यारा दिलदारा - बिन तेरे सनम आणि बरंच काही (संपूर्ण)

*** चिकवावर झालेल्या लोकाग्रहास्तव खास वेगळा धागा काढून तिकडच्या दोन्ही पोस्टी इथे डकवत आहे. ***

यारा दिलदारा एकदाचा पाहायला सुरूवात केली. या पिक्चरमधल्या कुठल्याही एका घटनेचा कुठल्याही दुसर्‍या घटनेशी काहीही संबंध नाही. तसा तो आढळल्यास निव्वळ योगायोग समजावा.
सुरूवातीलाच एका दुकानदाराकडे काही रँडम लोकं येऊन नये साल का चंदा मागतात. तेवढ्यात दुसर्‍या दिशेने अजून काही रँडम लोकं येतात. मग कळतं की या दोन टोळ्या आहेत. पहिली टोळी शक्ती कपूर कडे जाते आणि तो डायरेक्ट हातगाडीवर उडी मारून सुपरमॅन स्टाईल जायला लागतो. समोरून दुसर्‍या टोळीचा हेड हेडला अरब स्टाईल काळा रूमाल बांधून येतो आणि ढॅण! एकदम गाणं सुरू होतं. कट!
परत तोच दुकानदार, त्याच टोळ्या, तोच वाद. मग कुठूनसे अमजद खान आणि कादर खान येतात. ते म्हणे पोलिस असतात. मग दोन्ही टोळ्या अंताक्षरी खेळल्यागत गाणी म्हणायला लागतात. वैतागून दोन्ही पोलिस त्यांना हाकत हाकत नेतात. कट!
मग एक रोहिणी हट्टंगडी असते. झी च्या मालिकांसारखे हिच्याकडे काहीतरी पेपर्स सही करायला आणतात. मग कळतं की अरे यावर नवर्‍याची पण सही लागणारे. नवरा जाफ्री वॉक करून येतायेता कोणाची तरी बिघडलेली गाडी दुरूस्त करून देतो आणि उशीरा परततो. मग हाताला ग्रीस, बायकोने टाकलेला तुक आणि असिफ शेखचे आईला दिलेले शहाणपणाचे धडे यातून कळतं की हट्टंगडी नसती तर जाफ्रीबाबा अतिसामान्य आणि मेकॅनिक राहिले असते. कट!
एक साधारण अपार्ट्मेंट कॉम्प्लेक्सच्या पार्काच्या साइजची बाग असते. तिथे आगाऊ असिफ फिरत फिरत जातो. तिथे एक मुलगी केस उडवता उडवता पिंजर्‍यातले पक्षी उडवून लावत असते. नजरानजर होते. कट!
एक बार असतो. त्यात बेर्डे असतो. मगाशी पाहिलेली केसउडवी वेट्रेस म्हणून काम करत असते. सगळ्या टेबलांवरची सगळी लोकं तिच्यावर लाईन मारत असतात. तिचा बाप डेंजर असतो म्हणे. मग दारूडा अशोक सराफ येतो. तोच तिचा बाप. मग एक सो कॉल्ड फनी सीन होतो ज्याच्या शेवटास आपल्याला कळतं की शक्ती कपूरला तिच्याशी लग्न करायचं आहे. कट!
परत तीच अकॉपा साइजची बाग येते. परत दोघे समोर येतात. नजरानजर. कट!
केसउडवी मैत्रीणीला विचारते ये प्यार क्या होता है? तर म्हणे इंतजार असेल तर तेच प्यार. मग केसउडवी आगाऊ आसिफला इंतजार करायला लावते. तो संध्याकाळभर इंतजार करतो. तेवढा वेळ ही बया लपून त्याचा इंतजार पहात राहते. मग रात्र होते, पाऊसपण येतो म्हणे. मग आसिफ कारमधे बसून इंतजार मोड ऑन करतो. ती एकटीच पावसात नाचते. कट!
हट्टंगडी थेट डीएस्पी ला कॉल करून बेटा रातभर घर आयाच नही म्हणून तक्रार करते. बेट्याच्या गाडीवर केसउडवी 'मी आले होते' अश्या अर्थाचं काय काय लिहून गेलेली असते. हे लिहावं लागणार हे माहिती असल्याने ती पार्कमधे जातानाच पिवळा, केशरी, गुलाबी असे क्रेयॉन घेऊन गेलेली असते. कट!
कादर आणि अमजद चौकीत फालतूपणा करत असतानाच त्यांना आसिफला शोधायची डूटी लागते. मग ते त्याला शोधून त्याच्या हातांना दोरी बांधून त्याला चौकीत न्यायला लागतात. मग समोरून एक हिजड्यांचा ग्रूप येतो. कट!
एक डीएस्पी असतो. तो विजू खोटे असतो. कादर आणि अमजद त्याच्या समोर उभे राहतात. तो विचारतो हट्टंगडी पुत्र कुठे आहे? ते दोघे बाजूला होतात आणि त्यांच्या मागून तो मगाचचा ग्रूप येतो. त्यात असिफही निळा-गुलाबी घागरा चोली घालून असतो. मग हे सगळे एक पॅरडी गाणं म्हणतात. कट!

आजच्यापुरता माझा पेशन्स संपलाय. बाकी लिहीतेच सावकाश.

यारा दिलदारा पुढे चालू. कालच्या टीपेत भर म्हणजे पिक्चरमधे नुसता घटनांचा संबंधच हरवला नाहीये तर एकाच सीन मधल्या घडणार्‍या गोष्टींचा पण आपसात संबंध नाहीये.

