स्पेशल वार्डातल्या म्हातार्‍या

कशलं गोऽऽऽऽऽऽड गाणं ग ते!!!!

म्हातार्‍यांबद्दाल अगदी अगदी. आमची म्हातारी पण एकटीच असते घरी. आजारी पडली तर सांगतही नाही. मग मीच फोनवर आवाज बदललेला ऐकून खोदून खोदून विचारून घ्यायचं. आणि मग 'आता कशी आहेस? औषधं घे' म्हणायचं

आमच्या घरातल्या व नात्यातल्या उत्साही म्हातार्‍या आठवल्या. (त्यांना 'म्हातार्‍या' असं त्यांच्यासमोर म्हणायला अजूनही मला धारिष्ट्य होत नाही!!)
परवा आईच्या बॅचच्या मैतरणींचे गटग झाले तर अग्गदी अश्शाच प्रकारे 'श्रावणमासी', 'बाळ जातो दूर देशा', 'लाडकी बाहुली' वगैरे (शाळेतल्या) चालीत घडाघडा म्हणून झाले, गेलेल्या बाईंच्या आठवणींनी हळहळून झाले.

लेकाचे गाणे क्रिएटिव्ह आहे अगदी!!

ईशानचं गाणं आवडलं

पोस्ट उडवण्यात आहे आहे

काळी छपन्न >>
आईची तब्येत बरी आहे का आता ?

का बरं ? मला नाही कळले. <<< हे माझं वैयक्तिक मत आहे.. पण 'आई' ही नेहमीच 'आई' असते. तिला 'म्हातारी' म्हणणे मला पटत नाही.. पण मला न पटणे तुमच्यावर बिंबवणे सुध्दा चुकीचेच तेव्हा पोस्ट उडवतो आहे ...

सिंडे गाणं कसलं गोड आहे ईशान चं. आई ची काळजी असतेच. काही झालं तर पत्ता पण नाही लागू देत. म्हणे तुला लांब बसून काळजी कशाला?

छान आहे सिडरेला. पण आटोपतं घेतलय का?
स्पेशल वार्ड चा १ आणि इशान च्या गाण्याच्या स्टोरी चा १ असे २ पोस्ट्स हवे होते.

आईला बोलीभाषेत/गावाकडे म्हातारी म्हणतात <<< मीही हे ऐकलं/ पाहिलं आहे. अगदी प्रेमाने 'माझा म्हातारा' /'माझी म्हातारी' वगैरे म्हणणारे. पण अजून पटत नाही, काय करू?

बाकी तुझा पेशल निशेध.. कारण नंतर सांगीन

मस्त आहे.

भारी गाणं

वा! कविता करणारे बाळकृष्ण भलतेच गोड आहेत.

चान्गल लिहीलय! स्वतःच्या आयुष्यात देखिल डोकावुन बघावेसे वाटावे इतपत मोटीव्हेशन आहे यात!
[पण हे मनोगत वा स्फुट अशा स्वरुपातच घ्यावे लागेल कारण मग शीर्षक अन एकन्दरीत गोषावरा यान्चा मेळ बसत नाही याची (कायदेशीर वा चिकित्सक समिक्षाखोर ) रुखरुख लागणार नाही]

>>>पण अजून पटत नाही, काय कर>>><<< पटवुन घ्या!
खर तर मलाही पटत नाही, प्रेमाने असो वा रागाने, पण तसे म्हणणे प्रशस्त्/संयुक्तिक/सांसदीय/सभ्य वाटत नाही.
मात्र अधिक विचार करता असे जाणवुन येते की ठराविक वयानन्तर तोन्डावर काय की पाठीमागून काय, स्वतःच्या वयस्कतेचे भान आपल्याला नाही आले तरी बाकिच्यान्ना आलेले अस्ते! व ते निरनिराळ्या ठिकाणी / प्रसन्गात, त्यातल्या त्यात सभ्य भाषेत्/परंपरेत दाखवुन देतच असतात. असे दाखविणे हे देखिल मी उपकारकारक मानतो. मग प्रश्न केवळ शब्दान्चाच उरतो, जसे की जे नियमित वापरात असतात, सवईचे झालेले असतात, वापरुन वापरुन इतके गुळगुळीत झालेले असतात की मनाच्या नाजुक त्वचेवर त्याचे ओरखडे उमटत नाहीत टोचत नाहीत, त्या त्या शब्दान्ना आम्ही सभ्य मानुन चालवुन घेतो. अन इथेच भौगोलिक/सांस्कृतिक दरी जाणवुन येते.
म्हातारा वा म्हातारी असे संबोधणे हे आम्ही कायम हिटाईयुक्तच ऐकले असेल तर आम्हाला साहजिकच ते पटणार नाही. पण ग्रामिण संस्कृतीमधे हे सर्रास वापरले जाणारे संबोधन आहे.
पटत नसेल तर मग असा विचार करा की "थेरडा / थेरडी" हे संबोधन कसे वाटते? ते तर वापरत नाहीना सहजासहजी कोणी? ते तर सर्वदूर रागातच वापरले जाते ना? मग त्यापेक्षा म्हातारा/म्हातारी त्यातल्यात्यात चान्गले नाही का?
असो.

गोड गाणं!!!
सिंडे.. आवडला लेख!!

माझा जीव तिथे आणि त्यांचा इथे>> हे अगदी खरे. अंतरंगातली एक हळवी बाजू व्यक्त झाली आहे. गाणे पण गोड, तरीही सर्व लेखावर एक विषण्णतेची छाया आहे. उद्या मी आईला घेउन इकडे येत आहे तेव्हा तिची तिच्या मैत्रिणी, शेजारणींपासून ताटातूट होइल ते जाणवते आहे. लेख वाचल्यावर जास्तच.

आवडले

दोन किस्से एकत्र लिहिलेस की गं. दोन्ही मस्त आहेत.

म्हातारी हा शब्द खटके एकेकाळी. हल्ली खटकत नाही.

सिंडरेला लेख अतिशय चांगला.

नगर जिल्ह्यात म्हातारा / म्हातारी संबोधन हे एक लाडक संबोधन आहे.
मी माझ्या दोन वर्श्याच्या मुलाला माझ्यागावी घेऊन गेलो होतो. तेव्हा सगळेजण माझ्याबद्द्ल बोलताना तुझा म्हातारा असेच विचारायचे.

माझा जीव तिथे आणि त्यांचा इथे.>>> एका वाक्यात खूप काही!