अटळ..(भाग २)

भाग एकः http://www.maayboli.com/node/17954

अटळ..(भाग २)

काय चांगला अन काय वाईट याचेच बेसिक चुकतायेत का?चुकीला चुक म्हणताना ही बुध्दीने चुक वाटणारी गोष्ट मनाला का परत परत चा्टुन जावी..अघळपघळ वागण्याचा हा परिणाम म्हणाव तर विनी मॅडम इतक कोणीच स्ट्रिक्ट नाही हा माझा आजवरचा लौकीक..फ़ारशी कोणात न मिसळणारी..कायम दोन हात लांब असणारी अशी मी..आणि माझ्याच वाट्याला या घटना का?...इथे मी चुकतेय कि समोरचा.. कुठलही परिपुर्ण सुख माझ्या वाट्याला का नसाव....वैचारिक स्वातंत्र म्हणाव तर हे अस स्वातंत्र संस्कारी मनाला स्वैराचार का वाटावं मग? हे खरच वैचारिक स्वातंत्र्य आहे का..वैचारिक स्वातंत्र्य अस स्वैराचार वाटते....

"विनी मॅडम लक्ष कुठे आहे..Are you not feeling well..?

’ अं.." रिजनल मॆनेजरच्या या प्रश्नाने मी भानावर आले..

"Yes what happen? Im talking with you.."

"sorry ...Im fine .."

मिटिंग मध्ये लक्ष लागायला डोक्यात दुसरेच विचार फ़ेर धरुन होते....वेळ मारुन नेली पण खरच खुप डिस्टर्ब आहे मी...खुप.. शांत तळ्यात एखादा खडा पडावा अन असंख्य तरंग उठावेत तसे विचारांचे मोहोळ उठलेय...माझ लक्ष चारुच्या चेह-याकडे गेलं ..ओह शीट... तो ही अस्वस्थ दिसत होता....

मिटिंग कधी संपली माहित नाही...डोक्यात तेच विचार होते..माझा पाया डळमळीत केला त्या विचारांनी..माझा संसार..माझ घर , माझा नवरा...मुलं..यात गुरफ़टलेल्या माझ्या शांत आयुष्यात देवेन आला..पण त्याच येण खुप शांत होत जराही पडझड जाणवु न देणार..Its on spiritual level..but what is this??

**********************************************************************

"विनी.."

चारुच्या हाकेने परत जाग आली मला

"हं..चारु..अरे काय हे कितीदा सांगीतल..."

"विनी सॉरी..तेच म्हणायला आलोय मी..मी रात्रभर विचार केला..You are right....तु म्हणतेय ते पटतय मला..आणि तुला असा त्रास होण बघवत ही नाही मला..सॉरी .........म्हणालो ते विसरुन जा प्लिज..प्लिज विनी..पण आनंदात रहा हसत.. its worth me lot "

चारु असं म्हणुन झटकन आला तसा निघुन गेला...

हुश्य केल मनात चला गुंता न होता हा प्रश्न सुटला.... पण जाता जाता चारु स्वतःला सोडब्वुन मला त्या विचार्रांच्या भोवर्‍यात उडकवउन गेला होता... प्रतिक्षिप्त क्रियेनुसार ते विचार तितक्याच फोर्सने परत परत माझ्यावर आदळत होते

******************************************************************************

हल्ली पंधरा दिवस झाले बघतेय..मी तर फ़ारशी कोणाशी बोलतच नव्हते..पण बडबड्या चारु एकदम शांत असतो....कोणाशीच फ़ारस बोलत नाही..मी समोर आले की टाळतोच मला..निघुन जातो..ठिके म्हणा...good one.. हे घडणारच

पण ह्या विचारांचा ह्या ओढताणीचा ताण असह्य झाला मला..खुपखुप विचारांच्या आवर्तात ढवळुन निघातेय मी ,, त्या आवर्तात जस माझ आणि माझ्या नवर्‍याच नात आहे..मुलांचे बंध आहे तसेच देवेनच ही नात आहे आणि हे वावटळी सारख चारुच येण देखील आहे..........

सतत हे विचार आणि मनात रुजलेले संस्कार यातली पडझड...मनाच अस्तर अस विरविरीत होत चाललेल की बस .....या प्रसंगाने ढवळुन गेलेय मी अंतरबाह्य ..कशात लक्ष लागेना

"विनी काय होतय ..हल्ली इतकी का शांत असतेस गं..बरं का नाहीये..?"

