सरांनी सांगितलेली गोष्ट

वाह! खूपच छान गोष्ट आहे.

छान आहे कथा! आवडली..

अजकाल शिक्षक अश्या प्रकारे मुल्यशिक्षण देण्याच्या फंदात जास्त पडत नाहीत हे दुर्दैवच आहे! & that academic is turning man in robots...

फारच भारी

अप्रतिम

तुम्ही इतकं सुरेख लिहीता ना की बस्स !

खूप सुंदर लिहिले आहे. मला त्या मुलाची गोष्ट वाचून डॉ. पांडुरंग खानखोजे यांची आठवण झाली.

आवडली कथा, छान आहे

अगदी अप्रतिम कथा!

व विनंती करतो की हे मुलांपर्यंत पोचवावे. >> त्याआधी जमल्यास मुले विचारू शकतील अशा एका प्रामाणिक पण स्पेक्युलेटिव प्रश्नाचे ऊत्तर द्याल का?

हर्षने चित्र काढले
म्हणून सरांनी गोष्ट सांगितली
त्यानुषंगाने "उद्यापासून तुम्ही दंगा करणार का अभ्यास ?" असे विचारले
म्हणून मुलांच्या माना खाली गेल्या

"हर्ष, संध्याकाळी नुसतं खेळण्यापेक्षा, मोबाईलमध्ये डोकं घालून बसण्यापेक्षा आजोबांच्या जवळ बस. त्यांच्या तोंडून हे सारं ऐक . त्यांच्याकडे गोष्टींचा ,ज्ञानाचा , अनुभवांचा खजिना आहे."... >> आणि ह्याचा पुन्हा हर्षचे चित्र काढण्याशी

अशा सगळ्या गोष्टींचा एकमेकांशी कसा संबंध आहे?

प्रश्न ऊद्दाम वा आगाऊ वाटल्यास प्लीज ईग्नोर मारा.

हाब आहे की हो संबंध.
हर्ष व्रात्य आहे व त्यानेच चित्र काढले हे अप्रत्यक्षपणे, सिद्ध झाले. म्हणुन सरांना सांगायचे आहे की तुझ्या आजोबांजवळ बस. खूप मोठी लेगसी आहे तुझ्याकडे. त्यांच्याबद्दल जाणून घे.

हर्ष ने चित्र काढले म्हणून तो व्रात्य आहे
म्हणून सरांनी त्याला एक गरिबीची कथा ऐकवली.
सरांच्या गरिबीची कथा ऐकून काही अनाकलनीय कारणाने मुलांच्या माना खाली जातात.
आजोबा गरिबीतून वर आले म्हणून हर्षने खेळणे बंद करून आजोबांचे गरिबी=संस्कार असे पुराण ऐकायचे.

हर्षने एक साधे चित्र काढले म्हणून तो व्रात्य आहे आणि तो आयुष्यात पुढे वाया जाऊ शकतो म्हणून हर्षने गरिबीचा संस्कारी डोस रोज थोडा थोडा घ्यावा असे प्रिस्क्रिप्शन ईतिहासाचे सर गोष्टीतून देतात... हं कळाली आता... धन्यवाद सामो.

हर्ष ने चित्र काढले म्हणून तो व्रात्य आहे ...................... होय कारण - सरांच्या फजितीचे
म्हणून सरांनी त्याला एक गरिबीची कथा ऐकवली. ................ (होय कारण अभ्यास सोडून तो हे व्रात्य धंदे करत होता व शिक्षकांनी संस्कार केलेच पाहीजेत)
अनाकलनीय कारणाने मुलांच्या माना खाली............... काही जण गरीबीतुन वर येतात व आपण सगळं सुखासुखी असूनही व्रात्यपणा करतो - याचा पश्चात्ताप
आजोबा गरिबीतून वर आले म्हणून हर्षने खेळणे बंद करून आजोबांचे गरिबी=संस्कार असे पुराण ऐकायचे. ............. नाही हो हाब. आजोबा कर्तुत्ववान आहेत म्हणुन मोबाईलवर पडीक रहायचं सोडून हर्षने काही शिकावे असा आशावाद.
हर्षने एक साधे चित्र काढले म्हणून तो व्रात्य आहे ................... नाही. सरांच्या फजितीचे व्यंगचित्र रेखाटले म्हणुन तो व्रात्य आहे.
आणि तो आयुष्यात पुढे वाया जाऊ शकतो ................................ तशी शक्यता आहे म्हणा किंवा सरांना मिळालेली उपदेशाची एक संधी मिळाली म्हणा
म्हणून हर्षने गरिबीचा संस्कारी डोस रोज थोडा थोडा घ्यावा .................. नाही हाब. गरीबीतून वर येण्यासाठी जे परिश्रम घेतले त्या कर्तुत्वाचे धडे, हर्षला सहजसुलभ आहेत कारण त्याचे आजोबाच तसे आहेत.
__________________________
एक अर्थपूर्ण चित्र साकारण्याकरता 'कनेक्टिंग डॉट्स' करणे वाचकावरती सोडलेले आहे.