पॅरडी गाण्यातून अमजदचे आडनाव देदे आणि कादरचं आडनाव लेले आहे यापलिकडे काहीही हाती न लागल्याने पिक्चर पुढे सरकतो. हट्टंगडी काकू पोराला फैलावर घ्यायचा निष्फळ प्रयत्न करताना दिसतात. आगाऊ आसिफ उर्फ राजेश तो कसा प्रेमात पडलाय पण त्याला तिच्याबद्दल काहीच माहिती नाही हे सांगतोय. इथे कलात्मकता पहा. आसिफच्या प्रत्येक वाक्यानंतर केसउडवी उर्फ रजनी तिच्या मैत्रिणीला हे असलंच काहीतरी सांगतेय. कट् टू अकॉपा साइजची बाग. आज इथे ठायी ठायी कपल्स दिसताहेत. राजेश आणि रजनी दोन ध्रुवांवर दोघे आपण स्टाईलने उभे राहून एक्मेकांशी प्यार का इजहार करतायत आणि लिटरली वीत वीत मोजत एकमेकांच्या जवळ येतायत. मेरे बिन रहा नही गया ना असं त्याचं वाक्य ऐकून मनातल्या मनात मला बरं वाटलं की आता बिन तेरे सनम लागणार. पण नाही! इथे तुमही हमारी हो मंझिल माय लव्ह चालू होतं.

गाणं ऐकायला सुंदर आहे पण बघायला... काऊबॉय पोषाखातला राजेश, घोडे, हॅमॉक, आग, त्यावर टांगलेली किटली असा निरर्थक जामानिमा आहे. रजनी कपात किटलीतला द्राव ओतते. तर इकडे राजेश फावड्याने गवताचे भारे तिच्या अंगावर टाकतो. हिरवीण आहे का घोडी ? त्यातलं बरंच वैरण तिच्या कपात पडतं वगैरे वगैरे. गाणं संपताना शेवटच्या कडव्याला सर्वत्र न्यू इयरला करतात तसे डेकोरेशन दिसतं. आत्तापर्यंतच्या प्रसंगांत ही एकच कंटिन्यूइटी! आठवा - सुरूवातीला ते गँगवाले न्यू इयरचा चंदा गोळा करत असतात नाही का?

रात्रीची वेळ असते. डोक्याला अरब स्टाईल काळा रूमाल वाल्याची (याचं नाव जॉनी आहे) गँग बहुतांश हिंदी पिक्चरांमधे असलेल्या मंदिराच्या पायर्‍या उतरते आहे आणि 'कोणीतरी अकेली आहे चल पळवूया' अश्या गप्पा मारते आहे. तर खाली एक लाल रंगाची गाडी आहे. ती चोरायचा त्यांचा प्लॅन नक्की होतो. तेवढ्यात गाडीच्या पलिकडून शक्ती कपूर (याचं नाव रामय्या. घराला आणि गोठ्याला पत्रे लावायचं सोडून हे काय करतोय हा?) आणि गँग उगवतात आणि आम्ही गाडीवर रूमाल टाकलय म्हणतात. मग असं ठरतं की कबड्डी खेळून गाडी कोणाची होणार हे ठरवायचं. परदेस काढायच्या आधी घईने या पिक्चरचा अभ्यास केला होता हे मला माहिती नव्हतं. कबड्डी संपल्यावर मारामारी सुरू होणार इतक्यात तिथे लेले-देदे येतात. ती गाडी म्हणे लेलेचीच असते. आणि तो गाडीचं दार उघडतो तेव्हा आतून गुड्डी मारूती निघते! ही देदे ची बहिण. मागच्या सीटवरून लेलेचा भाऊ पण गाडी बाहेर निघतो. यांच म्हणे प्रेम असतं एकमेकांवर! आणि त्या दोन टोळ्या कबड्डी खेळत होत्या तुमची गाडी पळवण्यासाठी तेव्हा काय पॉपकॉर्न खात मॅच बघत होते की काय हे? तर ते असो. यांचं लग्न इथे पक्कं होतं.

कालच्या अपडेट मधे बेर्डे बद्दल डीटेल्ड लिहीलं नव्हतं. पण तो परत परत दिसत राहणारे हा धोका आज माझ्या लक्षात आला. याला रजनीशी लग्न करायचं आहे. आधीचा जो फनी सीन होता तो याच संदर्भात होता. आता बेर्डे एक रिमोट वाली कार चालवतोय. कार पकडायला अशोक सराफ धावतोय. मग तुम्हारे बेटी की शादी मुझसे कर दो वरना मै तुमपे गुंड सोडूंगा वगैरे होतं. गुंड काका तयारच असतात तिथे. ते अशोकचा गळा धरून बदडणार इतक्यात तिथे येतो रामय्या वस्तावय्या. तो अशोकला वाचवतो आणि स्वतः तीच टेप लावतो - रजनीशी लग्न करून दे अशी. आता रजनी येते आणि म्हणते मला इज्जत असलेल्या माणसाशी लग्न करायचं आहे. तुझी है का भौ इज्जत? रामय्याला समजतं की हिला अमिरोंवाली इज्जत पाहीजे. तो तात्काळ मारूतीरायाच्या चरणी शरण जातो की मला इज्जत मिळवण्यासाठी आशिर्वाद दे आणि बॅग घेऊन चल दियेऽऽऽऽ (कुठे? कोण जाणे! त्याला 'इथे किलोवर इज्जत मिळेल' अशी पाटी असलेलं दुकान माहिती असावं)

