ऑकलंड भाग १ - स्कायटॉवर

यावेळेचे फोटो मला टप्प्याटप्यात दाखवावे लागणार आहेत. बरेच आहेत आणि निवड करणे कठीण आहे.
क्वांटासने दिलेला ताप वाचला असेलच, पण तो सोडला तर बाकी ट्रिप, अविस्मरणीय झाली. यावेळेस तिथल्या सार्वजनिक वाहनांचा म्हणजे बस सेवेचा भरपूर फायदा करुन घेतला. नाताळच्या सुट्टीमूळे रेल्वेसेवा बंद होती (पण त्यासाठी समांतर बससेवा होती.)
तिथल्या बससेवेचे नेटवर्क चांगले आहे. अमुक ठिकाणाहून तमुक ठिकाणी जाण्यसाठी, कुठल्या बसेस आहेत आणि त्यांच्या वेळा काय आहेत, याची माहिती, नेटवर वा सेलफोनवर मिळू शकते.
आणि यावेळी, मला फिरवण्याची जबाबदारी लेकीने घेतली होती. आणि तिने ती उत्तमरित्या पार पाडली.

तर सुरवात करुया, सिंगापूर विमानतळावरच्या ऑर्किड्सनी. वेगवेगळ्या वेळी तिथे गेलोय, तरी तिथली ऑर्किड्स अशीच नेहमी भरभरुन फूललेली दिसतात. बर्‍याच वर्षात सिंगापूर शहरात जाणे झाले नाही, आता जमवायला हवे.

ए ३८० चे हे पहिले प्रत्यक्ष दर्शन...

नेहमीच्या विमानात बाजूच्या भिंती (?) वक्राकार असतात, छतही तसेच, इथे मात्र भिंत सरळ होती.

थोड्याच वेळात असे ढग आले आणि विमानाला जबरदस्त हादरे बसू लागले. थोड्या वेळाने आणि जरा लांबचा वळसा घेतल्यावर तो त्रास कमी झाला.

सिंगापूर ते सिडनी हा हवाई मार्ग, बराचसा ऑस्ट्रेलियाच्या भूमीवरुन जातो. या भूभागावर मानवी वस्तीच्या खूणा दिसत नाहीत, पण निसर्गाची कलाकारी मात्र, नेत्रसुखद आहे, त्याचे काही नमूने.

सिडनीच्या रात्रीबद्दल लिहिले आहेच. ही पार्किंगची इमारत मला सोबत करत होती त्या रात्री.

पण त्या रात्रीच्या अंधारातही, मी फूले शोधलीच.

ही त्यांची खास निलगिरी...

शेवटी ती रात्र संपली एकदाची, सिडनी एअरपोर्टवरची पहाट..

ऑकलंड मधे फिरताना, हा स्कायटॉवर कायम दिसत राहतो. तिथे आम्ही पहिल्यांदा जायचे ठरवले. (हा फोटो बसमधून घेतला आहे.) तिथे बससाठी रस्त्यावर खास वेगळी लेन असल्याने, कार आणि टॅक्सीपेक्षा बसेस जलद जातात. ऑफिसेस च्या वेळांना तिथे फार ट्राफिक असते.

त्या टॉवरच्या प्रवेशदारातून आत शिरल्यावर मावरी (स्थानिक जमात) कलेचा एक नमूना दिसतो. बाजूला पाण्याचा कृत्रिम धबधबा आहे.

आपण ज्या लिफ्टने वर जातो, तिचा तळ काचेचा आहे.

वरुन साधारण ८० किमी पर्यंतचा परिसर दिसू शकतो. तिथे वेगवेगळ्या उंचीवर दोन तीन गॅलरीज आहेत. तिथून दिसणारे ऑकलंड.

ऑकलंड काही प्लॅन्ड सिटी नाही. तिथल्या इमारती आखीव रेखीव नाहीत. पण त्या विस्कळीतपणातही सौंदर्य आहेच.

तिथल्या गॅलरीच्या तळाचाही काही भाग काचेचा आहे. तो भाग काँक्रिटइतकाच मजबूत आहे, असे तिथे लिहिले असले, तरी त्यावर पाय ठेवायला जरा भितीच वाटते.

तिथल्या बंदराचा भाग..

अगदी काचेजवळ जायची ज्यांना भिती वाटते, त्यांच्यासाठी थोडी वेगळी सोयही आहे.

शहरात हिरवाई पण जपलीय.

धाडसी लोकांसाठी तिथे स्कायवॉकची सोय आहे. बाहेरच्या बाजूला दिसणार्‍या कठड्यावरुन चालत फेरी मारता येते. आपल्याला दोरीने बांधून ठेवलेले असल्याने, त्यात काहिही धोका नाही. (तिथून उडी मारायची पण सोय आहे.)

तिथे दोनतीन रेस्टॉरंटस आहेत. एक रिव्हॉल्व्हींग आहे (ते हे नव्हे )

बाहेरचा नजारा बघत, निवांत खाता पिता येते.

माझी तिथे खाण्याची अजिबात गैरसोय होत नाही बहुतेक ठिकाणी शाकाहारी खाणे मिळतेच. तिथले अनेक स्थानिक लोकही, माझ्यासारखेच कट्टर शाकाहारी आहेत. तर हा माझा खाऊ..

हा लेकीचा खाऊ..

आणि हा आमच्या दोघांचा खाऊ..

आणि हे त्या टॉवरचे खालून होणारे दर्शन.