Submitted by नीधप on 10 June, 2011 - 09:01
पावसाच्या निमित्ताने माझीच एक जुनी कविता. अलेक पदमसीच्या घराच्या खिडकीतून पाउस बघताना सुचलेली.
-----------------------------------------
तिची एक छोटीशी गंमत आहे.
तिने स्वत:च गुंफलेली,
स्वप्नाळू डोळ्यांनी कायम बघितलेली.
पाउस येतो ना तेव्हा ती पावसाकडे बघते,
आजूबाजूच्या भिंती
अलगद विरघळून जातात,
सगळेच आकार धुसर होतात,
तिचा कणनकण पाऊस पिऊन घेतो,
हळू हळू पाऊसच होत जातो,
शेवटी तीही विरघळून जाते,
पावसाच्या थेंबासारखी,
अम्लान, अनावृत.
अश्या तिच्या स्वप्नात
तिची तंद्री लागून राहते,
आणि मग कधी कधी
खरंच ती पाऊस होते.
- नी
गुलमोहर:
शेअर करा
एकदम तरल लिहिलंयस! मला पण
एकदम तरल लिहिलंयस! मला पण पावसाकडे बघत बसायला खूप आवडतं. पण "आता वेळ होत नाही" च्या पडद्याआड असे क्षण क्वचितच वाट्याला येतात.
आवडली.
आवडली.
खूप मस्त लिहिलीये! अलवार
खूप मस्त लिहिलीये!
अलवार अगदी!
मस्तच आहे
मस्तच आहे
एकदम तरल
एकदम तरल
आयला! हे म्हन्जे कोनीतरी
आयला! हे म्हन्जे कोनीतरी माज्या स्वतः वर कविता केली आसती ना ?????
तर आक्षी ह्येच लिव्ल आसत बगा.......लै झ्याक!
आणि मग कधी कधी खरंच ती पाऊस
आणि मग कधी कधी
खरंच ती पाऊस होते.>>>
सुंदर, खूप सुंदर !
मस्त गं नी.
मस्त गं नी.
खास!
खास!
व्वा... खल्लास... लै भारी...
व्वा... खल्लास... लै भारी... एक नंबर....
"अश्या तिच्या स्वप्नात तिची
"अश्या तिच्या स्वप्नात
तिची तंद्री लागून राहते,
आणि मग कधी कधी
खरंच ती पाऊस होते."
..... हे आवडलं
छान चित्रमय कविता आहे.
छान चित्रमय कविता आहे.
क्या बात है नी. मस्त मस्त
क्या बात है नी. मस्त मस्त कविता.
सुंदर च
सुंदर च