पॉलीअनाची कथा

छान, मस्त. कथा आवडली व शेवटचा विनोद सुद्धा.
दोन्ही बाजूंशी सहमत. माझ्या मते दोन्ही बाजू एकत्रित राहू शकतात. म्हणजे प्राप्त परिस्थिती वर मात करण्याची सर्व धडपड करणे; व ती धडपड करत असताना आणि दुर्दैवाने अपयश आल्यास पॉलीअना सारखा विचार करून आनंदी राहणे. म्हणजे बाहुली मिळविण्यासाठी सर्व प्रयत्न करतच राहणे, व नाही मिळाली तरी आनंदी राहणे. "कर्मण्ये वाधिकारस्ते..." चा अर्थ थोडाफार असाच नाही काय?

खूप सकारात्मक....
प्रत्येकजण दु:खातून बाहेर येण्याचा सतत प्रयत्न करत असतो. कधी जमतं , कधी नाही जमतं. जेव्हा जमत नाही तेव्हा आपण काय हरवलं यापेक्षा आपल्याकडं काय आहे आणि त्यानं आयुष्य सुंदर होऊ शकतं असा आत्मविश्वास येणे गरजेचे असते. काही लोकात तो येतो काही लोकांना कोण तरी सद्गुरू भेटावा लागतो.
मला वाटतं शाश्वत काही नाही... प्रत्येक गोष्ट अनित्य आहे हा बोध फक्त शाश्वत आहे.

माझा प्रतिसाद पुन्हा वाचला तर सार लक्षात येईल.

म्हणजे नक्की कसला खेळ, ते तर लिहिलेच नाहीये

आपल्या कडे असणाऱ्या गोष्टींना धन्यवाद केलं तर universe आपल्याला अजून चांगल्या गोष्टी देतो.

छानच लिहिलंय !! आवडलं
ही पॉसिटीव्हिटी येण्यासाठी (पॉसिटीव्हिटीची दलदल ..? हाहा !!) दररोज न चुकता आम्ही gratitude जर्नल लिहितो.
म्हणजे कारणासह एखाद्या घटनेला , व्यक्तीला , अगदी निर्जीव वस्तूला thank you म्हणायचे. आभार मानायचे. रोज दिवसभरातील किंवा भूतकाळातील (अगदी भविष्यात काही घडायला हवे असेल तेही तसे घडले आहे असे कल्पून त्याचे आधीच आभार मानायचे )अशा किमान १० गोष्टींसाठी आभार मानायचे.
याने आपण पूर्ण बदलून जातो. आपला प्रत्येक गोष्टीकडे बघण्याचा दृष्टिकोन बदलू लागतो व कठीण प्रसंग आला तरी अजिबात डगमग होत नाही. आपण लवकर परिस्थिती accept करून त्यातून मार्ग पटकन काढू शकतो, घडलेल्या वाईट किंवा नकोशा गोष्टी उगाळल्या न जाता त्यातले चांगले दिसते फक्त अजून खूप काही ..
सॉरी विषयांतर होईल म्हणून थांबते.

साष्टांग नमस्कार करणारी बाहुली.>> इतके काही नाही अहो !! तुम्ही try करून बघा. रोज २१ days सलग लिहिले की अपॉप सवय लागेल. शक्यतो (असे म्हणे की ) पेनाने वहीवर लिहावी म्हणजे ती ३ दा रिपीट केली जाते आपल्याकडून. लिहिल्यावर एकदा डोळ्यांना दिसते व आपसूक वाचले जाते, हाताने लिहिताना वाचले जाते व लिहिण्या आधी मनात येते तेव्हा..!!! आणि एक(किंवा २) महिन्यानंतर जेव्हा आपण पहिला दिवस पुन्हा वाचू, तेव्हा खूप छान feeling येतं. लोकांच्या कैक वह्या भरल्यात अशा. पण मी बाबा mobile वर लिहिते आणि gmail च्या draft मध्ये save करते. वही पेन कोण नाचवणार सतत सोबत?

पॉलिआना हे पात्र मी पहील्यांदा लिंडा गुडमनच्या 'सन साइन्स' मध्ये वाचले. अ सॅजिटेरिअन गर्ल इज अ रेग्युलर पॉलिआना - अशा अर्थाचे काहीसे वाक्य होते.
पण ही कथा माहीत नव्हती. ओळख आवडली.
कृतज्ञतेबद्दल अगदी पटते. तुम्ही कृतज्ञ नसाल तर नशीबाने तुम्हाला काहीही का द्यावे? कृतज्ञतेमुळे एक रोझी पर्स्पेक्टिव्ह एक वास्तववादी दृष्टीकोन येतो खरा. कारण माणूस हा स्वभावतः छिद्रान्वेषी असतो. पण सतत चांगुलपणा, उत्तम ते पहाण्याचा सराव केल्याने त्या छिद्रान्वेषी वृत्तीला जरा आळा बसतो.

केशवकूल - खूप उद्भोदक माहिती आणि ह्या लेखावरच्या सगळ्या सार्थ प्रतिक्रिया निश्चितच दिशादर्शनाचे काम करतात...!
gratitude जर्नल, कृतज्ञता, अनित्य बोध, सिल्वर लायनिंग, equanimity.... ह्या साऱ्या पाऊलवाटा माझ्या मते शाश्वत आनंदाकडेच घेऊन जाणाऱ्या आहेत...