नव-याच्या या प्रश्नवर भडभडुन येतय अन देवेनच फोन आला की

"विनी काय होतय नक्की..काहीतरी होतय हे मात्र नक्की..जाणवतय मला" या देवेनच्या प्रश्नाला काय उत्तर देऊ मी...

माझ्या कडे उत्तरच नाहिये...चारुच समोर ते असं वागणं दिसतय..उजाड भकास...छान मित्र होता हा पण माझा.. का हे अस व्हाव...माझ्या वागण्यात काय असं असाव नाही उत्तर मिळते..आणि हे कोणाशी शेअर ही करु शकत नाही मी नाही करु शकत...

व्यभिचार.... किती दचकले मन या शब्दाने ...
हा भले शारीर पातळीवरचा नाहीये पण मानसिक पातळीवरचा हा व्यभिचारच ना..दुस-या व्यक्तीचा विचार मनात येण हाही व्यभिचारच....ही नैसर्गिक वृत्ती की अखेर पाय मातीचेच हा प्रकार..संस्कार संस्कार म्हणुन नकळत्या वयापासुन बिंबवलेले विचार का असे तकलादु ठरावे..मी दोषी आहे..दोषी..पण खरच दोषी??????

उच्छृंखल.उथळ अशी कधीही मी नव्हतेच ....नाहीये..हळवेपण आहे पण इतक वाहवत नेईल अस आहे ते?????????..घट्ट पाय रोवलेले असे का डगमगले..म्हणजे हा माझ्या हृदयाने केलेल्या अन डोक्याने केलेल्या विचांरा मधला संघर्ष आहे का?......मानसिक पातळीवर कोणी अस जवळच वाटु शकत नाही का?आणि शकल तर तो दोष ठरावा का ? स्वैराचार म्हणतात ना याला..मग तो कृतीतला स्वैराचार असो वा विचारातला..स्वैराचारच ना शेवटी...

मी नाही न्याय देऊ शकत..नाही..... बायको म्हणुन अपयशी ठरले आई म्हणुनही...मुलांच्या बाबतीत ही आदर्श अशी आई नाही ना मी..आईच्या कल्पनात न बसणारी कल्पना आहे माझी...मी आई म्हणुन त्यांच्या विषयीच्या कर्तव्यात, प्रेमात, मायेत कमी पडले नाही तरी आई म्हणुन मी ज्या मानसिकतेतुन जातेय ते निश्चितच चुकीचे आहे...मी विरेशला म्हणजे नवर्‍याची देखील परिपुर्ण बायको नाही होऊ शकले...नाही होऊ शकले ....दुसरा आला माझ्या मनात, माझ्या विचारात... म्हणजे मी ते डागाळेच..ओह..चारुच्या निमित्त्याने हे सगळेच विचार जणु मंथन केल्या सारखे वर आले तरंगुन....... स्वतंत्र विचारसरणी म्हनुन मिरवणारी मी स्वतंत्र कुठे राहिले..स्वतंत्र वेगळ अन ..स्वैरविचारी वेगळ..

रात्रंदिवस केवळ हेच विचार ..सतत नवर्‍याचे, मुलांचे ,आई बाबांचे, देवेन चारुचे, चेहरेसमोर येतात....अगदी अखंड फ़ेर धरलाय या चलतचित्रांनी माझ्या भोवती....भोवंडुन गेलेय मी....संपुर्ण उध्वस्त. मी व्यभिचारी ठरलेय..मानसिक व्यभिचार....कंलकित अगदी जगण्यास नालायक..रसरसल्या जीवन रसाचा आंकठ रसपान करणारी मी अशी असावी..हे पातक का घडावे माझ्याकडुन..पातक...????????? हो पातकच....दृष्यस्वरुपात न दिसणाया या पातकाला प्रायश्चित काय...प्रायश्चित घेतल्या शिवाय हा दोष जाणार नाही.......याला प्रायश्चित????????????????????????????? अटळ आहे हेच
........................................................................
............................................................................................................
.....................................................

***************************************************************************************************

आजच्या वर्तमा्नपत्रात ठळक बातमी झळकत होती....

विवाहितेची आत्महत्या..

उच्चशिक्षीत व उच्चाधिकारी असलेल्या मध्यमवयीन महिलेने काल रहात्या घरी झोपेच्या गोळ्यांचा अतिरिक्त डोस घेऊन आत्महत्या केली.आत्महत्येचे कारण अजुन समजले नसुन घरच्यांना व कार्यालयातील लोकांशी चर्चा करुनही या घटनेवर प्रकाश पडु शकला नाही.