उशीर

उशीर कुठला, उलट शहाणपणा लौकर आला.
कविता मात्र छान.

'कुछ कुछ होता है' मधला 'तो' सीन जसाच्या तसा डोळ्यासमोर उभा राहिला...
काजोल आणि शाहरूखने अप्रतिम उभा केलाय तो... (वैम :))

कविता छानच आहे.
किसीकी याद आ गई रे......

आवडली

आवडली. वेलकम बॅक.

छान

"उशीर"..???

बेस्ट ऑफ लक फॉर नेक्श्ट टाईम

छान आहे !

"जीव जडला माझा सखे
हृद्यातुनी जळतो आहे
रूप साठवुनी नजरे मध्ये
होकार साठी झुरतो आहे">>>>> वाह छान आहे

शुभचिंतकाचे 'आभार' मानायचा रिवाज नाहीय का??
.
.
.
.
.
.
.
.
.

मनात मानला असेल तर ठिकै....

कुठे

'कुछ कुछ होता है' मधला 'तो' सीन जसाच्या तसा डोळ्यासमोर उभा राहिला...
>>>
अरे, मी पण इथे हाच प्रतिसाद द्यायला आले.

कविता छान.

बोल ऐकता तुझे सख्या ते
आनंदाची झाली रिमझिम
शहारले रे अंग अंग
मोर होऊनी नाचले मन
>>>
इथे बाकीच्या कडव्यांसारखं नीट यमक जुळत नाहीये. त्यामुळे बदलता आले तर बघ ना.

कविता आवडली.

त्या ओळी आठवल्या......

खता हो गई मुझसे
कहा कुछ नही तुम से,
इकरार जो तुम कर पाते
तो दुर कभी ना जाते,
कोई समझे ना पिर पराई
कोई समझे ना पिर पराई...किसी से अब क्या कहना
तुझे याद न मेरी आई
किसी से अब क्या कहना......

कितीतरी वर्ष्यापुर्वीची माझी प्रेम कहाणी डोळ्यासमोर आली

आठवतात का सख्या तुला
कॉलेज चे ते दिवस? (स्मृतीभ्रंशाचा अटॅक येते काय बाप्पा त्याले?)
बेधुंद,मनोहर,प्रांजळ तरी
तुझ्याविना नीरस

कित्येक तास अन घटका तेंव्हा
वाट तुझी पहायच्या (लय जनी पहायच्या का बयना वाट?)
तुझ्या एका हास्यासाठी
मनोमनी झुरायाच्या (कामुन बाप्पा? थोबाडालेपन इस्तरी कराचा का तो?)

आल्या आल्या नजर माझी
शोध तुझा घ्यायची
तू आलास की तुझी पावले
दुसरीकडेच वळायची (भूत होता का बाप्पा तो; पाउले उल्टी वळवाले?)

कित्येकदा तर बोलता बोलता
शांत मी व्हायचे (आकडी यायची का बाप्पा?)
जागेपणी उघड्या डोळ्यांनी
स्वप्ने तुझी पाहायचे (इची भनं, ते कसं?)

तुला मात्र डोळ्यामध्ये
कधी भावना दिसल्या नाहीत (फुटका होता का माय तो?)
माझ्या मनी उमललेल्या
कळ्या कधी गवसल्या नाहीत (हात बांधले असन बनियनआड शोलेतल्या ठाकूरसारखे)

दिवस येता शेवटचा तो (हे राSSSSSSSSम; हे राSSSSSSSSSSम)
तू आलास माझ्या जवळी
शांत तू ही अन शांत मी ही (वा रे वा; शांतेचं कार्ट; मॅटच हाये ते)
पण हृदयामध्ये हुरहुरी

"जीव जडला माझा सखे
हृद्यातुनी जळतो आहे (हृद्यातुनी....हा कोन्ता नवीन अवयव काळ्ळा बापा?)
रूप साठवुनी नजरे मध्ये
होकार साठी झुरतो आहे"

बोल ऐकता तुझे सख्या ते
आनंदाची झाली रिमझिम
शहारले रे अंग अंग
मोर होऊनी नाचले मन (नसते यमक जथी, अन कविता मारत माथी?)

"अन्नपाणी मज गोड न लागे
झोप ही रात्रीची उडली (चेंडूवानी उडली असन माय)
या दुखण्याला एकच औषध(नवरतन तेल)
तूच माझी आशा एकली " (आशा? बाई झाला वाट्टे तो)

"निरोप दे हा तुझ्या सखीला(आस्स, सखीले निरोप..म्हंजी तू काजोल,सखी रानी भल्तीच व्हती..हातिच्या मारी)
आयुष्यभर मानीन ऋण"
ऐकून तुझे हे शब्द साजणा
जीवन गेले अंधारून

खरच सांगते राजा तेंव्हा
मनाचा माझ्या खेळ झाला
तरीही दिली साथ तुला मी (अस काउन गा? ममता बॅनर्जीवानी)
अन तुझा प्रेमाशी मेळ झाला

थोडक्यात चुकली वेळ म्हणायची (काळ आला होता)
तू दुसरीसाठीच अधीर झाला (आर आर, पिसाटा, कुटं फेडशील हे........ पापाच धोतर)
असेच प्रेम ही मी केलेले (डोंट वरी बाई, कायीतरी खाउन घे, केले ले)
फ़क़्त थोडा "उशीर" झाला

सहिये.. खुप छान लिहलीस कवीता

आधीच्या कवितांप्रमाणे कवितेची लांबी (मला तरी) अधिक वाटली.

कविता हलकीफुलकी आहे, मात्र वर्णनात्मक ओळी फार आहेत असे वाटले.

प्रत्येक ओळीत काही ना काही वजनदार पंच येईल असे बघता येईल का असे म्हणावेसे वाटले.

पुढील लेखनास अनेक शुभेच्छा