वेळ घालवेन मी

एकटा मजेत वेळ घालवेन मी
अंतरात चेहरा तुझा बघेन मी

सोडलेस तू मला तरी जगेन मी
आठवांत विरह दु:ख बोळवेन मी

ओठही रसाळ अन् मधाळ चेहरा
पौर्णिमा दुधाळ रोज पांघरेन मी

गंध एवढा तुझ्या रुपात दाटला!
तू फुले न माळताच दरवळेन मी

काळजात स्पंदने तुझ्याच कारणे
चालतील ती, असेन मी नसेन मी

ठेच लागते समोरच्यास, मागुनी
चाल तू हुशार हो, पुढे निघेन मी

वाटणी करूत आपुल्यात ये सखे
तू नभात नांद, तारका बघेन मी

लाभते सखीमुळेच आवसान केवढे!
देत मात अश्वमेधही करेन मी

वाटते अजून राहिले जगायचे
वाट, जन्म घेउनी, तुझी बघेन मी

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३