हिरवीणीला ऑलरेडी इज्जत असलेला राजेश माहिती असल्याने ती त्याच्यासोबत पतंग उडवायला जाते. मागून careless whisper चं म्युझिक. खूप वारा आहे. गोदीच्या पदरासारखा तिचा फ्रॉक उडतोय आणि गुडघ्याच्या वर जातोय थोडाथोडा. इथे जरा कन्फ्युजन आहे. मधेच राजेश तिचा फ्रॉक उडू नये म्हणून धरतो. निदान सुरूवातीला आपल्याला तसं वाटतं. मग असं २-३ वेळा झाल्यावर तो फ्रॉक धरतोय की अजून वर करतोय ते समजेनासं होतं. ते त्यांनाही कळलं नसल्याने ते एकदम जमिनीवर लोळण घेतात. पुन्हा फ्रॉकचं टोक धरण्याचा प्रयत्न. आता मात्र रजनी विव्हळते - नही राजेश. तिला नेमकं काय झालं हे राजेशलाही कळत नाही आणि आपल्यालाही. तर म्हणे मै अब तुमसे और दूर नही रह सकती. त्यावर तो लग्नाचं विचारून टाकतो. उत्तरादाखल हाँ असं अजून विव्हळणं ऐकू येतं. अरे हाँ आहे तर मग विव्हळते कशाला?

पुढचा भाग ब्रेक के बाद!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

अब आगे -

राजेश घरी येतो आणि आई हट्टंगडीच्या खोलीत दार न वाजवता घुसतो. त्यावर ती चिडते तर हा म्हणे मी पैदा झालो तेव्हा पण तुला न विचारताच तुझ्या गोदमें आलो होतो. या आगाऊपणावर राजेशच्या चांगल्या कानफाटात वाजवाव्यात असं तिला वाटलं असावं हे स्पष्ट दिसतं. मग तो कॅज्युअली तिला सांगतो की मला लग्न करायचं आहे. आणि ती ही प्रेमाने विचारते की त्या नावगाव माहिती नसलेल्या मुलीशी का? कर की मग! इथे राजेश इतकाच मलाही धक्का बसला. पण हट्टंगडीचे जुने ट्रॅक रेकॉर्ड पाहता आणि अजून पिक्चर बराच शिल्लक आहे हे बघून ती काहीतरी गेम करणार याची खात्री पटली. राजेश केसउडवी बद्दल सगळं वाईट्साईट सांगतो, ती बारमधे काम करते वगैरे. तर माता हट्टंगडी एकदम प्रेमात तिला भेटायला तयार होते.

केसउडवी केस बांधून इकडे बापाला उमाळत सांगते आज हव्वी तेवढी दारू पी पण उद्या दारू पिऊ नको बाबा, कल माझी मंगनी आहे. आँ? हे कधी ठरलं? फक्त भेटण्याचं ठरलं होतं ना? बाप विचारतो कोण आहे तो? म्हणजे? बापाला माहिती पण नाही मुलगा कोण आहे आणि मुलगी डायरेक्ट मंगनीचं सांगतेय? पण बाबा अशोक उगाच इगो मधे आणत नाही आणि हातातली बाटली फेकून देतो.
तर पार्टी सुरू होते. राजेशचा मामा बाबा अशोकला काहीतरी ड्रिंक घे म्हणून गळ घालत असतो. त्या मामासोबत एक भुवया आणि खांदे उडवणारे काका आहेत. ते उगाचच हसतात. मग आई हट्टंगडी आग्रह करते की काहीतरी प्यायलाच हवं. हे सगळं नाट्य चालू असताना आणि समस्त पब्लिक पार्टी करत असताना बॅकग्राऊंडला मात्र राजेश आणि केसउडवी दोघेच निरर्थक नृत्यप्रकार करत असतात. अगदी फ्लेमेंको डान्स सुद्धा सोडला नाहीये यांनी. मामा ज्यूसमधे दारू मिसळून बाबा अशोकला देतो. काका पुन्हा खांदे उडवतात. पहा! तरी मला वाटलंच होतं की हट्टंगडी सुधारली कशी? मग काय जिसका डर था वही हुआ. ज्यूसच्या प्रत्येक ग्लाससोबत बाबाला दारू चढत जाते आणि तो मला 'अजून दारू द्या , मी काय वाट्टेल ते करतो' च्या लेव्हलला जातो. अशोक सराफचा अभिनय इथे अगदी पाहण्यासारखा आहे पण पिक्चरमधे गालबोटंच इतकी आहेत की गाल लक्षातच येत नाही. आई हट्टंगडी आणि मामा मिळून बाबा अशोकचा कुत्रा करतात आणि तेवढ्यात रजनीची मैत्रीण हा प्रकार तिला सांगते. मग हॉलमधे रजनीसह अश्रू आणि ड्वायलाकचा महापूर येतो की मला नको ही असली श्रीमंती. ही मी चालले. हट्टंगडी ठेवणीतलं छद्मी वगैरे हसते. तेवढ्यात राजेश पण आत येतो. त्याला 'हम रेल की पटरीयोंकी तरह है' वगैरे पकवून झाल्यावर राजेशला रेल की पटरीवर तिला ढकलून द्यावसं वाटलं असेल का? तुम्ही लोकं जेवर, उंची कपडे देता आणि इज्जत (हाच तो क्लू!) उतारता असं आई हट्टंगडीला ऐकवून रजनी बाहेर पडते. राजेश दारू देण्याबद्दल मामाच्या कानफाटात मारतो.