छान कथा!
>>हर्षने एक साधे चित्र काढले म्हणून तो व्रात्य आहे आणि तो आयुष्यात पुढे वाया जाऊ शकतो म्हणून हर्षने गरिबीचा संस्कारी डोस रोज थोडा थोडा घ्यावा असे प्रिस्क्रिप्शन ईतिहासाचे सर गोष्टीतून देतात..>>
मला तरी असे वाटले नाही. हर्ष मधे कलागुण आहेत आणि वयानुरुप व्रात्यपणाही आहे. याचा अर्थ तो पुढे वाया जावू शकेल का ? तर नाही. पण हर्षकडे जे चांगले आहे त्याची त्याला जाणीव करुन देणे हे चांगल्या शिक्षकांचे कर्तव्य. हर्षला शिवाजी महाराजांचे चित्र काढायला सांगणे , आणि त्याच्याच आजोबांची गोष्ट सांगणे हे त्याचाच एक भाग.

स्वाती,
आठवीतल्या मुलाला त्याने काही व्रात्यपणा (सरांचे चित्र काढणे म्हणजे व्रात्यपणा का... तुम्ही आम्हीही काढली असतील) केला म्हणून त्याच्या आजोबांच्या गरीबीची गोष्ट सांगण्यात काय लॉजिक आहे? हर्ष गरिबाघरचा असता आणि तरी त्याने चित्र काढले असते मग काय गोष्ट सांगितली असती सरांनी?

ह्यापेक्षा मुकुंद जोशीबरोबर बेंद्रीण जास्त लॉजिकल वागते की.. तीही नववीतलीच मुले असतात. बाई-सरांच्या जोड्या लावणे, टक्ल्या मास्तरला प्रेमचोप्रा ओरडणे, मुलीला लाईन देता का विचारणे वगैरे खराखुरा व्रात्यपणा ती करतात.. जोशी आणि सुर्‍या दोघांचे वडील तेव्हा लॉजिकल वागतात असले संस्कारी ग्यान देत बसत नाहीत. आणि तो तर ७५ चा वगैरे काळ.

चित्र बित्र काढण्यापेक्षा नाग बिग पकडणे मोठा व्रात्यपणा म्हणेन मी तर. (आम्हीही त्या काय सापाच्या कवड्या शोधायचो, त्या विकून खंडीभर पैसे मिळतात असे आम्हाला वाटायचे ते आठवले)

व्रात्यपणा करणे आणि दोन पिढ्या आधी गरिबी असणे काय संबंध आहे दोहोत. हर्शच्या व्रात्यपणाने गरिबी पुन्हा येणार नाही का?
हर्षचे आजोबा व्रात्य नव्हते म्हणून गरिबीतून मुख्याध्यापक होऊ शकले का? हर्ष व्रात्य आहे म्हणून तो आजोबांसारखा कर्तबगार होऊ शकणार नाही का?

त्या वयात खराखुरा व्रात्यपणा तुम्ही आम्ही सगळ्यांनी सदोदित केला म्हणून तेव्हाच्या मोठ्यांनी आपल्याला ऊठताबसता त्यांच्या गरिबीतून वर येण्याच्या गोष्टी सांगितल्या? काय लॉजिक कळत नाही बुवा. जाऊ दे.. माबुदोस.

कोणी आजच्या मोबाईलच्या जमानातल्या पिढीला असले सो-कॉल्ड मूल्यशिक्षण देऊन पहावे.. मुले दोन मिनिटात वैतागून ऊठून जातील नाहीतर पुढच्या वेळी अशा प्रिची मास्तरांची मिमिक्री करून अजून व्रात्यपणा करतील.

>>>> कोणी आजच्या मोबाईलच्या जमानातल्या पिढीला असले सो-कॉल्ड मूल्यशिक्षण देऊन पहावे.. मुले दोन मिनिटात वैतागून ऊठून जातील नाहीतर पुढच्या वेळी अशा प्रिची मास्तरांची मिमिक्री करून अजून व्रात्यपणा करतील.>>>> हे बाकी खरे आहे उलटा परीणाम होइल.
>>>>>>> आम्हीही त्या काय सापाच्या कवड्या शोधायचो, त्या विकून खंडीभर पैसे मिळतात असे आम्हाला वाटायचे Proud ते आठवले>>>> हाब, सापाच्या कवड्या म्हणजे? कात?

