अंत: अस्ति प्रारंभ: - २ - वास्तव - Abuva

लग्नाच्या नवलाईत होरपळणारी वर्षा आतुरतेनं मान्सूनची वाट पहात होती. वाटायचं, ऋतू बदलला की माणसं बदलतील! पावसानं मात्र वर्दी दिली ती सरत्या आषाढात! आठवड्यातभरात हिरवाई लेऊन सृष्टी सुखावली.

मोठ्या मिनतवारीनं तिनं समीरला रविवारी घराबाहेर काढलं. घाटरस्त्याला गाडी वळली, तोच घनघोर बरसात सुरू झाली. डोंगरकपारींतून खळाळते झरे, अन् कड्यांवरून झेपावणारे धबधबे दिसू लागले. समोरच उफाळता धबधबा बघताच वर्षाच्या उत्साहाला उधाण आलं. तिनं गाडी थांबवायला लावली. तारुण्यसुलभ ऊर्मीनं पावसात मनसोक्त भिजू, नाचू लागली. भिजतच तिनं समीरचा हात धरून त्याला गाडीबाहेर ओढला. त्यानं तिचा हात झिडकारला आणि कर्कशला, "चवचाल साली!"
माथी वीज कोसळावी तशी स्तंभित झाली वर्षा.
ते दोघे मुसळधार पावसात होते, पण कोरडेच.