माझ्या घरट्यातील आनंददायक क्षण

मध्यंतरी सुमन कल्याणपूरकरचे ‘हरिनाम मुखी रंगते’ हे गाणे ऐकत होतो. त्यातील एक कडवे मनाला अतिशय भिडले. मीरा श्रीकृष्णाला विनवणी करते की, ‘‘घरट्यात माझीया आनंदाचा ठेवा । तूच यदुनाथा सदा असू द्यावा ॥ इतुकेच मागणे तुझ्यापाशी मी मागते । गोड नामी तुझ्या रंगते ॥‘‘ आणि त्यानंतर मी माझ्या घरट्यातील आनंदाचे क्षण टिपण्यास सुरुवात केली.
पहिलाच प्रसंग रात्री कामावरून दमून उशिरा घरी आलो. सौ काही तरी वाचनात असल्यासारखे दाखवत होती. पण मी टिपले की तिचे वाचनात लक्ष नव्हते. खरं तर माझी जेवणासाठी वाट पाहात होती. मुले दिवसभर भरपूर खेळून शांतपणे झोपलेली होती. लहानग्याचा पाय दुसर्‍याच्या अंगावर पडलेला होता. दिवसभर दंगा-मस्ती करत मनसोक्त बागडल्याची मुलांच्या मुखावरील तृप्ती मी टिपली आणि माझा दिवसभरचा शिणवटा कुठल्या कुठे निघून गेला.
मित्रांनो सुख हे मानण्यावर असते. अगदी एका लहान खोलीत राहणार्‍या सर्वसामान्य कुटुंबात देखील असे आनंदाचे क्षण वरचेवर येत असतात. वर वर अगदी क्षुल्लक दिसणार्‍या गोष्टींमधून कधी कधी अवर्णनीय असा आनंद मिळत असतो. मात्र डोळे उघडे ठेवून त्याची अनुभूती घेण्यास आपली दृष्टी कमी पडते.

असे आनंदी क्षण आपण येथे जरूर लिहावेत व आम्हाला आपल्या आनंदात सहभागी करून घ्यावे.