कॉर्पोरेट हैवान

सुन्न..... खरेच असं घडलं असेल तर

नंबर 3 निवडते.
नंबर 4 या स्वरूपात नाही वाटलं.किंवा कथा ओढून ताणून लिहिली असं नाही वाटलं.फक्त इतक्या घाऊक प्रमाणावर हा गुन्हा आयटी क्षेत्रात इतक्या सोपेपणी करता येत असेल कथेत तर कथा किमान 15 वर्षं जुन्या काळातली आहे असं वाटतं.अजूनही अनेक ठिकाणी हे प्रकार राजरोस चालतात.पण कॉर्पोरेट मध्ये मोठ्या शहरात आज हे कठीण होतं.पुरावे मिळवण्याचे खूप मार्ग असतात.'सेक्शुअल' पेक्षा बायकांची नुसती हरेसमेंट करणे कॉर्पोरेट मध्ये जास्त सोपे आहे.

<< नाव वाचूनच कथा वाचायचे टाळले? >>
नाही, कथा वाचली होती, पण एकंदरीत वापरलेली भाषा रुचली नाही. कथा polished वाटली नाही म्हणून प्रतिसाद दिला न्हवता.
कथा ओढून ताणून लिहिलेली वाटली नाही, पण अतिरंजित नक्कीच वाटली. असले प्रकार, तेसुद्धा वारंवार करणे, वाटतील तितके सोपे नसतात. हे काही होतच नाही असे म्हणणार नाही, पण ते फारच अपवादात्मक असेल मोठ्या आय. टी. कंपनीमध्ये तरी.

तळटीप: आवर्त ही कथा वाचली नाहीये, आता वाचतो.

कथा वाचली पण प्रतिसाद काय द्यावा ते न सुचल्याने दिला नाही.
अनु+१

मी पण ६ निवडते. वाचली होती आधी पण काय प्रतिसाद द्यावा कळलं नाही. कथा अंगावर आली.

वाचली.
माणसाच्या आत जनावर असते.
सत्यकथेवर आधारित असे लिहिले त्यामुळे तर अवाक झालो
अर्थात हे posh policy वै सर्व येउन खूप सिरीयसली implement होण्याच्या असेल असे समजतोय मी.
अर्थात त्यातही झोलझाल करणारे लोकं असावेत देखील.
छोट्या कंपनीत काय होते ते माहीत नाही.

आधी वाचली होती, पण कथा अंगावर आली.

आधी वाचली होती, पण प्रतिसाद सुचला नाही.

कथा इथे आली त्याच दिवशी वाचली होती. तेव्हा सुन्न झाले. पुरुष आपसात बोलताना अशी भाषा वापरतात याचा थोडा अंदाज आहे.... पण तरीही वाचताना एकदम सर्द झाले. बाई असणे म्हणजे एक कमोडिटी, वाट्टेल तशी वापरा...
शब्दांत मांडू शकत नाही इतकी हीन भावना वाटली.

गजेंद्र अहिरे यांचा "त्या रात्री पाऊस होता" (नाव बहुतेक हेच आहे) हा सिनेमा देखील असाच अंगावर आला होता.

वाचली होती . पण काय प्रतिसाद द्यावा कळले नाही . भाषा आवडली नाही . चीड आली माणसातल्या हैवानाची !! ज्यांना हे भोगावे लागले आणि अजूनही भोगावे लागत आहे ( क्षेत्र वेगळे ) त्याविषयी वाईट वाटले.

काय प्रतिसाद द्यावा कळले नाही.
वाक्या वाक्यात साला/ली लिहिलेले खटकले.

प्रथम पुरुष सुरुवात केली मग --- च्या खालच्या भागात "त्यांच्या मॅनेजरची तर बोबडीच वळाली होती. दोघांनाही त्यानं‌ प्रमोशन रेकमेंड केलं होतं! कर्मं त्याचं!" हे कोण म्हणत आहे हा भाग विस्कळीत वाटला..

तुम्ही हे प्रश्न विचारले याचं कौतुक आहे. कथेतील भाषेविषयी सुरूवातीला एक इशारा दिला असता तर बरं झालं असतं असं वाटतं.
माझा पर्याय 6. आपल्या आजूबाजूला समांतर असे हे जग आहे याची आपल्याला जाणीव असते पण आपण त्याकडे दुर्लक्ष करतो. असे वाचले की चीड येते आणि आपण काहीही करू शकत नाही असे जाणवून हताशही वाटते.
अर्थात या हैवानाला expose न करणाऱ्या मुलींची मानसिकता काय असते असाही प्रश्न पडतो.

