नावात 'पाय' आहे?

>>> Honorable Prakash Patil

भारी आहे.
पडलेली (किंवा ठेवलेली) आठवतील तशी लिहीनच, पण इथे काही मुलांची नावं जन्ममहिन्यावरून (एप्रिल, सप्टेंबर वगैरे) ठेवतात याची मला अजूनही का कोण जाणे मजा वाटते. खरंतर आपणही चैत्रा, श्रावण, अश्विन, कार्तिक, फाल्गुनी वगैरे ठेवतोच की नावं. ऋतूवरून ठेवतो, नक्षत्रांवरून ठेवतो, पण तरी कुणा मुलीला 'एप्रिल' अशी हाक मारताना मला चुकल्यासारखं वाटायचं राहात नाही.

इंटरेस्टिंग! धन्यवाद.

लेख आणि वरच्या पोस्टमधील माहीती ईंटरेस्टींग आहे आश्विनी

सप्टे ऑक्टो नोव्हे डिसे
सात आठ नऊ दस
सेव्ह एट नाईन ...
या ईंग्लिश रोमन-हिंदी-मराठी-शब्दांत ईतके साम्य कसे आढळते. कोणाचे शब्द कोणी चोरलेत?

एका दाक्षिणात्य सहकार्‍याचे नाव इतके लांबलचक होते कि त्याला ए टू झेड मूर्ती असे नाव पडले.
शाळेतली चटकन आठवत नाहीत.

ऋन्मेऽऽष, प्रोटो-इंडो-युरोपियन भाषाकुल आणि त्यांपासून जन्मलेल्या पुढच्या भाषा (संस्कृत, लॅटिन, ग्रीक वगैरे) ह्यात असे बरेच साम्य असलेले शब्द आहेत. सर्वांचं मूळ एकच आहे, कुणी चोरलेले वगैरे नाही.

अश्विनी, उत्तम माहिती. मी ही हेच सांगणार होतो. एक वेळ एप्रिल हे कुणाचं नाव आजकाल ठेवलं तर मला वैषम्य वाटणार नाही, पण सप्टेंबर हे नाव ऐकलं तर मात्र वाटेल.

लेख उत्तम आहे. वपुंच्या Statistics मराठ्यांची आठवण झाली.

माझी एक आजी (प्रमिला नाव तिचं) मुंबईला स्थायिक झाली तेव्हा तिचे भाऊ तिला पॉम्बक्का किंवा पॉम्बी म्हणत (प्रमिला from बॉम्बे या अर्थाने). पुढची पिढी पण पॉम्बी आत्या, पॉम्बी काकू वगैरे म्हणायला लागली. पुढे ते लोक पुण्यात राहायला गेले आणि आता कित्येक वर्षे तिथेच राहतात, तरी आजीला अजूनही पॉम्बी हेच नाव चिकटले आहे.

शाळेत असताना एकदा शिक्षक आमच्या वर्गातील मुलांना पुढे जाऊन तु काय शिकणार, कूठे जाणार विचारत होते.
त्यावर एकाने वायदळ (वायुदल) असे सांगितले.

त्यावरून त्याचे नाव वायदळ पडले.

हेहेहेहे मस्त लेख, आणि माहिती. मला शाळेतली एक गंमत आठवली
नारखेडे आडनावाच्या मुलाने त्याचं आडनाव लिहिताना इतकं सुटं सुटं लिहीलं कि सगळ्यांनी वाचल नाररवेडे! झालं तेव्हा पासून त्यांचं नाव हेच पडलं

वानखेडे चं वानरवेडे व्हायचं.

:वानखेडे चं वानरवेडे व्हायचं.>>>> हो की

आमच्या जरा दात समोर असलेल्या एका शिक्षकांना पटाश्या म्हणत. तर दुसऱ्या मॅडमला फावडे मॅडम.