केसउडवी पुन्हा एकदा केस उडवत समुद्रकिनारी उभी असते. दुरून रामय्या धावत धावत येतो. त्याने एकाच्या तीन बॅगा केलेल्या असतात. त्या दाखवत तो म्हणतो बघ मी तुझ्यासाठी काय आणलं. ३ बॅगा भरून इज्जत! मुंबई, बँकॉक, सिंगापूर, हाँगकाँग, दुबई, शारजा सगळीकडे बिझनेस करून (मधल्या सगळ्या घटनांना नेमके किती दिवस लागलेत?) त्याने ही इज्जत गोळा केलेली आहे. आणि मग त्यातली एक बॅग उघडून त्यातली सगळी इज्जत तो वाळूवर ओतून देतो. त्यातून रॅंडमली भरलेले रँडम कपडे निघतात. रजनी विचारते माझ्याशी लग्न करशील का? रामय्या आनंदाने थुई थुई होतो आणि प्रचंड जीव ओतून होकाराचं स्पीच सुरू करतो. त्याच वेळी रजनीच्या मागून एक बकरी सावकाश सावकाश चालत येते आणि पूर्ण स्पीचभर ती त्या दोघांच्या मागे आपलं फूटेज खात चालत राहते. रामय्याला कसा बकरा बनवला याचा मेटाफोर की काय हा?

रामय्या आणि रजनीच्या मंगनीत रामय्या नितीन मुकेशच्या आवाजात गायला लागतो - ये तो होनाही था, कोई चाहे ना चाहे. म्हणजे? अरे भाई कहना क्या चाहते हो? पहिल्या ओळीलाच रजनीला गरगरायला लागतं. ते गाण्यामुळे होत असेल असं मला वाटेपर्यंत तिला पुन्हा चक्कर यायला लागते. मला आपला उगाच तो विव्हळण्याचा सीन आठवून गेला. पण निदान या पॉईंटला तरी असं काही कनेक्शन नाहीये. गाणं निर्विघ्नपणे पार पडतं

आत्तापर्यंतचे सीन्स पाहून आता सिनेमा सुसंगत होतोय की काय अशी मला शंका यायला लागली होती. पण...
राजेंद्रनाथ आणि मोहन चोटी एक पोलिस व्हॅन घेऊन जात असतात आणि लेले देदे जोडीला शिव्या देत असतात कारण त्याच व्हॅनमधे मागे लेले देदे आणि ५-६ (बहुधा) धंदेवाल्या बाया बसलेल्या असतात. अचानक बाया सिनेमातली न - सिडक्टिव्ह गाणी म्हणायला आणि लेले-देदे ला झोंबायला लागतात. या व्हॅनमधून खूप महत्त्वाची माणसं जात असल्यासारखा विजू खोटे (लेले-देदे चा बॉस) कुठल्याश्या कोपर्‍यात उभा राहून हे सगळं हेडफोन्स वर ऐकत असतो. राजेंद्रनाथ आणि मोहन चोटी त्या बायांबरोबर असल्याची स्वप्नं पहात गाडी भरधाव सोडतात. विजू खोटे त्यांच्या मागे जीप घेऊन लागतो. काहीही चाललेलं आहे! व्हॅनला आतून सर्वत्र काळं प्लॅस्टिक लावलेलं दिसतं आणि डान्स मूव्हज प्रमाणे व्हॅनचा साइज वाढत जातो. भानामती झाल्यागत मधूनच काळं प्लॅस्टिक गायब होतं आणि खिडकीची काच उघडून बायका बाहेर रस्त्यावरच्या लोकांना इशारे करतात. या लोकांमधे उगाच बाबागाडीत बसून बाटलीतून दूध पित जाणारा एक बुटका माणूस आहे. तो चेकाळून बाबागाडीतून उतरून नाचायला लागतो. तेव्हा ती गाडी ढकलणारी त्याची त्याच उंचीची बायको त्याला बडवते. जादू झाल्यासारखं काळं प्लॅस्टिक रिटर्न्स! गाडीतला नाच कंटिन्यूड. या सगळ्यात मोहन चोटी गाडीतून उडून गाईंच्या घोळक्यात पडतो आणि बरंच पुढे जाऊन राजेंद्रनाथ गाडी थांबवतो. या सगळ्या सीक्वेन्समधे गहन अर्थ दडलेला असून तो मलाच समजत नाहीये या विचाराने मला नैराश्य आलं.

