मागे वळून पाहताना

मागे वळून पाहताना

झाली चौदा वर्षं निवृत्त होऊन
विश्वासच बसत नाही
कारण आधीपेक्षा
अधिक व्यस्त अन आनंदी आहे

बोलणारे आणि लिहिलेले शब्द
माझे साथी अन सोयरे झालेत
माझी पुस्तके
माझे आवडते सवंगडी झालेत
अनेक दशके ते माझी
वाट पाहत होते

देश अन विदेशातील
गायक अन गीतकार
जणू माझ्याच साठी
गाताहेत अन रचना करताहेत
माझे जीवन समृध्द करताहेत

मी देश विदेशात
स्वच्छंद हिंडतोय
माझ्या प्रियेसह
अन मला प्रचिती झालिये
हे विश्वच माझे घर आहे
मानवी स्वभावात
जिव्हाळा व्यापून राहिला आहे

अनेक पाककला
अन चविष्ट अन्न चाखलंय
अन मी त्यांच्याही प्रेमात पडलोय
इतक्या भिन्नतेत देखील
आपपर भाव जणू नष्ट झालाय

माझे विद्यार्थी
मला खूप शिकवून गेलेत
आव्हान देत राहिलेत
त्यांच्या संगतीत पैलतीर
दिसेनासा झालाय

वाटतं कधी कधी विषण्ण
पण ते गतकाल विव्हलतेने असतं
क्षणैक असतं
अन मी पुन्हा वाटसरू बनतो

खूप देश पहायचे आहेत
बरंच संगीत वाट पाहतंय
अनेक पर्वत, दर्‍या, मंदिरे
चर्चेस अन मशिदी साद घालताहेत
त्यांच्या संस्कृती खुणावताहेत

या आतुरतेत
सभोवतालचे क्रौर्य, कोलाहल
आप्पलपोटेपणा क्षुद्र वाटू लागतो
जे भव्य पाहिलंय, जे थोर अनुभवलय
अन जे अजून राहिलंय
ते मला आशावादी बनवतंय

कारण मला ठाऊक आहे
आनंद आहे कुतुहलात
थोडे मूर्ख बनण्यात
उपकृत राहण्यात, निरागस राहण्यात

मग हजारो वर्षाचे जीवन देखील अपुरे वाटेल
कारण निरागस बाळाचे स्मित
अन वृध्देचे थरथरत्या हाताने दिलेले आशिर्वाद
पुढे जाण्यास प्रेरणा देईल

आज मी काहीसा पती आहे, वडिल अन भाऊ आहे
काहीसा कवि आहे,
पण त्याहून अधिक मी अधिक चांगला
माणूस बनू शकलो आहे
आणि म्हणूनच
या जगण्यावर, या जन्मावर
शतदा प्रेम करतोय

शेवटी आयुष्य म्हणजे
उगवत्या सूर्याची किरणे,
मावळत्या संध्याछाया
दवबिंदु अन शीतल चांदणे
मनातले अन बाहेरचे