तसेच ना. ग. गोळे सर उर्फ नागोळ्या

आमच्या परिचयात प्राध्यापक भडकमकर आहेत. हरियाणातून आलेल्या एका विद्यार्थिनीने स्पेलिंगवरुन त्यांचे “भडक मकर” सर असे बारसे केले. त्यांना पुढे कायम हे नवे नाव चिकटले

बरं माणूस फारच सोबर आहे, अजिबात भडक नाही

हा हा... स्पेलिंगवरून तर कायच्या काय उच्चार होतात. 'पदवाड'मॅडम चे पडवड, पाडवड , पादवाद, पादवड असे काय वाट्टेल ते व्हर्जन करायचे विद्यार्थी .
तसेच गोंदियातील एका कलीगने पुण्यातील हडपसरला हड पसर म्हटले होते

वडिलांचा एक मित्र आहे, त्याचे नाव मित्रांनी मन्या पाडले होते, कारण डोळे मंजरासारखे घारे आहेत म्हणून.
काही लोकांना ह्या मन्याचे मूळ नाव पण माहीत नव्हते आणि मन्या नावामागची गोष्ट पण माहीत नव्हती. एक नवीन मित्र एक दिवस मन्याच्या घरी गेला आणि "मनोज आहे का" असे विचारू लागला. घरातले बुचकळ्यात पडले. इथे कोणी मनोज राहत नाही असे त्याला सांगितले. नंतर त्या मित्राला समजले की मन्याचे नाव "चंद्रशेखर" आहे म्हणून.

हे मजेशीर नावाचं नाही, पण संबोधनाचं उदाहरण म्हणून आठवलं. शाळेतल्या एका मैत्रिणीला (बहुधा वर्गात तीनचार वैशाल्या असल्यामुळे) आम्ही आडनावाने हाक मारायचो. एकदा तिच्या घरी गेलं असताना गॅलरीत पेपर वाचत बसलेल्या तिच्या बाबांना मी सवयीने 'केतकर आहे?' असं विचारल्याचं आठवतं. त्यांनी चश्म्यावरून मिश्किलपणे बघत 'या घरात सगळे केतकरच आहेत, तुम्हाला कुठले हवेत?' असा प्रतिप्रश्न केला होता.

"'या घरात सगळे केतकरच आहेत, तुम्हाला कुठले हवेत?' " -

संजय हे नाव खूप कॉमन असायचं. आता आदित्य असतं तसं.
आमच्या कॉलनीत दहा पंधरा संजय होते. त्यातले चार पाच हिरो होते. पण आडनाव लक्षात ठेवण्यापेक्षा त्यांना नावं पडली होती.

एक संजय कविता करायचा. त्याला कवी संज्या.
दुसर्‍याचा हात गळ्यात महिनाभर होता तेव्हां तो सोंडेसारखा दिसायचा म्हणून (वक्र) तुंड्या संज्या.

तिसरा तेलगू होता. त्याच्या वडलांचं नाव लिंगाण्णा पोचाण्णा आहे असा शोध मुलांना लागला होता. त्यावरून त्यांना मुलं एलपी रेकॉर्ड म्हणायचे आणि या संजूला एलपी संज्या.

धागा होणार हा.
आमच्या कंपनीत विकास नावाच्या व्यक्तिला वायकस म्हणायचे.

वैशंपायन आडनावाच्या एका मुलाला आम्ही वाईन-शांपेन म्हणायचो.

इंटरेस्टिंग लेख आणि प्रतिसाद दोन्ही.

अकरावीला गेल्यावर फिजिक्स शिकवायला एक कर्नाटकातील कुलकर्णी मास्तर होते. त्यांनी पहिला महिनाभर किरचॉफ्स लॉ नी आम्हा पोरांचं डोकंच उठवलं. अगदी प्रेमाने शिकवायचे पण सदानकदा एकदम रंगात येऊन 'किरचॉफ्स लॉ'. त्यांचं नाव 'किरचॉफ कुलकर्णी' पाडलेलं मग.

अकरावीत आम्हाला एक सर होते ते नोट्स डीक्टेट करायचे. त्यांना 'पुट इट इडी' नाव पाडलं होतं कारण ते नोट्स सांगताना व्हर्ब आलं की ते पास्ट टेन्स मध्ये आहे हे सांगायला दर वेळी पुट इट इडी म्हणत असत.

.