आधी भौतिक !

आमचे एक भौतिकशास्त्राचे प्राध्यापक होते. ते लय म्हणजे लईच भारी होते. ताडमाड भारदस्त व्यक्तिमत्व, तसलाच आवाज. छाप पाडणारे प्रकरण. दोन्हीही हातांनी वहीवर/फळ्यावर अगदी फास्टंफास्ट लिहायचे. फळ्यावर लिहिताना आपण फळ्याकडे तोंड करून लिहितो, तर हे वर्गाकडे तोंड करून उलट्या हातानेसुद्धा सरळ ओळीत फळ्यावर लिहू शकायचे. तिरके अक्षर आणि पल्लेदार फटकारे. कर्सिव्ह तर बघत र्‍हावे. त्यांच्या हाताच्या चिमटीत पेन एवढुसा दिसायचा. खडू दिसायचाच नाही.

हे सर महिन्यातून एकदा आमची एक गमतीदार परिक्षा घ्यायचे. आम्हाला कोर्‍या उत्तरपत्रिका वाटायचे आणि फळ्यावर आम्ही आजवर कधी ऐकलीही नसेल अशी भौतिकशास्त्रातील एखादी संज्ञा लिहायचे उदा. इंडक्टिव्ह रिअ‍ॅक्टन्स.

आणि म्हणायचे आता पाजळा तुमचे ज्ञान. तुमच्या मनात ही टर्म वाचून जे काय येईल, सुचेल ते लिहा. अगदी स्टोरी सुचली तरी लिहा. मात्र ती सुसंगत आणि मुद्देसूद असली पाहिजे. पेपर कोरा ठेवायचा नाही. किमान दीडपान तरी लिहायचेच. मग ते प्राध्यापक रितसर पेपर चेक करून आणून त्याचे सार्वजनिक वाचनही करायचे.

(काही विद्वान विद्यार्थ्यांना तो विषय आधीच माहीत असायचा आणि ते आपले पुस्तकी ज्ञान पेपरमध्ये लिहायचे, ते सोडा!)