आता मंगनी झाल्यामुळे केस बांधून रजनी पुन्हा एकदा समुद्रकिनारी बसलेली असते. हातावरची मेंदी पहात सुस्कारा सोडून ती उगाच त्यावर वाळूबिळू टाकते. तेवढ्यात येतो राजेश आणि डोकावून पाहतो. म्हणतो मी बी गरीब व्हनाऽऽऽर! आता येतोच या बस्तीमधे रहायला. ती म्हणते अब बहोत देर हो चुकी है आणि मंगनी पण हो चुकी है. राजेश म्हणतो थांब बघतोच हा रामय्या कोण आहे? आणि हाका मारत गल्ल्यांमधून फिरायला लागतो. धाडकन खोलीचं दार उघडून डेनिम शर्ट, कमरेला गमछा, धोतर, डोक्यावर कॅप आणि गळ्यात मोठ्ठं ऑक्सिडाईज्ड पेंडंट घातलेला स्टाइलिश रामय्या इंग्लिश बोलत बाहेर येतो. मग मारामारी. राजेश बेशुद्ध पडतो. रामय्या त्याच्या डोक्यात दगड घालणार इतक्यात रजनी म्हणते, भौ तू फाशी गेलास तर माझं कसं व्हायचं? म्हणून याला सोड! रामय्याला हे पटतं आणि तो दगड फेकून तिथून निघून जातो. बाबा अशोक म्हणतो, पोरी त्या राजेशला पाणी तरी दे. तर ती तो मगाचचा दगड दिलपर ठेवायचं म्हणते आणि पाणीबिणी देत नाही. नाईलाजाने राजेश स्वतःच शुद्धीत येतो आणि विहीरीपाशी ठेवलेली पाण्याची बादली आईस बकेट चॅलेंजच्या उत्साहात स्वतःच्या डोक्यावर उपडी करतो ( आपण कष्टाने भरलेली बादली या मेल्याने ओतून दिली याबद्दल तिथे उभ्या असलेल्या काकू त्याला बदडतात हा सीन बहुतेक कापला असणार ) मग पुन्हा रामय्याला चॅलेंज. तर तो म्हणतो जा बाबा घरी जाऊन हळद-दूध पी. तर राजेश मारामारी सुरू करतो. तेवढ्यात पोलिसांना घेऊन मामा येतो आणि रामय्याला अटक करायला सांगतो. तर राजेश म्हणतो हा माझा मित्र आहे आणि मला बॉक्सिंग शिकवतोय. एकदम गळ्यात गळेच! रामय्या म्हणे राजेशची टायसन सोबत मॅच आहे त्यासाठी त्याची प्रॅक्टिस करवतो आहे. मग दोस्तीखात्यात दोघे एकमेकांना गुद्दे मारुन घेतात. पोलिस त्रासलेला चेहरा करून पाहत राहतात. राजेश 'मी पुन्हा येईन' असं सांगून निघून जातो.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

यापुढचा सीन कुठला असेल वॉज अ नो ब्रेनर. बेर्डे आणि अशोक सराफचा. या अश्या पिक्चरमधे अजून कॉमिक रिलिफ असायची खरंच गरज होती का? तर सीन असा आहे - बेर्डे भूक हडताल करतो की माझं रजनीसोबत लग्न लावून द्या. अशोक सराफ त्याच्यापुढे खाण्याच्या थाळ्या आणि बीअर आणून ठेवतो आणि रजनीची कसम देऊन त्याला खायला लावतो. वर बिल न देता पळून जातो वगैरे. हा सीन पाहताना क्षणभर मराठी पिक्चर चालू असल्यागत वाटलं. सीन त्याच स्टाइलचा आहे. उदाहरणार्थ हे संवाद पहा -
बेर्डे: इन्सान भूक हडताल कब करता है
बघ्या १: जब उसका पेट भरा होता है
बघ्या २: जब वो पतला होना चाहता है
तर ते असो. आत्तापर्यंत हाच एक सीन जरा बरा वाटलाय बाकी सगळे सीन ऑबसीन आहेत.

मामाला राजेशच्या पपलू असण्याची इतकी खात्री आहे की तो जॉनी आणि कंपनीला रामय्याची बस्ती खाली करण्याची सुपारी देतो आणि वर म्हणतो की हे काही माझ्या भाच्याला जमण्यातलं काम नाही. काय विश्वास काय विश्वास! जॉनीच्या पथ्यावरच पडत असावं हे. तो लगेच जातो बर्‍याचश्या रंगीत बाटल्या फोडायला. बस्ती मधे बहुतेक फक्त एकच घर असतं कारण तिथेच सगळी फोडाफोड होते आणि माणसं उगाच इकडून तिकडे पळताना दिसतात. बस्तीत फक्त रामय्याची लोकंच राहात असल्याने ती जॉनीला लगेच ओळखतात.

इकडे राजेशची उर्दूत मलमपट्टी चालू आहे. ती करताना जाफ्री इतके शेरोशायरी करतो की मिनीटाभरात तो 'हुजूर इस कदर' वगैरे म्हणायला लागेल असं वाटलं. हा राजेश तर गरीब व्हायला गेला होता ना? परत माहेरी कसा गेला? तेवढ्यात छह म्हणजे छद्मी हट्टंगडी येते आणि म्हणते बघ त्यांनी तुला मारलं तर त्यांच्या मोहल्ले वर हल्ले करवून मी तुझा बदला घेतला. राजेशभौ म्हणतात तुमने पीछेसे वार करके मला कलंक लावलास. आता कलंक मतीचा झाडायला मी तिकडे जातो. जाफ्रीबाबा सांगा मी जायला पाहिजे की नाही? तर बाबा बोलेना! छह म्हणते हे काही 'प्यार करनेवाले' नाहीत ( कारण सिर्फ प्यार करनेवाले जानते है की आन बान शान क्या होती है) तर ते काही बोलणार नाहीत. बाबा जाफ्रीला उमाळा येतो आणि ते राजेश सोबत घर सोडायचं म्हणतात ( इथे बहुधा जाफ्रीच्या अनुनासिक स्वराला ऐकून मेंडके को भी जुकाम हो गया? असं छह विचारते ) मग जाफ्रीचे ब्याहता नारी की शोभा, असली पहचान वगैरे माफक ताशेरे ओढून झाल्यावर छह म्हणते तुम्ही कंगाल आहात आणि हे अंगात घातलेले कपडे पण मी दिलेले आहेत. तर म्हणे आम्ही हे इथेच सोडून जातो. बापरे! पुढचा सीन पहायला मी उत्सुक होते तर कशाचं काय! राजेश तेच कपडे घालून घराबाहेर पडलेला असतो. नाही म्हणायला जाफ्री जंपसूट मधे असतो. दोघे जाफ्रीच्या गॅरेजचं शटर उघडतात ( इथे 'हमारे पापा और हम' गाण्याच्या चार ओळी गद्यात म्हटल्या आहेत. गाणं कापलंय मात्र. )

