उंच माझा झोका

सानी खरेच छान मालिका आहे...काल बघितली तरी आता रीपिट बघतेय

चर्चा काय त्यात

माझ्या मते ही मालिका न्यायमूर्ती महादेव गोविंद रानडे आणि रमाबाई रानडे यांच्या सहजीवनावर आधारित आहे. बालविवाह हा त्या कथानकातला एक महत्त्वाचा पैलू आहे.
त्यासंदर्भात रविवारच्या म.टा.च्या पुरवणीत एक छान माहितीपर लेख आला होता.

सानी, माहिती इन्टरेस्टिंग वाटली

तुम्हाला ही सिरियल तिकडे दिसते का?

मटाच्या साईटवर लिंक शोधणं महाकर्मकठीण काम.

परवाच्या ११ मार्चच्या 'संवाद' पुरवणीत होता तो लेख.

ललिता, हाच का तो लेख?

हो, हो, बित्तु, हाच लेख. कसा शोधलास तू? तो 'संपादकीय' टॅबखाली कसा दिसतोय?

मटा वेबसाईटवर 'उंच माझा झोका' असे मराठी लिहून सर्च केले, त्यात घावला

रमाबाई रानड्यांच्या आत्मचरित्राचे नाव काय? काही केल्या आठवत नाहीये.
ते वाचून रमाबाई रानड्यांची आणि म.गो.रानड्यांची जी प्रतिमा होती ती अर्थातच धूळीला मिळाली.
रमाबाई आगाऊ आणि रानडे प्रेमळ वाटतायेत.
बाकी नौवारीच्या पदराला लावलेल्या पिनांपासून सुरवात आहे. फारसे ऑथेंटिक वाटत नाही. फील.

चांगली मालिका आहे.

>>रमाबाई आगाऊ आणि रानडे प्रेमळ वाटतायेत.
रैना, पण त्या वयाचा विचार केला तर लहान मुलगी तशी असेलही ना?

रमाबाई रानड्यांच्या आत्मचरित्राचे नाव काय?>>>>>>>> 'आमच्या आयुष्यातील काही आठवणी'

रमाबाई रानड्यांच्या आत्मचरित्राचे नाव काय?

'आमच्या आयुष्यातील काही आठवणी'

@ रैना.. कसल्यातरी आठवणी असे काहीसे नाव आहे आठवत नाहिये..असो मालिका चांगली आहे मात्र..आणि यमुना आगाऊ तरी नाही वाटते..

'आमच्या आयुष्यातील काही आठवणी'

बरोबर . चांगली आहे मालिका

मला पण आवडली ही मालिका.

मंदार जोशी,
हो खरंय. वयाचा विचार करता असूही शकते.

सगळ्यांचे धन्यवाद. 'आमच्या आयुष्यातील काही आठवणी' साठी.
कोणी वाचले असेल इतक्यात तर लिहा ना त्याबद्दल. आता आठवतही नाही नीटसे.

रमाबाई रानड्यांच्या आत्मचरित्राचे नाव काय? काही केल्या आठवत नाहीये.
ते वाचून रमाबाई रानड्यांची आणि म.गो.रानड्यांची जी प्रतिमा होती ती अर्थातच धूळीला मिळाली.>>>>

मी ते चरित्र वाचले आहे. रमाबाई सारख्या लिहीता वाचता न येणार्‍या कळीच, रानड्यांनी एका फुलात रुपांतर केलं. प्रीति तू सांगीतलेला लेख मी वाचला होता. अतिशय छान माहिती आहे. रानड्यांची बाजु छान मांडली आहे. त्या काळात सुधारकांना अनेक त्रासांना सामोरे जायला लागले. रानडे विधवा विवाहाचे पुरस्कर्ते होते. ते स्वतः विधुर झाल्यावर विधवेशीच विवाह करणार होते. पण वडिलांच्या अति आग्रहामुळे त्यांना कुमारी विवाह करावा लागला. उलट ते चरित्र वाचताना रमाबाईंची प्रगती छान कळुन येते. १२० वर्षांपुर्वीचे त्यांचे सहजीवन येवढे सम्रुध्ध असु शकते हे वाचुन उलट आनंद झाला.

नेहेमीच्या सासुसुना, लग्न, पाचकळ विनोद, हेवेदावे असलेल्या फालतु मालिकांपेक्षा ही वेगळ्या विषयाची मालिका आहे. थोडे काही दोष असतिल तर कानाडोळा करुया. कारण नाहीतर चांगले विषय पहायला मिळणारच नाहीत.

झी टी.व्ही. च अभिनंदन....

मोहन की मीरा + १

नेहेमीच्या सासुसुना, लग्न, पाचकळ विनोद, हेवेदावे असलेल्या फालतु मालिकांपेक्षा ही वेगळ्या विषयाची मालिका आहे. थोडे काही दोष असतिल तर कानाडोळा करुया. कारण नाहीतर चांगले विषय पहायला मिळणारच नाहीत.
>>>
अनुमोदन.

यमुनाचे संवाद खरच खुप छान आहेत.

"मराठीत स्त्रीने लिहिलेले पहिले आत्मचरित्र म्हणून ज्याची नोंद होते, ते रमाबाई रानडे यांनी शंभर वर्षांपूर्वी लिहिलेले ‘आमच्या आयुष्यातील काही आठवणी’ हे पुस्तक वाचत होते. ‘पती हाच परमेश्वर’ मानून त्याच्या सेवेला सर्वस्वी वाहून घेण्यात धन्यता मानणाऱ्या स्त्रीच्या मनोधैर्याचे एक मोहक रूप पुस्तकाच्या भाषासौंदर्यातून जाणवत होते. आठवणी सांगताना रमाबाई रानडे यांनी यजमानांचा उल्लेख करताना किंवा त्यांच्याविषयी लिहिताना ‘स्वत:’ असा शब्द वापरला आहे. आणि पुस्तकात तो थोडय़ा ठळक अक्षरात छापला आहे. उदा. ‘ही हकीकत वन्संकडून ‘स्वत:स’ कळल्यावर मामंजींचा स्वभाव करारी असल्यामुळे त्यांचा कोल्हापुरी जाण्याचा बेत ऐकून वाईट वाटले.’ किंवा ‘हे व्रत संभाळण्याकरिता माझे रडणे व सुकलेले तोंड ‘स्वत:च्या’ नजरेस येऊ नये म्हणून अतिशय जपावे लागे.
‘स्वत:’ या शब्दाबरोबरच त्यांनी ‘जवळ’ हा शब्दही त्यांनी वापरला आहे. उदा. ‘महिन्याच्या खर्चाकरिता नेमून दिलेल्या रकमेशिवाय ‘स्वत:ची’ परवानगी घेतल्यावाचून मी पाच रुपयांपेक्षा जास्त खर्च करीत नसे. जास्त खर्च करावयाचा झाल्यास ‘जवळ’ विचारले तर लागलीच होय म्हणावयाचे.’
‘केव्हा केव्हा तर अति झाले म्हणजे एकीकडे मी जाऊन रडे. पण ही गोष्ट ‘जवळ’ बिलकूल सांगत नसे. याबद्दल आपण ‘जवळ’ काही विचारावे व आपल्याला काय वाटते ते सांगावे."
सुचित्रा साठे
http://loksatta.com/index.php?option=com_content&view=article&id=183963:...