नाही असा प्रश्न पडला नाही असा मनुष्य विरळाच . पण ती स्क्रिप्ट आधी लिहिली नसतेच , तुम्ही स्वतः ती लिहित असता हे लक्षात येण महत्वाचं.
चित्रपट एकाच वेळी अनेक पैलूंवर भाष्य करतो .
पण मला सर्वात आवडलेला पैलू (ज्याच्याशी मी रिलेट होऊ शकलो) म्हणजे यात सर्वच पात्रे माणसं आहेत ,थोडी चुकीची ,थोडी बरोबर आहेत.
लहानपणापासूनच आपल्याला चांगला आणी वाईट (रूढार्थाने नायक आणी खलनायक ) हे भेद करायला शिकवल जात . नायक हा सद्गुणांचा पुतळा असतो , तो चुकीचे काही करूच शकत नाही आणि त्याउलट खलनायक .
पण खरच अस असत का ? आपल्या रोजच्या आयुष्यात आपणच नायक आणी खलनायक दोन्ही असतो ना ?
इथेही तसच आहे . या चित्रपटात एका चित्रपटाची संहिता पूर्ण करण्याच काम सुरू आहे . "त्या चित्रपटाची कथा ही म्हणायला गेल तर एक प्रेमत्रिकोण आहे १९४६ सालातला, एक राजा , राणी अन दरबारातील गायिका यांचा . तिघेही आपापल्या ठिकाणी आपापल्या नजरेतून बरोबरच वागत आहेत . ती कहाणी अपूर्णच आहे. पण कहाणी पूर्ण तर व्हायलाच हवी ना ?" त्याच वेळी ही संहिता लिहिणारी रेवती , तिचा नवरा रणवीर अन गायिकेच्या रोल साठी निवड झालेली हेमांगिनी यांच्याही आयुष्यात वादळ उठलेले आहे.
उत्तरार्ध आहे ही कहाणी पूर्ण करण्याचा प्रवास . एकाच वेळी आपण ती वेगवेगळ्या लोकांच्या नजरेतून पहात असतो . कुणाला ती समर्पणाची कथा वाटते , तर कुणाला त्यात शोषण दिसत . तर कुणी ही स्त्रीच्या व्यक्तिस्वातंत्र्याची कहाणी म्हणून पहात . कुणाला याचा दु:खांतच होऊ शकेल अस वाटत , तर कुणी तिघांनाही जे हवे ते मिळाल अस होऊ शकेल का याचा विचार करत .
या कहाणीचा शेवट काय होतो ? ज्या "सार्थकतेच्या शोधात" सगळे असतात ती मिळते का ? की God is a bad Scriptwriter हेच खर ? प्रत्येक पात्राच्या आयुष्यात काय बदल होतात ? हे पाहण्यासाठी संहिता पहायलाच हवा . यात दोन आणखी उपकथानकेही आहेत जी तितकीच महत्वाची आणी सशक्त आहेत . पण सगळ लिहिण योग्य नाही .
अभिनय हे या चित्रपटाच बलस्थान आहे . देवकी दफ्तरदारानी स्वतंत्र विचारांची आधुनिक महिला आणी आपल्या वाचनाचा , ज्ञानाचा गर्व असलेली , व्यक्तिस्वातंत्र्य हवी असणारी राणी दोन्ही समर्थपणे उभ्या केल्या आहेत . राजेशवरीनेही गायिकेच्या भूमिकेत जान ओतलीये. पण लक्षात राहतो तो मिलिंद सोमण . एक अगतिक,vulnerable राजा आणी नवरा त्याने अप्रतिमपणे साकारलाय . ज्योती सुभाष आणि उत्तरा बावकर यांचा अभिनय नेहमीप्रमाणे परफेक्ट .
दुसर बलस्थान म्हणजे संवाद . चित्रपट संपल्यावरही ते तुमच्या डोक्यात रूंजी घालत असतात . एकच उदा. देतो . राणीला प्रेम म्हणजे काय हे समजावताना पुरूभैया तिला प्रेम हे एक वस्त्र आहे , ते दोघानी मिळून विणायच असत , धागा तुटला तर परत जोडायचा असतो , यावर राणीच उत्तर असत "कुणी ?" . केवळ त्या एका कुणीने राणीचे विचार आपल्यापर्यंत पोचतात.
तिसर म्हणजे संगीत . आरतीजीनी म्हटलेली सगळीच गाणी अप्रतिम , विशेषतः "क्या यही था जुर्म" . त्याच बरोबर शेवटच "मन" ही मस्तच .
चौथ म्हणजे कोल्हापूरच्या राजवाड्याच अप्रतिम चित्रण . एक न एक फ्रेम सुंदर आहे . जुना काळ उभा करण्यावरही बरीच मेहनत घेतलेली जाणवते.

पु न गाडगीळांचे दागिनेही छान आहेत . पण तो आपला प्रांत नोहे.
एकूणातच एक परिपूर्ण चित्रपट . जरूर पहावा असा .
आपली मायबोली यात सहभागी असल्याचा अभिमानही आहेच.

आता थोडेसे प्रिमिअर विषयी :
काशी , अरूंधती , पौर्णिमा ,हर्पेन , चैतन्य , सई , अतुल , मी पुणेकर आणी इतर माबोकरांबरोबर प्रिमिअरला धमाल आली . विषेशत: काशी आणि अरूंधतीचा मिसो बरोबर फोटो काढण्याचा उत्साह वाखाणण्याजोगा होता. मी लहान आहे ही मला नवीनच कळल . साजिरा आणि चिनूक्स अर्थातच संयोजनात बिझी होते.
मिसो ,देवकी , सुमित्रा भावे , मोहन आगाशे या सर्वांबरोबर फोटोसेशन झाल . अमोल पालेकरही आले होते.
चित्रपटाआधी सर्व कलाकारांच्या ओळखीचा कार्यक्रमही छान झाला . शो नंतर निर्मात्याना ऑडिओ रिलीज करण्यासाठी बोलवायचे ठरले , पण १० वाजत आल्याने ऐनवेळी ते रद्द्द झाले.
एका सुंदर अनुभवासाठी मायबोलीचे अनेकानेक आभार