Submitted by द्वैत on 29 May, 2020 - 15:11
डोईवरी व्यथांना घेऊन चाललो मी
स्वप्ने अशीच मागे सोडून चाललो मी
चटके परिस्थितीचे सोसून जाहल्यावर
अंदाज सावल्यांचे बांधून चाललो मी
विसरू तरी कसे मी उपकार या धरेचे
माती तिची कपाळा लावून चाललो मी
सांगून हे कुणाला कळणार दुःख नाही
संवेदना स्वतःची मारून चाललो मी
आहेत श्वास काही श्वासात गुंफलेले
अलवार कोवळे से राखून चाललो मी
बोलू नकोस "द्वैता" कोणा खरी कहाणी
सारे खरे पुरावे गाडून चाललो मी
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुंदरच!!!
सुंदरच!!!
धन्यवाद नौटंकी
धन्यवाद नौटंकी
आहाहा!!
आहाहा!!
"सांगून हे कुणाला कळणार दुःख नाही
संवेदना स्वतःची मारून चाललो मी"
किती लागला हा शेर हे सांगूच शकत नाही!!
इथे मला स्वतःची संवेदना मारावी लागतीये.. अप्रतिम लिहिलंय _/\_
वा! क्या बात
वा! क्या बात
धन्यवाद मंगेश, धन्यवाद तेजो
धन्यवाद मंगेश, धन्यवाद तेजो
प्रत्येक शेर प्रत्येक ओळ
प्रत्येक शेर प्रत्येक ओळ अप्रतिम
शेवटचे तीन शेर विशेष
शेवटचे तीन शेर विशेष
संवेदना हासिल
धन्यवाद प्रभुदेसाई, धन्यवाद
धन्यवाद प्रभुदेसाई, धन्यवाद बेफिजी
खूपच सुंदर!
खूपच सुंदर!
धन्यवाद हिरा
धन्यवाद हिरा
अत्यंंत सरळ गझल द्वैत दादा ..
अत्यंंत सरळ गझल द्वैत दादा ... कसलं भारी लिहिलत ओ!!
अत्यंंत सरळ गझल द्वैत दादा ..
अत्यंंत सरळ गझल द्वैत दादा ... कसलं भारी लिहिलत ओ!!
खूप धन्यवाद प्रगल्भ
खूप धन्यवाद प्रगल्भ