पॅड मॅनः एका नव्या संकल्पनेला रुजवताना

पद्मावत बघून मग पॅड मॅन बघायचा म्हणजे पीएचडी चा थीसीस पूर्ण करून मग दहावीच्या बोर्डाच्या परीक्षेचा अभ्यास करण्यासारखे आहे. जौहर, स्वत्व, स्त्रीत्व पॅट्रिआर्की( मेली!!!) ह्यावर कोअर विचार करून झाल्यावर मासिक पाळी सारख्या एकेकाळी शरीर धर्म असलेल्या बाबीवरचा चित्रपट बघावा तरी का असे वाट्त होते पण वेळ होता. बघितला झालं. संपूर्ण चित्रपट एक प्रचारकी थाटाची डॉकुमेंटरी असल्यासारखा आहे. व इथे पण ती कायम फ्रेंच मुलग्याच्या सिनेमांत असणारी म्हातारी बाई आहे. ह्या क्षणाला मला परत निघून जावेसे वाटले पण
राधिका आपटे!!! उसके लिये तो हम जमीन बेच देंगे....

खिलाडी कुमार ह्यांच्या लेखी चित्रपट बनवणे म्हणजे एक शुद्ध धंदा आहे. वेळेत चित्रीकरण पूर्ण करणे, वेळेवर प्री पब्लिसिटी करणे व चित्रपट रिलीज करून तिकिट बारीवर मिळेल तो गल्ला बँकेत भरणे. ह्यात चित्रपटाची गुणवत्ता किमान असावी व सर्व साधारण प्रेक्षकाचे मनोरंजन व्हावे, तिकिटाचे पैसे वसूल झाल्यासारखे वाटावे एखादे गाणे प्रसिद्ध व्हावे चार दिवस चर्चा व्हावी हे म्हणजे अतिच. आता ह्या गणितात एखादा चांगला , कालानुरूप विषय हाती लागला की एक चांगला अनुभव प्रेक्षकांच्या पदरात पडतो. तो हा पॅड मॅन!!!!

चित्रपटाची सुरुवातच आपला हिरो लक्ष्मि चौहान ह्याचे लग्न लागते व राधिका आपटे सारखी सुस्वरूप गुणी बायको घरी येते. ह्या जोडप्याचे एक मेकांवर प्रेम व हा दृश्य स्वरूपात प्रेम करणारा नवरा बायकोची हर प्रकारे काळजी घेणारा आहे. तिला वेगळ्या गावातील इतर बायका घालतात त्या पेक्षा वेगळ्या फुलांचा गजरा घेउन देतो. कांदे चिरताना तिच्या डोळ्यातून पाणी येउ नये म्हणून तिला एक खेळणे मॉडिफाय करून देतो. संवेदनशील असा हा दुर्मिळ पती आहे. हे सर्व मध्यप्रदेशात महेश्वर इथे राहत आहेत. व तिथे राहणारे लोक असतील तसेच मध्यमवर्गीय, दकियानुसी विचारांचे आहेत. ह्यात लक्ष्मीच पुरोगामी विचारांचा व सर्जन शील प्रतिभेचा आहे. ( कारण तो मूळ तमीळ आहे!१)

बायको पाळी मुळे पाच दिवस बाहेर बस्ते तेव्हा ती त्या पाच दिवसात कापडाचे तुकडे वापरते हे त्याला अन हाय जिनिक वाट्ते म्हणून तो विकतचे महाग पॅडचे पाकीट घेउन येतो. पण बायको वापरायला नकार देते. मग हा स्वतः तसले पॅड बनवून आणतो पण तिला लाज वाटून ती त्याला ह्या बायकी प्रश्नात डोके घालू नकोस असे स्प्ष्ट सांगते.
पॅड साठी पंचावन्न रुपये खर्च करायला नाकारणारी बायको मारुतीच्या प्रसादासाठी लगेच एक्कावन्न रुपये मागते ह्यातला विरोधा भास लक्ष्मी ला जाण वतो पण बायकोला समजत नाही.

