द प्रीस्ट ( मल्याळम चित्रपट )

(अमितव यांच्या सल्ल्याचा विचार करून काही बदल करतेय. त्यांचे म्हणणे पटले. डिफेन्सिव्ह स्टान्स वर जाऊन लिहीले होते).

मागच्या पिढीसाठी दिलीपकुमार किंवा अमिताभ बच्चन कसे होते ?
किंवा दक्षिणेकडचे रजनीकांत , चिरंजीवी यांचे वलय कसे जाणवते. त्याच कॅटेगरीतले नाव म्हणजे मल्याळी सिनेमाचा मेगास्टार मामुट्टी. फारसे सिनेमे पाहीलेले नाहीत. पण एकंदरीतच त्याचा पडद्यावरचा वावर हा सुपरस्टारला साजेसा असतो.
एका बाबतीत तो सर्वांपेक्षा सरस ठरतो. ते म्हणजे विलक्षण संयत अभिनय.

मामुट्टीच्या या वलयाखालीच द प्रीस्ट पाहिला. हा सिनेमा कुणी कुणी पाहू नये याचीच यादी द्यावी लागेल ( शब्दशः घेऊ नये).

जर तुम्हाला टिपीकल हॉरर मुव्हीज आवडत असतील तर हा चित्रपट बघू नका. टिपीकल मधे भट कंपनी, रामसे ब्रदर्स आणि रामूची फॅक्टरी असे सगळेच आले.
तुम्हाला नन , ओमेन सारखे चित्रपट आवडत असतील तरीही हा सिनेमा पाहू नका.

या जॉनर मधे वेगळं काही करता येऊ शकतं का ?
कदाचित भय, भीती याच्याशी तडजोड केलेले पहायला आवडत असेल, गूढ आवडत असेल तर असे प्रयोग एकदा पहायला हरकत नाही. हाताळणी संथ आहे. तरीही उत्कंठा ताणणारी आहे. अशा चित्रपटांची ती गरज असावी कदाचित. ओमेन सुद्धा संथ वाटला होता. अशा सिनेमात येणारे ते प्रसंग मग हायलाईट होत जातात.
काही काही प्रसंग क्लिशे वाटणारे. पण ती सिनेमाची गरज नाही. ते प्रसंग केवळ कथेची गरज म्हणून येतात. दिग्दर्शकाने भय वाटावे म्हणून नक्कीच सिनेमा बनवलेला नाही हे लक्षात येते.

कुठेही स्पॉयलर न देता इतकीच कथा सांगेन...

फादर बेनडीक्ट हे पॅरासायकॉलॉजिस्ट पण आहेत. त्यांच्याकडे "केसेस" येत असतात. केरळात ख्रिस्ती धर्माचे बरेच अनुयायी आहेत हे चित्रपटात दिसते. त्यामुळे त्यांचे चर्चेस, कॉन्व्हेन्ट स्कूल्स आणि त्याला जोडून असणारे अनाथआश्रम. अशा अनाथालयात अमेया नामक एक लहान मुलगी आहे. जिच्याबद्दल शाळेत सर्वच शिक्षकांच्या तक्रारी आहेत. अनाथालयाची प्रमुख सिस्टर आहे. शाळेचे प्रमुख फादर हेच चर्चचेही फादर आहेत. हे वेगळे आहेत. बेनडीक्ट नव्हेत. दर वेळी सिस्टर मुळे फादर कारवाई मागे घेतात. दर वेळी ते सिस्टरला तसे सुनावतात सुद्धा.

याच्या आधीच फादर बेनडीक्ट कडे एक तरूण मुलगी आली आहे. ती जिथे कामाला आहे तिथल्या मालकांच्या काहीच महीन्यात आत्महत्या झालेल्या आहेत. त्या ही एकामागोमाग एक. एक मुलगी अपघातात गेली आहे. हे कुटुंब अतीश्रीमंत आहे. त्यांचा बिझिनेस आहे. जो कुणी या उद्योगाचा प्रमुख बनतो तो काहीच दिवसात आत्महत्या करतो.
पोलिसांनी या सर्व मृत्यूंची नोंद आत्महत्या म्हणून केली आहे. कारण त्यांना संशायस्पद असे काही दिसलेले नाही. प्रत्येक आत्महत्या अगदी साफ साफ दिसतेय.

आता एकच एलिझाबेथ शिल्लक आहे.
फादर बेनेडिक्टना ही कहाणी ऐकताना तिचा संशय आलेला आहे.

दुसरीकडे त्या कॉन्व्हेन्ट स्कूल मधली ती मुलगी "अमेया" शाळा सोडून पळाली आहे. अनाथाश्रमातही गेलेली नाही. स्कूल बॅग आणि आयकार्ड फेकून ती रेल्वे लाईनकडे गेली आहे.

फादर बेनेडीक्ट त्या तरूण मुलीला समजावून सांगताहेत की ही पोलिसांची "केस" आहे. ते डीएसपींना फोन करतात. फारदना बराच मान दिसतोय. डीएसपी त्यांच्या शब्दाखातर ऐकायला तयार होतात. एलिझाबेथवर संशय हा अँगल पोलिसांच्या तपासात आतापर्यंत आलेला नसतो. आता सगळ्याच आत्महत्यांकडे एकत्रित पाहताना डीएसपींना त्यांचे म्हणणे पटते. म्हणून ते एलिझाबेथला फोन करतात. ती तेव्हां कारमधे असते.