Rattlesnake tail.

ओह धन्यवाद!!

हाब , त्या वयात सगळेच करतात , म्हणूनच वयानुरुप म्हटले आहे. त्याला व्रात्यपणा म्हणायचे का? तर मला तरी तेव्हा शाळेत 'व्रात्य' म्हणायचे, आणि बरेचदा वर्गाचा कोपरा वाट्याला यायचा.
इथे दंगा करणार्‍या मुलांना शिक्षणाच्या संधीचे महत्व शिक्षक गोष्टीरुपाने समजावतात. मला गोष्ट गरीबीची नाही वाटली तर 'मी कष्ट करेन पण तू शिक आणि मोठा हो ' असं सांगणार्‍या आईची आणि शिकून मोठे झाल्यावर तिच शिक्षणाची संधी गरीब मुलांना देणार्‍या एका चांगल्या व्यक्तीची वाटली.
हर्ष गरीबा घरचा असता तर काय? याचे उत्तर माझ्याकडे नाही. या कथेत हर्षचे आजोबा आणि हर्षचे शिक्षक यांच्यामधे दुवा आहे. कदाचित त्यामुळेच ते हर्षच्या निमित्ताने वर्गात गोष्ट सांगतात.

त्यातल्या 'आजोबां कडून सारं ऐक' याचा अर्थ मी आजोबांच्या सहवासात वेळ घालव, त्यांच्याकडून शिकण्यासारखे खूप काही आहे असा लावला.

शेवटी ही एक बालकथा आहे.

.चुकून दोन प्रतिसाद.

हाब नवोदित लेखकांच्या मुद्दाम मागं लागत आहेत का? तुमचे प्रतिसाद खवचट वाटू लागले आहेत. कृपा करून पहिल्या सारखं छान लिहा.

छान आहे गोष्ट.

हर्षने चित्र काढले
म्हणून सरांनी गोष्ट सांगितली
त्यानुषंगाने "उद्यापासून तुम्ही दंगा करणार का अभ्यास ?" असे विचारले
म्हणून मुलांच्या माना खाली गेल्या

"हर्ष, संध्याकाळी नुसतं खेळण्यापेक्षा, मोबाईलमध्ये डोकं घालून बसण्यापेक्षा आजोबांच्या जवळ बस. त्यांच्या तोंडून हे सारं ऐक . त्यांच्याकडे गोष्टींचा ,ज्ञानाचा , अनुभवांचा खजिना आहे."... >> आणि ह्याचा पुन्हा हर्षचे चित्र काढण्याशी

अशा सगळ्या गोष्टींचा एकमेकांशी कसा संबंध आहे? >>>>

हाब,
खर्‍या आयुष्यातही अशा तार्किकतेच्या कसोटीवर न उतरणार्‍या गोष्टी घडताना कधीच दिसल्या नाहीत का तुला? आणि तसे पाहता ह्याचा एकमेकांशी अजीबातच, काहीही संबंध नाही असे तुला का वाटतेय?

खरोखरच असे कोणी मुलाने तुला हा प्रश्न विचारला तर तू त्याला आणि त्याआधी तुला पटेल असे काय उत्तर देशील हे वाचायला आवडेल मला.
कित्येकदा असं होतंच न की मुलं केवळ लहान असतात म्हणून खूप जास्त वेळ प्रतिवाद करत नाहीत. गप्प बसतात पण म्हणून त्यांना पटलेलं असतंच असं नाही. अनेक नॉन सेन्सिकल गोष्टींबाबत माझी मुले मला प्रश्न विचारतात त्यावेळी त्यांना उत्तर देताना मला नक्की मदत होईल त्याची.

बिपिन सांगळे - प्रश्न तुमच्या कथेबाबत उपस्थित केला गेलाय. तुम्हाला उद्देशून विचारला गेलाय असं असताना स्वतः त्याचे उत्तर द्यायचे सोडून

वाचक मंडळी ,
वर हायझेनबर्ग यांचा एक प्रतिसाद आहे .
कृपया तो पहावा .

आपण याच्याशी सहमत / असहमत असाल .
आपण ठरवा व तशा प्रतिक्रिया द्याव्यात ही नम्र विनंती.

असे लिहिणे हे जबाबदारी झटकल्यासारखे वाटत आहे.

गंमतीशीर चित्र काढू नयेत. चांगलं दाखवणारी, चांगल्या माणसांचीच चित्रं काढावीत.
संध्याकाळी नुसतं खेळूही नये.
आजोबांचं ऐकत बसावं.
दंगा अजिबात करू नये. (दंगा म्हणजे काय?)