पुढे कथा आपल्या वळणाने सरधोपट अंगाने पुढे जाते. बायको बहिणी आई कोणीही ह्याची चागले हायजिनिक पॅड बनवायची व स्त्रियांची अडचण समजून घेण्याची कळकळ समजून घेत नाहीत. शेवटी जात पंचायतीत निवाडा होउन ह्याच्यावर अनेक आरोप होतात. बायकोला माहेरी नेले जाते कथा अगदी सरळ मांडली आहे. मध्यप्रदेश, महेश्वर चे चित्रण सुरेख आहे. पण पूर्ण सिनेमात तीन चारच आउ ट डोअर लोकेशन्स फिरू फिरू दाख्वली आहेत. ते अक्षय कुमार एका लिमिटेड रेंज मध्ये काम करतो. मूळ कथा वस्तूच खूप स्ट्राँग आहे त्यामुळे डिरेक्टरला फारसे काम नाही.

चित्रण व ट्रीटमेंट ह्यात नाविन्यपूर्ण काही नाही. पण लोकेशन्स वेगळी असल्याने एक फ्रेशनेस जाणवतो. घाटापाशी व्यायाम करणा रा लक्ष्मी , घरातली दृश्ये ह्यात नेपथ्य चांगले दाखवले आहे. घरे बारकी खूप सामानाने भरलेली.
खिडकीतून होणारी संभाषणे, हे नीट दाखवले आहे. आई तिघी बहिणी, बायको ह्या सर्व स्त्री मंडळात लक्ष्मी एकटाच बाप्या. तो पहिला सॅनिट री नॅपकिन बनवून पानात गुंडाळून त्यावर एक पांढरे फूल ठेवून बायकोला देतो . ते पॅकिंग च हरखून जाण्यासारखे आहे. दिग्दर्शक आर बाल्की पूर्वी जाहिरात पट बनवत असत. ती सफाई सर्वत्र दिसते.
व तसाच उथळपणा.

बायकांचे प्रश्न समजावून घेताना व नॅपकिनच्या ट्रायल्स घेताना बिचार्‍या लक्ष्मी वर लैंगिकदृष्ट्या वि कृत असल्याचा शिक्का मात्र बसतो. मध्यंतरानंतर ह्याचे दिवस पालट्तात. कमी खर्चात पॅड बनवायचे यंत्र बनवण्यात त्याला यश येते व पुरस्कारही मिळतो. सोनम कपूर ने तिला दिलेली व्यक्तिरेखा चांगली केली आहे. व तिचा पूर्ण कपडेपट दिल्लीच्या मुलीचा परफेक्टली घेतला आहे. त्यांची पहिली भेट एकदम मजेशीर आहे. जरूर बघा. आपण तयार केलेले उत्पादन स्वतः वपरून पाहिले पाहिजे म्हणजे त्यात काय कमी राहिले आहे ते कळते असे ऐकून लक्ष्मी स्वत पॅड वापरून पाहतो तो प्रसंग पण विनोदी अंगाने सुरू करून एका लाजिर वाण्या नोट वर संपतो. ह्यात साधारण पणे पीरीअड मध्ये लीकेज झाले तर ते मागच्या बाजूला होते व बायका कायम मागे काही लागले नाही ना ते तपासत राहतात ह्या ऐवजी त्याचे कपडे पुढॅ खराब होतात ही एक टेक्निकल चूक दाखवली आहे.

सोनम कपूरचे बाबा सरदार, आय आयटीत प्रोफेसर, सिंगल डँड लेकीला निगूतीने वाढवणारे, तिला आवड्ते म्हणून चिकनचे प्रकार शिकायला कुकिंग क्लास मध्ये जाणारे असे दाखवले आहेत. ह्या एका व्यक्तिरेखेने अनेक स्टिरीओ टाइप मोडले आहेत. त्या नटाने काम ही चागले केले आहे. ह्यांचा व अक्षयचा एक सीन आहे तो मला पूर्ण सिनेमात
बेस्ट वाटला. किती उत्तर भार तीय पुरुष व महिला त्या सीन पासून स्फूर्ति घेतील हा वेग्ळा मुद्दा आहे पण मला तरी
तो खूप आश्वासक वाटला. लोका ग्रा हास्तव तो विशद करून लिहीते.