छान कथा.आवडली. शेवटचा विनोद पण आवडला.

होय विनोद भारी आहे देवानेही हात टेकले

>>>साऱ्या पाऊलवाटा माझ्या मते शाश्वत आनंदाकडेच घेऊन जाणाऱ्या आहेत...>>>
मला अनित्यबोधातून माणूस सम्यक संबुध्द होतो. जो सुखात हुरळून जात नाही आणि दु:खात कढ काढत बसत नाही. ज्याला कुठली इच्छा, मान, अपमान, आशा, आकांशा वगैरे असे काहीच नसते ती उन्मनी अवस्था. मानवी भावभावना सुखदुःखांना जन्म देतात. जीवनाकडं तटस्थपणे पाहता आले पाहिजे.

छान समीक्षण
आता चित्रपट रूपात सुध्दा
https://www.youtube.com/watch?v=nmB4JFpUYew

सामो , दसा >> १००% सहमत
ह्या साऱ्या पाऊलवाटा माझ्या मते शाश्वत आनंदाकडेच घेऊन जाणाऱ्या आहेत>> सत्यवचन!!!
map of consciousness जर पाहिला तर त्यात आनंद, प्रेम, शांती, oneness हे सगळे वरच्या लेवल ला आहेत. याउलट राग द्वेष चिडचिड दोष देणे सूड घेण्याची भावना, मत्सर हे सगळे खाली आहेत व त्याचा इमोशनल लेव्हलला, जीवनमूल्ये, जगण्याची गुणवत्ता इत्यादी वर खूप फरक जाणवतो.
एक आठवडा असे वागून बघितले की खूप छान वाटते. like असे ठरवायचे की पुढच्या २४ / ४८ तास मी कोणत्याही complaint , क्रिटिसिसम , भूतकाळाबद्दल रडरड याशिवाय घालवणार! कठीण आहे पण अशक्य नाही. चिडचिड झाली तरी लगेच भानावर आणायचे स्वतःला व शांत करायचे. समोरची व्यक्ती व आपण वेगळे नाही हा oneness feel करायचा!! हे म्हणेज too much आहे असे वाटते नंतर त्याची सवय होते. आपले अनाहत चक्र खूप open होत जाते/ व्हायला मदत होते.
अंजलीदेवी की जय हो !!!

बै बै ..! कुठे नेऊन ठेवली माझी पोलिअन ???

>>>>>>>>समोरची व्यक्ती व आपण वेगळे नाही हा oneness feel करायचा!!
बरेचदा मला वाटतं की समांतर विश्व ही कल्पना वेगळ्या रीतीने उलगडते. समोरची व्यक्ती हा आपलाही एक पर्याय होता व असतो. पण आपण 'आत्ताचे आपण' पर्याय निवडतो. तेव्हा भेटणारी प्रत्येक व्यक्ती ही आपण होउ शकलो असतो.

समोरची व्यक्ती हा आपलाही एक पर्याय होता व असतो. पण आपण 'आत्ताचे आपण' पर्याय निवडतो. तेव्हा भेटणारी प्रत्येक व्यक्ती ही आपण होउ शकलो असतो.>> होच .. !!!!! हेच तर आहे मॅट्रिक्स .. !आपल्याला व्यवस्थित फसवून (हाहा )आधीचे सगळे पुसून फक्त नवीन अंगरखा देतात .. बघ बॉ तू असे असे कर्म केलेस छान केले तरी व घाण केले तरी असे असे केलेस आता त्याची परतफेड अमुक ढमुक करण्यासाठी तुला हा हा जन्म घ्यायला हवा ..कि पुन्हा ४डी मधून आपण ३डी मधे .. चालूच पुन्हा पालथे पडा, रांगा, चाला, शाळेत जा, अभ्यास करा, कोणीतरी व्हा, लग्न करा (वा नका करू ) म्हातारे व्हा नि मरा हा हा

ए ss आता खरंच बास केकु मारतील ...

हसू का येईल ?

तुम्ही/आम्ही/आपण कशापासूनही पळालो व कितीही विषय टाळला तरी हेच अंतिम सत्य आहे
जे तुम्ही वर लिहिलंय .. अहं ब्रम्हास्मि !!
we are the creator

Hi I am a saggitarian and overly optimistic. To the extent it irritates others. Totally relatable with polyanna. Mostly people who don't get any emotional support in their childhood build such happy optimistic environment around them just to survive.

खूप छान आणि सकारात्मक लेख आहे केशवकूल
फार आवडला.

वाचला तेव्हा प्रतिसाद काय द्यावा पटकन सुचले नव्हते. सविस्तर लिहावे म्हणून थांबलो होतो.. पण आताही सुचत नाहीये म्हणा.. पण इथले प्रतिसाद सुद्धा छान येत आहेत..

वाईटात नेहमी चांगले शोधा..
वाईट लोकांशी देखील नेहमी चांगले वागा
संकटात विनोदबुद्धी सोडू नका
..
हे काही फंडे मी सुद्धा आयुष्यात जमेल तितके पाळायचा प्रयत्न करतो..
जमेल तितके यासाठी कारण हे प्रत्येकासाठी सोपे नसते.
पण सवयीने जमू लागते.. एकदा याचे फायदे कळू लागले की आयुष्य जगायला मजा येते

Hi read my full post

छान लिहिलयं! प्रतिसादही वाचनीय!

अमा, बिग हग!