मी वाचू शकले नाही कथा पहिल्या २ para नंतर

मला भाषा अजिबात आवडली नाही. जरी विषयाचा भडक पणा दाखवायचा होता..किंवा कहानी कि मांग वगैरे...तरीही हे थोडे संयत भाषेत लिहीता आले असते. थोडा कमी टी आर पी मिळाला असता इतकेच!
वरती एस यांनी म्हटलेय तसे..
शब्दांत मांडू शकत नाही इतकी हीन भावना वाटली.
मी पर्याय ६ निवडते.

सुन्न करणारी कथा आहे.
खरं तर IT, तरुणाई, घरापासून दूर अश्या स्थितीत असे प्रकार घडतात हे ऐकून आहे. परंतु ह्यातील प्रकार जरा अतिरंजित वाटला. आताशा सगळीकडे POSH कमिटी असते त्यामुळे असे प्रकार घडतात याचे नवल वाटते. अर्थात ही सत्यकथा आहे त्यामुळे हा प्रकार भयंकर आहे.
हैवानी पुरुषी नजरेतून कथेचा बाज मांडला गेला आहे.

६. इतके हताश वाटले की प्रतिसाद काय द्यावा तेच कळले नाही.
इथे अमेरीकेत व्यवस्थेमधे एम्प्लॉयीजना सुरक्षित ठेवायला पॉलीसीज वगैरे असतात तरीही आजही जेव्हा अन्यायाला वाचा फुटते तेव्हा 'हे असे इतके काळ चालू होते, आत्ता या क्षणीही कुठेतरी, कुणाच्यातरी बाबतीत घडत असेल' याची जाणीव होवून हताशपण आणि चीड दाटून येते .

>>अर्थात या हैवानाला expose न करणाऱ्या मुलींची मानसिकता काय असते असाही प्रश्न पडतो.>> स्त्रीयांची संख्या जास्त असली तरी हे फक्त स्त्रीयांपुरते मर्यादित नसते. कुणीही व्यक्ती शोषित होवू शकते.
एक छोटीशी न्यूज क्लिप.
https://www.youtube.com/watch?v=hW2zWJ7E7mM
देशाच्या सुरक्षेच्या क्षेत्रात नोकरी पण कामाच्या ठिकाणी स्वतःला मात्र सुरक्षित करता येत नाही ही परीस्थिती आजही आहे. हैवानाला एक्स्पोझ करायचे प्रयत्न केलेच जात नाहीत असे नाही तर बरेचदा ते खूप तोकडे पडतात. व्यवस्थेतले स्वतःचे स्थान आणि जोडीला लूपहोल्स हैवान व्यवस्थित वापरत असतो.

1. नाव वाचूनच कथा वाचायचे टाळले? - नाही 
2. कथेच्या पहिल्या परिच्छेदातच वाचन बंद केले? - नाही 
3. विषयाचा तिटकारा, घृणा, चीड इ. येऊन वाचणे बंद केले? - नाही 
4. कथा खोटी, ओढून ताणून आणलेली, उगाच TRP वाढवायला लिहिली आहे असं वाटलं? - IT मधला प्रोसेस थोडा खटकला, काही ठिकाणी नोटीस पिरियड मध्ये असताना देखील इमिजिएट टर्मिनेशन होते under POSH... कथेतली सिच्युएशन्स इम्पॉसिबल नसली तरी नॉट सो सिम्पल.. भाषा चपखल वाटली जे लोक अशा मानसिकतेचे असतात त्यांचे स्वगत या पेक्षा वेगळे असू शकत नाही.   
5. लेखकाला विषयाचा आवाका, गांभीर्य कळलं नाही असं वाटलं? - त्या दृष्टीने विचार केला नाही किंबहुना शेवटच्या ओळीखेरीज लेखकाचं स्वतःच असं  काहीं नाहीये कथेत( कदाचित शेवटची ओळही लेखकाची नाही तर एकूण समाजाची झापडबंद मानसिकता दाखवते. )
6. प्रतिसाद काय देणार म्हणून दिला नाही? - हे असायला हरकत नाही, कारण आयुष्याचा बराचसा भाग याच समाजाचा हिस्सा म्हणून या झापडबंद सामाजिक मानसिकतेत मी ही घालवलाय.

#३
अंगावर आली.
डोक्याला शॉट नको म्हणुन पुढे झरझर चाळली पण वाचवली नाही.

