कातरवेळ

Submitted by बोकलत on 5 May, 2020 - 02:31

अशाच एका कातरवेळी पाऊस रिमझिम पडतो. ओल्या मातीचा सुगंध सगळीकडे दरवळतो. पाऊस थांबल्यावर कोणीतरी आजूबाजूचा कचरा एकत्र करून काडीपेटी लावतो. त्यातून निघणारा तो धूर त्या कातरवेळेला एक गंध देतो. तो धूर माझ्या छातीत साठवून ती कातरवेळ सरुन जाते.

अशाच एका कातरवेळी आभाळ दाटून येतं. मावळतीच्या सूर्याचा तांबूस तवंग क्षितिजावर पसरतो. मंदिरात कोणीतरी घंटानाद करतो. तो घंटानाद त्या कातरवेळेत एक ताल भरतो. तो घंटानाद माझ्या कानात साठवून ती कातरवेळ सरून जाते.

अशाच एका कातरवेळी सोसाट्याचा वारा सुटतो. जमिनीवरची धूळ गगनाला भिडवतो. कोणीतरी लगबगीने घर गाठतं. ती लगबग त्या कातरवेळेत एक तरंग उत्पन्न करते. ती लगबग माझ्या डोळ्यात साठवून ती कातरवेळ सरून जाते.

विषय:

लेखन

Groups audience:

गुलमोहर - ललितलेखन

Group content visibility:

Use group defaults

शेअर करा

कातरवेळ

अशाच एका कातरवेळी कोरोनामास्क

बोकलत, मस्तच लिहिलंय!

वाह! क्या बात है!

छान लिहिलेय बोकलत.

मस्त ! नेहमीच्या शैलीपेक्षा

छान लिहलंय.

Submitted by बन्या on 5 May,

छान लिहीलय. जरा घाबरत घाबरत

सगळ्यांचे मनापासून आभार.

माहेरची, लहानपणीची आठवण करून

बहोत दर्द महसूस हुआ कलेजे में

मस्त आहे कविता; फक्त प्रत्येक

बोकलत - मजा नाही आली राव...