ती सांगते की मी कोचीला आहे. रात्री परतेन. उद्या सकाळी बोलूयात.
सकाळी सकाळी पोलिसांना खबर मिळते की एलिझाबेथ ने आत्महत्या केली.

जिच्यावर संशय तीच मृत्यू पावल्याने आता पोलिसांचे काम अवघड होते. तिच्या मृतदेहाशेजारी अमेया रात्रभर बसून असते.
फादर पाहून ती किंचित अस्वस्थ झालेली आहे. जाताना ती फादर कडे खुन्नस ने पाहते. ( यामुलीने जबरदस्त अभिनय केला आहे)

ही केस पोलीस फादर बेनेडीक्टच्या मदतीने कशी सोडवतात आणि त्या केसमधून दुस-या केसची कशी सुरूवात होते हा पाहण्यासारखा भाग आहे. दुसरी केस ही अमेयाशी संबंधित आहे. अमेया एलिजाबेथच्या मृतदेहापाशी रात्रभर होती. ती तिच्याकडे कशी आली ? तर एलिझाबेथला ती रस्त्यावर फिरताना दिसली. तिने घरी आणलं आणि तिच्याकडून माहिती घेऊन तिच्या अनाथालयाच्या प्रमुखांना (सिस्टरला) फोन केला. पोलिसांनी विचारल्यावर सिस्टरने सांगितलं की या आधीही ती तीन वेळा पळून गेली. तेव्हां पोलीस विचारतात की ही बेफिकीरी नाही का ? त्या वेळी सिस्टर सांगतात की अमेया ही इतर मुलांसारखी नाही. ते विचित्र आणि विशेष आहे. शिक्षक म्हणतात ती भयंकर उर्मट आहे. ती हिंसक पण आहे.
अमेया फादर बेनेडी़क्टना पाहताच असहकाराची भूमिका सातत्याने घेते. त्यांच्यापासून आपला बचाव करते. फादर बेनेडीक्ट हे तिच्या शाळेच्या फादर कडे येऊन तिच्याशी बोलण्याची परवानगीही घेतात. पण अमेया त्यांचा डाव हाणून पाडते. तिची नवीन शिक्षिका जेस्सी फादर बेनेडीक्टना टाकून बोलते. अमेया या नवीन टीचर वर खूष आहे. ती आल्यापासून तिच्यात बदल झालेत. ती सर्वांशी प्रेमाने वागते. तिच्यातला राग कमी झाला आहे.
फादर मात्र या नवीन शिक्षिकेला अमेयापासून वाचण्यासाठी तुला माझी गरज लागणार आहे असा इशारा देतात. जेस्सी त्या वेळी रागात असल्याने ती फादरचे व्हिजिटींग कार्ड त्यांना परत करते. मात्र तिच्यावर तशी वेळ येते का ?
सुट्टीत अमेया टीचर ला तिच्या घरी येण्यासाठी मागे लागते. तिला कुणीच नसल्याने अनाथालयात सुट्टीत तिला रहायचे नसते. या सुट्टीत अनेक घडामोडी घडतात.

त्यांची उकल फादर कसे करतात हे पाहणे रोचक आहे. सिनेमातली दृश्ये बघताना युरोपातल्या एखाद्या खेड्यात शूटींग झाले असावे असे वाटते. जुन्या पद्धतीची लाकडी आणि काचेची भली मोठी घरं , विशाल चर्चेस हे सर्व देखणं आहेच. पण केरळची निसर्ग संपदाही डोळ्याला सुखावते. चित्रपटाच्या कथेला साजेसे पार्श्वसंगीत प्रभावी आहे. पहिल्यांदाच अशा प्रकारचे संगीत ऐकण्यात आले. दक्षिणेच्या चित्रपटाचे छायाचित्रण हॉलीवूडपटांच्या तोडीचे असते. हा सिनेमाही अपवाद नाही. स्पेशल इफेक्ट्स विशेषतः एक्जॉर्सिजमचे , यात मेहनत घेतलेली नाही. त्यांचा चक्क कंटाळा येतो. ते लांबवले नसते तरी चालले असते. अगदी नसतेच दाखवले तरीही चालले असते. रहस्याची उकल यावरच फोकस असायला हवा होता.

फादरसाठी या केसची उकल महत्वाची आहे. प्रेक्षकालाही नंतर हे रहस्य काय आहे यात रस निर्माण होतो. ते रहस्यच आहे. त्याची उकल शेवटी शेवटी धक्कादायक वाटत नाही. पण तोपर्यंत चित्रपटाने पकड घेतलेली असते.

मंजू वॉरीयर या अभिनेत्रीने असुरन नंतर या सिनेमातही खूप प्रभावित केले. असुरन सुद्धा प्राईमवर हिंदीत आलेला आहे. ही गुणी अभिनेत्री आहे. अनेक अभिनेते सहजसुंदर आहेत. रंग रूप वगैरे टॅबू फारसे इकडे दिसत नाहीत. हा माझ्या मते प्लस पॉईण्ट आहे.