रामय्या आणि गँग जॉनीच्या भावाला - रॉकीला - पकडून आणून त्याचं तोंड काळं करायचे मनसुबे आखत असते. तेवढ्यात येतो राजेश! म्हणतो हल्ला माझ्या आईनेच करवलाय तर मला प्रायश्चित्त करूद्या. मला तुमच्यात घ्या, मी आणतो त्याला. इतक्यावरून रामय्याला समजतं की हा काही टोटल अमीर नाहीये, यात गरीबाचा खून पण दिसतोय. रामय्या आहे का 23 & me?

जॉनी आणि कंपनी रस्त्यात नाच करत असते. नाच संपल्यावर बंधुप्रेम, गर्लफ्रेंड प्रेम वगैरे प्रदर्शन झाल्यावर रॉकी त्याच्या छावीला घेऊन एका व्हॅन मधे जातो. ही तीच काळं प्लॅस्टिक लावलेली व्हॅन आहे. पोलिसांनी काय रेंटवर वगैरे दिली असते की काय? राजेश बहुतेक टिपण लावून बसलेला असतो, तो या रॉकीला पकडतो. काय टायमिंग आहे! त्याच्या गळ्याला चाकू लावून जॉनी आणि कंपनीला म्हणतो आता तुम्ही एकमेकांना बुकला. बुकलिंग चालू असताना तो रॉकीला घेऊन जातो आणि रामय्या आणि गँगच्या हवाली करतो. मग ते त्याचं तोंड काळं वगैरे करतात रीतसर.

पुन्हा एकदा मला भीती वाटली की पिक्चर सुसंगत व्हायला लागलाय. पण the movie never fails you!
रामय्या स्मगलर आहे अशी कंप्लेंट बेर्डे पोलिसात करतो. मग बस्तीमें कोण येतं? बरोब्बर - लेले आणि देदे! रामय्याकडून त्याच्या उरलेल्या दोन बॅगांमधली इज्जत ते जप्त करतात, अगदी त्याच्या अंगातल्या कपड्यांसहित (शॉर्ट्स सोडल्यात रामय्याच्या अंगावर, घाबरू नका! ). इज्जतवाल्या सामानात एक दुर्बीण, एक कॅमेरा, तीन दारूच्या बाटल्यांची रिकामी खोकी (रिकामीच! कारण नंतर ती खाली पडतात तेव्हा अगदी अलगद पडतात), २ ओव्हरसाईज्ड गॉगल वगैरे. हे सगळं तुम्ही ढापलंत तर मी बिझनेस कशाचा करणार आणि मग माझं लग्न कसं होणार असं रडगाणं रामय्या गातो. मग हे पण दु:खी होतात आणि सगळं परत करतात.

बाबा जाफ्री आणि राजेश स्वैपाक करत असतात. तेवढ्यात खांदेउडवे काका येतात आणि राजेशला म्हणतात की तू घरी नाही आलास तर आई हट्टू तुला डिसइनहेरिट कर देगी. इथे जाफ्रीची जी एक्स्प्रेशन्स आहेत ती सांगायला माझे शब्द थिटे पडतायत. मग खांदेउडव्या म्हणतो की बाबा जाफ्री, तुमच्यासाठी तलाकचे पेपर पाठवलेत. राजेश म्हणतो करून टाक साइन - हाय काय नाय काय! अरे, याचं काय जातंय? पण जाफ्री करतो साइन. इकडे आई हट्टूला बाबा जाफ्रीची साइन बघून धक्का बसतो. उसकी ये हिंमत? मामा म्हणतो ही हिंमत आली गॅरेजमुळे (त्याच्या नावावर फक्त गॅरेज असतं म्हणे, मग ते मांडणी वगैरे असलेलं घर कुठून आलं? लब्बाड!) हट्टू म्हणते जॉनी को बुलाव. आख्ख्या मुंबईत फक्त जॉनीच काय तो आहे असं दिसतंय. रामय्या की तो कोई व्हॅल्यू ही नही है. हट्टू घालते सुपारीत अट की गॅरेज उध्वस्त कर पण मेहरा अँड सनको कुछ नही होना चाहिये. पण तिथे जॉनीला दिसतो राजेशचा शाहरूख पोजवाला फोटो आणि...

