व्हेलेंटाईन..

बस्स...!
आज मला तुला सांगायचचं आहे की माझं तुझ्यावर किती प्रेम आहे..
अगदी सोबत वाढलो आपण आजवर,
पण हे सांगायची संधीच कधी मिळाली नाही..
किंवा प्रत्येक वेळी तुला समोर पाहिल्यावर तुझ्या रुपात इतकं हरवायला व्हायचं की,
हे सांगायचं भानच राहिलं नाही कधी..
मला तुला सांगायचय की,
उमलणारी कळी बघुन तुझ्या चेहर्‍यावर फुलणारा आनंद
किंवा चुकलेलं पाखरु पाहुन तुझ्या डोळ्यात येणारे अश्रू पाहिले नसते तर,
कित्येक क्षणांमधून आयुष्य असच निसटुन गेलं असतं..
अन्याय बघुन चिडलेलं आणि दुसर्‍याच्या दु:खाने पोळलेलं तुझं मन
तू माझ्यासमोर व्यक्त केलं नसतस, तर कदाचित मलाही कधीच समजलं नसतं
आयुष्याचं मर्म..
तू सतत माझ्या सोबतच होतिस,
पण मध्येच कधीतरी जाणवलं गं..
खूप खूप मोठी झालीस तू...
कसं जमवलस हे..?
कधी माझ्या नकळत आकशाएवढा समजुतदारपणा,
सागराएवढं दु:ख आणि
धरणीची सहनशीलता ल्यायलीस तू?
बरं ते नको सांगुस..
पण मी खूप लहान आहे तुझ्यापुढे म्हणुन मला सोडुन जाऊ नकोस गं..
अगदी 'अडगुलं मडगुलं' पासुन
'संधीप्रकाशात अजुन जो सोने' पर्यंतचा आपला प्रवास..
तू या प्रवासाची सच्ची साथीदार आहेस...
माझं तुझ्यावर खूप खूप प्रेम आहे.!
कविते,
तू माझी व्हेलेंटाईन आहेस...!!!