वादात या कुणीही (तरही गझल)

Submitted by मी अभिजीत on 21 February, 2011 - 02:49

वादात या कुणीही सहसा पडू नये
दुरुनी सुगंध घ्यावा कलिका खुडू नये

जपते किती उराशी घरटे तुला मला
फुटताच पंख पण का आम्ही उडू नये ?

आयुष्यभर झगडलो अडलो पदोपदी
माझ्याविना कुठेही दुनिया अडू नये

डोळ्यांतली सुरा ही प्राशून धुंद मी
कुठलाच नाद आता मजला जडू नये

तू घातली न केव्हा फुंकर कधी कुणा
धरली अताच खपली तू खरवडू नये

मोक्षाहुनी जिण्याची भलतीच ओढ ही
कोडे मलाच माझे, का उलगडू नये ?

-- अभिजीत दाते

गुलमोहर: 

डोळ्यांतली सुरा ही प्राशून धुंद मी
कुठलाच नाद आता मजला जडू नये

मोक्षाहुनी जिण्याची भलतीच ओढ ही
कोडे मलाच माझे, का उलगडू नये ?

हे शेर आवडले

तू घातली न केव्हा फुंकर कधी कुणा
धरली अताच खपली तू खरवडू नये.

मोक्षाहुनी जिण्याची भलतीच ओढ ही
कोडे मलाच माझे, का उलगडू नये ?

......वाहवा.... मस्तच जमलीये गझल...

आयुष्यभर झगडलो अडलो पदोपदी
माझ्याविना कुठेही दुनिया अडू नये

डोळ्यांतली सुरा ही प्राशून धुंद मी
कुठलाच नाद आता मजला जडू नये

तू घातली न केव्हा फुंकर कधी कुणा
धरली अताच खपली तू खरवडू नये

मोक्षाहुनी जिण्याची भलतीच ओढ ही
कोडे मलाच माझे, का उलगडू नये ?

शेवट-लै भारी!
भव तृष्णा हीच असे का?
रामकुमार