राजेश रामय्याच्या गॅगला गॅरेजमधे काम करायचं आमंत्रण देतो. पण गॅंग म्हणते सोचेंगे. ही खुशखबर बाबा जाफ्रीला सांगत सांगत राजेश चाललेला असतो इतक्यात त्याला बचाव बचाव ऐकू येतं. ती असते अमिता नांगिया. हे दोघं बचावायला तिथे गेल्यावर ती चुटक्या वाजवायला लागते (त्यासाठी आधी हातमोजे काढते ) मग चहूबाजूंनी चुटक्यांसहित निरनिराळे आवाज करत जॉनीची गँग अवतरते. मागून सुपरमॅनचं म्युझिक! मग जॉनी म्हणतो - म्युझिक! (म्हणजे वेगळं म्युझिक ) आणि ते सगळे नाचायला लागतात. हा त्या कबड्डीइतकाच एंटरटेनिंग प्रकार आहे. सुपारी घेतलेल्या गुंडाच्या टोळीतले लोक आपले सावज हेरून त्याला कोंडीत पकडतात आणि आधी डान्स करून मग त्याच्या हड्डीपसली ब्रेक करणारा हल्ला करतात. त्या डान्सला ब्रेक डान्स का म्हणायचे हे मला आज समजले. तर ते असो. या सगळ्यात राकेशला पोटात लागतो चाकू आणि राजेश रॉकीच्या डोक्यात घालतो हॉकीस्टिक. दोन्ही पार्ट्या आपापल्या जखमी लोकास्नी घेऊन जातात.

आई हट्टू एकदम इमोशनल. मैं अपने बेटे के पास जाऊंगी. मामा म्हणतो तू आत्ता गेलीस तर या तुझ्या कमजोरीचा ते लोक फायदा घेतील. एकूण जखमी राजेशच्या जवळ कोणी जायचं नाही असं डायरेक्टरने सांगून ठेवलेलं दिसतंय. आई हट्टूला समजतं की हा तर कंसमामा आहे आणि त्याला हाकलून ती लगेच एक अच्छी माँ आणि अच्छी पत्नी बनायला साधी साडी नेसून हॉस्पिटलात जाते. तिथे रजनी कविता लिहीत बसलेली असते - तुम जीते मै हारी, मै तुम्हारी सिर्फ तुम्हारी. हे सगळं रामय्याला प्रपोज करताना तिला आठवलं नव्हतं वाटतं.

इकडे जॉनीला डॉक्टर म्हणतात की बाबा, तुझा भाऊ मरण्यात आहे तर पोलिसात जा. पण तसं केल्यावर नाचायचा चान्स मिळणार नाही म्हणून तो ठाम नकार देतो.

आई हट्टू आधी बेहोश राजेशच्या इथे बसून इमोशनल होते मग बाबा जाफ्रीच्या घरी जाते. जाफ्री फुल जंपसूट मधे हट्टंगडीला बादलीभर उर्दूमिश्रित टोमणे मारतो . हट्टंगडी कबूल करते की मीच दिली सुपारी. जाफ्रीचा झापडी होतो आणि मारणारा आणि मार खाणारी एकदम रडतात. जाफ्री एखाद्या खाष्ट सासूच्या थाटात तू मर क्यूं नही गयी वगैरे म्हणतो. हट्टू जाफ्रीचे पाय धरून बेशुद्ध (!) होते.

बा, बाबा और बहू एकदम हास्पिटलात जातात आणि राजेशला फ्लाइंग किस देतात. हे असलं काहीतरी बघून राजेश पुन्हा बेहोश होतो. आणि फायनली जिसका हम सबको बेसबरीसे इंतजार था - देखो वो आ गया - बिन तेरे सनम! केसउडवी पुन्हा केस उडवायला लागते. पुन्हा तीच बाग, तसाच पिंजरा (यावेळी त्याला फुलांनी सजवलाय), तसेच पक्षी उडवणं वगैरे. या गाण्यात पाळीव प्राण्यांना बॅग्राउंडला ठेवायची परंपरा कायम राखण्यासाठी गायी आणल्या आहेत. बहुतेक डायरेक्टरला स्वित्झर्लंडचा इफेक्ट हवा असावा - एकदम हिरवी शेतं आणि चरणार्‍या गायी! पण आपल्या गोमातांनी शेपटीने माशा उडवत रोमँटिक स्विस ड्रीमचे वार वडगाव बुद्रुक करून टाकलंय. मधेच केसउडवी म्हशीसारखं इतक्या जोरात धावत येते की गायी घाबरून पळतात वगैरे. बाकी टाइमलाइनचा अंदाज यावा म्हणून फुलबाज्या लावून दिवाळी दाखवली आहे. पहा म्हणजे न्यू इयरला पिक्चर सुरू झाला तो दिवाळीपर्यंत चालू आहे.

रजनी रामय्याला पत्र आणि अंगठी पाठवते आणि मंगनी तोडल्याचं सांगते. इकडे रॉकी इहलोकाची यात्रा संपवतो. जॉनी म्हणतो राजेश तू म्येलास! तर तिथे मामा येऊन म्हणतो मै अपनी पुरी ताकत के साथ तुझ्यासोबत हूं. आणि मग ताकत म्हणून तो एका सूटवाल्याकडे बोट दाखवतो. हा सूटवाला हॉस्पिटलात दंडावर खरा विंचू मिरवत आलेला आहे. इतका वेळ तो विंचू काय 'चला आज हॉस्पिटलची ट्रीप वाटतं!' असं म्हणून बसून राहिला होता की काय? मामाने बोट दाखवल्यावर सूटवाला विंचवाला धरून चुरगळल्यासारखं करतो आणि अचानक विंचू प्लॅस्टिकचा बनतो. हा 'तात्या विंचू' मामाची ताकत का आहे हे काही समजलं नाही.