लक्ष्मी परी( सोनमचे लहान पणचे फोटो बघत असतो) परीचे बाबा डॉ. तेजस वालिया तिथे येतात व सांगतात हिला मी किती प्रेमाने वाढवले आहे. हर तर्‍हेच्या केशरचना करायच्या, तिला आवरून शाळेत पाठवायचे अभ्यास घ्यायचा,
तिला सर्व वेळ चिकन खायला लागायचे तर मी बायकांच्या बरोबरीने क्लास मध्ये जाउन नवे प्रकार शिकलो. पंधरा बायकांच्यात मीच एक टा सरदार!! बाप बननेका असली मजा तो मां बनकेही आता है. ( हे खूप छान वाक्य आहे. )
व लक्ष्मी अ‍ॅग्री करतो डोळ्यानेच. मग बाबा पुढे म्हणतो. मर्द बननेका असली मजा अपने अंदर की फेमिनाइनिटी के टच मे रहनेसे ही है. एखादा पुरुष स्त्रियांना समजून घेत असेल, त्यांचे प्रश्न सोडव्ण्याचे प्रामाणिक प्रयत्न करत असेल तर त्याने त्याचे पौ रुषत्व कमी होत नाही किंवा त्याला डाग लागत नाही. हे अगदी कमी शब्दात पण फर्मली व्यक्त केले आहे. स्वस्त दरात पॅड उपलब्ध करून देण्याबरोबरच हा विचार ही मला एक महत्वाची नवी संकल्पना वाट्ते. महानगरांत असे विचार निदान विरोध करण्यापुरते तरी माहीत असतात पण गाव खेड्यात पसरलेल्या देशात हा एक नवा विचार रुजला पाहिजे निदान तसे प्रयत्न झाले पाहिजेत. तर मुली स्त्रियांचे जगणे सुसह्य होईल. सिनेमात हा सीन फार वेळ नाही पण महत्वाचा आहे.

अमिताभ बच्चनचा दोन तीन मिनिटाचा रोल पण अपेक्षित असा आहे. एकदम डिग्निफाइ ड व्यक्तिमत्व.

एकदा ब्रेक थ्रू मिळाल्यावर पुढे ब्रँडिन्ग प्रॉडक्षन महिला सक्षमी करण , बचत गट ह्यांना स्पर्श करत कथा पुढे जाते
फारसा इंपॅक्ट पडत नाही. सर्व सिनेमा भर वेग वेगळ्या स्तरातल्या, वयाच्या स्त्रियांचे ह्या वि ष यावरील वेग वेगळे मत व त्यांचे अ‍ॅप्रो च ऐकून गंमत वाट्ते. ते प्रत्यक्षच बघा.

शेवटी क्लायमॅक्स असा नाही पण युनो मध्ये लक्ष्मी त्याच्या लिंग्लिश मध्ये स्वतःची बाजू समजावतो. ते ओके ओके आहे. युनो मध्ये मागच्या बाजूला रस्त्यातल्या टॅक्स्या दिसत नसतील असा माझा समज आहे सीजीने केलयसारखे वाट्ते. ह्या वेळेची सोनमची साडी बनारसी व छान आहे आव्डली. ( कोक त कोक मोमेम्ट)

संगीत अगदी साधे आहे एक ही श्रवणीय गाणे नाही. प्रसंगानुरूप आहेत. शेवट क्युट आहे. मूळ संकल्पना चांगली आहे पण विवेचन व मांडणी अगदीच सरळ आहे. आपल्या विचारा त फारशी व्हॅल्यू अ‍ॅडिशन होत नाही
मूळ कल्पनेचे श्रेय ट्विंकल खन्ना ला दिले आहे. म्हण जे एखाद्या पॉवरफुल कथेचे डंब्ड डाउन बॉलिवु डीकरण कसे होते त्याचा प्रत्यक्ष पुरावा!!! पर क्या करते. पद्मावतीसारखेच इट टचेस ऑन द बेसिक्स अँड देन फ्लफ्स इट टु ग्लोरी.

ह्यापेक्षा आपले मायबोलीकर चिनूक्स ह्यांनी मूळ नायकावर लिहीलेला अतिशय प्रसिद्ध असा लेख परत वाचून घ्यावा.