साप पकडायला गेलो माळरानावर

एकंदरीत तुम्ही आता केवळ भुतांनाच नाही तर माबोकरांपासून शनिदेवापर्यंत सगळ्यांनाच साडेसाती लावणार असे दिसत आहे.

खुपच अपेक्षा आहेत ब्वा तुमच्या स्वतःकडुन..

सांगा मायबोलीकरांनो कशी आहे गझल
>>>>

नो उर्दू भाषेचा गोडवा नो गझल... !!

कविता म्हणून छान वाटले, चाल लावून गाऊ शकतो, यम्क वगैरे व्यवस्थित जमलेय

Chhan ahe.

तुम्ही साप पकडायला गेलते की पंगतीत वरणभात खायला ते आधी सांगा

नक्की तो सापाच होता का.
साप असेल तर त्याला पकडायला तुम्ही का गेला.
काही विशेष करण

बोकलत खूप सुंदर लिहिले आहे.

>>>>मी साप पकडायला गेलो माळरानावर
जेवण वाढा मला केळीच्या पानावर>>>> साप खाल्ल्यानेच चायनात ती रोगाची साथ पसरलीये ज्यात ५० जण मेलेत. आता इथे आमचंही धाबं दणाणलय. आनि बोकलत तुम्ही म्हणताय, साप पकडून आणतो मग गरमगरमच वाढा

एकंदरीत तुम्ही आता केवळ भुतांनाच नाही तर माबोकरांपासून शनिदेवापर्यंत सगळ्यांनाच साडेसाती लावणार असे दिसत आहे.>>>>>

गझल दिसायला जरी साधी असली तरी त्यात एक गहन अर्थ लपलाय.>>>>> कळला बरं तो अर्थ.

माका नाय कळ्ळा. वाईच समजावून हांगता काय?

मस्त जमलीये बोकलत

खुपच अपेक्षा आहेत ब्वा तुमच्या स्वतःकडुन.. Lol>>>>
बाकी अमानवीय धाग्याला विळखा घालायचा सोडून तुम्ही साप पकडायला कशाला जाताय. आधी त्या भुतांच काय ते बघा.

भारीच एकदम !!
तो एक इच्छाधारी साप होता. साप माझ्याशी बोलला यावरून तुमच्या लक्षात यायला हवं होतं>>> असं आहे होय ते .. मला वाटलं तुम्हाला Parseltongue वाली भाषा येते सापाची ..

छान आहे.
गझले पेक्षा बालकविता जास्त वाटतेय.

भुतं सोडुन कुठं सापांच्या मागे फिरता राव. सर्पमित्रांना समजलं तर तुम्हालाच पोत्यात घालुन पकडून नेतील.

मी साप पकडायला गेलो माळरानावर
जेवण वाढा मला केळीच्या पानावर

छान...! आपणास प्रसिद्ध गझलकार होण्यासाठी शुभेच्छा आहेतच.

०दिलीप बिरुटे

मला वाटते की येथे साप पकडणे आणि जेवण या दोन गोष्टींचा दृष्टांत देऊन गझलकाराने एक विदारक आणि भीषण सत्य वाचकांसमोर मांडले आहे. मानव अंत:प्रेरणेने निसर्गातील वस्तू ओरबाडायला जातो. माणसाची भूक ही शारीरिक गरज ह्या अंत:प्रेरणेला समांतर चालते. ह्या भूक शमावण्याच्या निरनिराळ्या उपायांनंतर त्याला कळून चुकते की जगापुढे धावत राहण्याची स्पर्धा त्याला कुठेच घेऊन जाणार नाही, त्याचा अंती पराभव निश्चित आहे. भविष्यात निसर्ग ओरबडण्याचा विचार माणूस त्यागून देईल असा दुर्दम्य आशावाद गझलकार व्यक्त करताना म्हणतो की तो साप न पकडताच माघारी फिरला. परंतु ह्या सर्व परस्परविरोधी इच्छा/मागणी/पुरवठा/निसर्गवाद गोष्टींमध्ये हे साधायचे कसे, हे मोठे कोडेच आहे, असा खडा सवाल तो शेवटी फक्त मायबोलीकरांसमोर नाही तर संपूर्ण मानवजातीसमोर ठेवतो.

जबराट, टुकार गझलाकारांना सणसणीत चपराक