चिडलेला रामय्या राजेशला मारायला येतो. आधी रामय्याची गँग म्हणते अरे मारू नको, त्याने आम्हाला काम दिलं. मग मतपरिवर्तन होऊन निदान बरोबरीची मारामारी व्हायला हवी असं ठरतं. इकडे पारंपारिक बदला नियम फॉलो करत जॉनी आणि मंडळी (यात आता मामा आणि तात्या विंचू पण आहेत ) रजनीला पळवून नेतात. या सीन मधे अशोक, जाफ्री, लक्ष्या सगळ्यांनी मार खाल्लाय. रामय्या आणि राजेश स्लोमो मधे एकमेकांच्या डोक्यात लोखंडी बार वगैरे घालणार इतक्यात अशोक येऊन रजनीची वार्ता देतो.

रजनीला घेऊन जॉनी आणि कं. कुठल्याश्या थेटरात येते. इथे उगाच डिस्को लाइट्स चालू आहेत. जॉनीची गँग आपापल्या खुर्च्या पकडून बसते आणि स्टेजवर जॉनी रजनीला म्हणतो - डॅन्स! पायसने लिहून ठेवल्याप्रमाणे बॉलिवूड व्हिलन फार पूर्वीपासून कलेचे आश्रयदाते राहिले आहेत. पण म्हणून डान्सची इतकी आवड? काहीही करायच्या आधी गणपती बाप्पा मोरया वगैरे म्हणावं तशी ही जॉनी आणि कं नाच करते. तर ते ही असोच. रजनीला नीट नाचता येत नाही हे लक्षात आल्यावर जॉनी पारंपारिक बदल्याचं कार्य सुरू करणार इतक्यात येते अमिता नांगिया! ती म्हणते तुला हवं तर तिला मारून टाक पण मी तुला अतिप्रसंग करू देणार नाही. बात औरतजातकी इज्जतकी है वगैरे वगैरे (या पिक्चरचा प्रमुख कीवर्ड इज्जत आहे इतकं नक्की झालंय आत्तापर्यंत). कोण म्हणतं स्त्रीच स्त्रीची शत्रू असते म्हणून? तिच्या मदतीला रॉकीची महबूबा पण असते. महबूबा नांगियाला म्हणते तू रजनीला वाचव मी बाकी गँगकडे पाहते. मग नांगिया स्टेजवर जाते आणि जॉनी आणि नांगिया रूमालपाणी खेळल्यागत हातात चाकू घेऊन गोल गोल फिरायला लागतात. रजनी तात्काळ उठून नांगियाच्या मागे लपते आणि म्हणते 'मुझे बचालो' (दामिनीचा फेमस शॉट इथून कॉपी केला होता तर!). रूमालपाणी चालू असताना उरलेली गँग आपापल्या जागेवर उठून उभी राहते आणि नाचायला सुरूवात करते. काहीही झालं तरी चालेल, डान्स झालाच पाहिजे! नांगिया रजनीला पळायला सांगते आणि जॉनीवर हल्ला करते. जॉनी तिला चाकू मारतो. मग अचानक साक्षात्कार झाल्यासारखा रडायला लागतो.

रजनी पळते. तर बाहेर मामा आणि तात्या विंचू दारू पित पहारा देत असतात. मग पाठलाग सुरू होतो. जॉनी आणि कं. रजनीला कॉर्नर करणार इतक्यात रजनीच्या एका बाजूने राजेश आणि दुसर्‍या बाजून रामय्या येतो. मागून शंखध्वनी सुरू होतो. मला वाटलं आता 'महाऽऽऽभारऽऽऽत' असं पण ऐकू येणार. पण तसं काही होत नाही. मारामारी सुरू होते. फॉर अ चेंज यावेळी पोलिस मारामारी सुरू झाल्यावर लगेच येतात. पण ते लेले देदे असल्याने ते क्रेन घेऊन व्हिलन गँगच्या एकेका माणसाला एकीकडून उचलून दुसरीकडे टाकायला लागतात. अरे पोलिस आहात ना तुम्ही? थांबवा की मारामारी! पण नाही. मग या दरम्यान जॉनी मरतो. गँगचा बर्‍यापैकी खातमा होतो. उरतात राजेश आणि रामय्या. रामय्या राजेशवर चाल करणार इतक्यात रजनी राजेश समोर येते - नही रामय्या तुम इसे नही मारोगे! झालं का? बॅगेतली इज्जतही (वाळूत) गेली आणि रजनीही गेली. क्षणभर रामय्याच्या मनात विचार येऊन जातो की रजनीलाच भोसकून टाकावं पण मग त्याला आठवतं की त्याचं रजनीवर प्रेम आहे आणि तो चाकू टाकून देतो. पण राजेश मात्र रामय्याच्या अंगावर धावून जातो. हा कसला कृतघ्न माणूस आहे असा मी विचार करेपर्यंत तो निघाला कहानीमें ट्विस्ट! रामय्याच्या मागे मेल्याचं सोंग घेऊन पडलेला तात्या विंचू रामय्याला मारायला बघत असतो. ते इकडून राजेशने पाहिलेलं असतं आणि तो रामय्याला वाचवायला धावलेला असतो. हे पाहून तात्या स्वतःची तलवार स्वतःच्याच पोटात खुपसून मरतो. मग येतो मामा. तेव्हा मात्र लेले देदे ला आठवतं की ते पोलिस आहेत आणि मग ते मामाला अटक करतात. रामय्या राजेशच्या हातात रजनीचा हात देतो आणि पाचा उत्तरांची कहाणी साठा उत्तरांत संपूर्ण होते.