तुमच्या इतर कथांपैक्षा ही वेगळी आहे
निःशब्द आणि हताश करायला लावते ही कथा कारण ही नुस्ती कथा नाही तर हे सत्य आहे जे अजूनही बऱ्याच ठिकाणी वेग वेगळ्या स्वरुपात अस्तित्वात आहे.
असे हैवान तळागाळातून अगदी प्रतिष्ठित पदा पर्यंत पोहचले आहेत, घरकाम करणाऱ्या बाई कडे वाईट नजरेने पाहणाऱ्या पासून अमेरिकन अध्यक्ष पदा पर्यंत सांगळे सांगतात I did it because I could.
अलीकडच्या me too movement मुळे बरीच प्रकरण बाहेर आली आणि काही हैवान गजाआड झाले.
नोकरी टिकवण्या साठी बऱ्याच स्त्रिया बरच काही दुर्लक्षित करतात, सहन करतात पण त्यामुळे हे हैवान अजून बळावतात तर क्वचित काही जणी त्यांच्या महत्वाकांक्षे साठी त्या हैवनाच्या वाटेल जातात.

अशा गोष्टी मायबोली वर कमी येतात आणि प्रतिसाद मोजके असतात पण तुम्ही लिहीत रहा

मी सुद्धा वाचली होती कथा.
अर्थात तुम्ही छान लिहिता म्हणून वाचणे होतेच
पण मला ही कथा फार आवडली नाही.
शिव्यांचा आणि अश्या भाषेचा प्रॉब्लेम नाही. पण मला कुठे रीलेट झाली नाही. म्हणजे मला असे अनुभव आले नाही कधी ज्या तीन चार कंपनी मध्ये मी आजवर काम केले तिथे..
कदाचित अश्या मानसिकतेच्या लोकांमध्ये माझी उठबस नसेल त्यामुळे अनुभव नसेल.
तसेच मला कथा लिहिण्याचा उद्देश सुद्धा समजला नाही. म्हणजे तो असू शकतो. पण मला समजला नाही.

तुम्ही विचारलंय म्हणून प्रांजळ प्रतिक्रिया देत आहे; समजून घ्या. कथा पूर्ण वाचली. विषय किंवा त्याअनुषंगाने भाषा ह्याचा त्रास नाही झाला. सुरुवातीला फार रिपीटिशन वाटते; कॅरॅक्टर एस्टॅब्लिश करण्याचा भाग धरून सुद्धा. इथे TRP वाढवण्याची शंका आली. एका टेस्ट लीड ला एवढी सत्ता असणे, ह्याविषयी कंपनीत काही चर्चा न होणे, हे सर्व निर्वेध चालू राहणे हे थोडं अतिरेकी वाटतं. विषय चांगला आणि महत्वाचा होता एवढं खरं.

पॉश आणि बाकी गोष्टी कंपनीज ला iso आणि लेबर लॉ मुळे अस्तित्वात आहेत आणि काम करतात अश्या दाखवाव्या लागतात.

असे गुन्हे ऑन पेपर आले तर खूप गंभीर दखल घ्यावी लागते.केस वर कथेत असलेल्या हैवानासारखी खूपदा हे करणारी नसेल, एकच तक्रार आली तर पॉश चे गुन्हे ऑन पेपर येऊ नये, संबंधित माणसाला कडक समज देऊन, सन्माननीय पद्धतीने रिझाईन करून तो जाईल असे प्रयत्न पॉश कमिटी आणि मॅनेजमेंट करते. कारण पॉश च्या केसेस हे दुहेरी हत्यार आहे.ज्याच्यावर जाहीर केस, कारवाई झाली, मीडियात काही आलं तर माणूस पूर्ण पुढचं करियर बाद होऊ शकतो.

कधीकधी माणूस कामात, कस्टमर रिलेशन मध्ये इतका उपयोगी असतो(म्हणजे हा गेला तर अमुक हजार डॉलर्स चा बिझनेस गेला किंवा डळमळला, याच्या टेक्निकल स्किल्स ची माणसं मिळणं कठीण) की त्याच्यावर पुढे बारीक नजर ठेवून पहिला गुन्हा संशयाचा फायदा देऊन माफ केला जातो.

बायकांचं कंपनीत स्वतःचं कँटीन वॉशरूम इनफॉर्मल नेटवर्क इतकं पक्कं असतं की 'हा अमका माणूस असा आहे, काही वर्षांपूर्वी ती अमकी केस झाली होती' हे जवळजवळ सर्वांना माहीत असतं.त्यामुळे पुढे आपोआप 100 नजरा लक्ष ठेवतात.

(हे फक्त कॉर्पोरेट आयटी कंपनीजचं बोलतेय.अनेक जागी जिथे करता येतात, पॉश अस्तित्वात नाही किंवा नावापुरती आहे(पॅनल मध्ये ज्यांची नावं त्यातले 80% लोक कंपनी सोडून गेले/परदेशात आणि प्रचंड व्यस्त आहेत, किंवा पॉश कमिटी नाहीच) तिथे हे प्रकार सर्रास चालू असतात याची जाणीव आहे.शेतकरी, फॅक्टरी कामगार वर्ग, हाऊसकिपिंग अश्या अनेक जागी सत्तेचा धाक दाखवून केसेस होतात.)

कँटीन वॉशरूम इनफॉर्मल नेटवर्क इतकं पक्कं असतं की>>>>
खरं आहे. पण इथेही कोणत्याही ग्रुपमधे नसणारीला/नव्या आलेल्या मुलीला पटकन ही माहिती मिळत नाही. सगळ्यात जास्त व्हल्नरेबल ग्रुप हाच असतो.

भाषा हवी तशी पकड बिलकुल घेत नाही. जुनीच दारू नवीन बाटलीत टाईप ओढून ताणून वाला प्रकार वाटला. विचार प्रवर्तक / समाज जागृती वगैरे गोष्ट लिहिण्याचा उद्देश असावा कदाचित पण कथेची थोडी सरमिसळ झालीय असे वाटते आणि त्यामुळे न धड पुणेरी मिसळ ना धड कोल्हापुरी मिसळ बनली.
उदा. -
गल्लीच्या रस्त्याचं काम चालू झालं. साली कॅब आत जायची सोय --- कुठल्या ग्रामीण भागात कॅब आहेत ?

विचारलं त्याला, गावात राह्यचंय नं? साला मामा सरपंच आपला --- इथे ग्रामीण भागातील कॉर्पोरेट असेल तर नक्कीच आज सुद्धा असे हैवान कार्यरत असणार

वीकेंडला xxxxxxxxx मिरवत हिंडायची मॉलमध्ये ---- ग्रामीण भागात पण शहराजवळ नोकरी असे मांडले आहे का एकंदर ? मग त्या तूटपुंज्या पगारवाल्याना कॅब सर्विससुद्धा असते की बस सर्व्हिस असते ?

कथा आज वाचली, मायबोलीवर आलो नव्हतो इतक्यात फारसा. कथेतील हैवान, त्याच्या एकंदर विचारप्रणालीवरून माजलेल्या खानदानातील असावा, आणि त्यांची भाषा जशी लेखकाने मांडली आहे तशी असू शकतेच. एका खूप जवळची, मराठवाड्यातल्या विकसनशील शहरात BE mech शिकलेली हुशार मुलगी, मुंबईत नोकरीला लागली. mech असल्याने कम्पनीत मुलांची संख्या खूप, 99%.. फ्लोअर तसा लहान, मदत करण्याच्या बहाण्याने खुर्चीच्या मागून मानेपाशी तोंड आणून बोलणारी 2 पोरं.. कावरीबावरी झालेली ती मुलगी, फ्रेशर असल्याने घाबरून आणि शहरात असं असू शकतं, आपण जास्त विचार करतोय असंही वाटून ती गप्प बसली, पण त्यामुळे 2 दिवसात पोरांची भीड अजून चेपली. तिसऱ्या दिवशी सरळ हॅट धरला, वाट अडवली, मुलगी चिडली, म्हटली मी मॅनेजरला तक्रार करते, ती पोरं म्हणाली, मॅनेजर आमचा बाप, काका आहे, जा सांग.

दुसऱ्या दिवसापासून तिने जॉब सोडला, आता जॉबची धास्ती कायमची तिच्या मनात बसलीय.

कथा वाचली. साला हा शब्दप्रयोग बरेच वेळा उगाच आलाय असे वाटले. बाकी आताशा असले काही मॅटर आले तर अंग काढून घेतो, नकोच वाटते.. २०१३ ला कायदा आला तेंव्हा बरीच कायदे विषयक ट्रेनिंग सेशन घेतली होती, आधी एच आर साठी मग आय टी क्राउड, फॅक्टरी ई ठिकाणी, अगदी व्हाइट कॉलर आणि शॉप फ्लोअर दोन्ही साठी. त्याआधी पण विशाखा जजमेंट होतेच. मग हळू हळू केसेस येऊ लागल्या/ रिपोर्ट होऊ लागल्या. कधी खऱ्या, कधी खोट्या. स्वरूप पण कधी कधी काहीही असते, म्हणजे काहीही.. आताच एवढ्यात बजाज अलियांजची गाजली होती. ह्या कायद्या खालच्या केसेसचा लेखाजोखा डायरेक्टर रिपोर्टला द्यावा लागतो स्वतंत्र हेडिंग खाली. त्यामुळे काय आणि किती रिपोर्ट होत असेल ते सुज्ञास कळलेच असेल.