साबुदाणा खिचडी फॅन क्लब

मंजूडी ऑस्सम फोटो!
मलाही साबु खिचडी भयंकर आवडते. मी जशी करते ती मला आवडते. मैं अपनी फॅन हूं
अकु, अच्छा, हा 'तो' आप्पा नाहीये होय! पण या नव्या आप्पाची खिचडी भयंकरच मस्त आहे.
आमच्या मुलाच्या शाळेच्या कॅन्टीनमध्येही सात्विक सुंदर साखि मिळते. गॅदरिंगला आम्ही ठरवून तिकडे साखि खातो.
आणि बादशाहीची खिचडी!! वावा. अवनी कुठंय?

मी आताशा नॉनस्टिक कढईत साखि करते. एकतर खाली चिकटत नाही आणि साबूदाणा कसाही असला तरी एकदम मऊसर होते आणि साबुदाणा गरगरीत फुगतो भारी. साबुदाणा उपसून चाळणीत ठेवते, म्हणजे तो जरासा सुकतो आणि खिचडी मोकळी होते. सढळ हाताने दाण्याच्या कूटाला साखिसाठी पर्याय नाही. या स्टेपला यायला मला जरा वेळ लागला होता पण एकदा धीर करून घातलेच आणि रिझल्टात जो काय फरक पडला! वाह भई वाह! वर कोथिंबीर, लिंबू आणि ओला नारळ हवाच. यम्म!!

पुण्याहून मुंबईला जाताना एक्प्रेसवेवर लोणावळ्यानंतर दत्त (श्रीदत्त) स्नॅक्समध्ये अप्रतीम साखि मिळते.
तिथे आधी ही साखि पोटभर खायची. मग जागा उरली पोटात तर बटाटेवडा वडापाव कोथिंबीर वडी मागवायचं. खूप तिखट खल्ल्यावर गोड शिरा वा खरवस उत्तम मिळतोच. पण खिचडी बेस्टात बेस्ट असते तिथली.

सनव +१

मंजू, मस्त्त्त्त्त!

सुमेधा, तुझ्या आजेसासूबाईंची साखिची कृती उतरवून घेतलीये. आता पुढच्या वेळेला करताना इतके लाड करून करून बघणार.. धन्स गो बाये!

मंजूडी, झक्कास फोटो
आता सुमेधा यांच्या पद्धतीने करून पाहायलाच हवी

I hate sabudana khichdi..<< नो वंडर यु आर एस आर के फॅन!!!!!

सुमेधाची कृती भारीये. तशीपण करून बघणार.

पुण्याहून मुंबईला जाताना एक्प्रेसवेवर लोणावळ्यानंतर दत्त (श्रीदत्त) स्नॅक्समध्ये अप्रतीम साखि मिळते.<<< होय, त्यासाठी बेलापूरवरून जेवण करून जरी निघालं तरी मला पनवेलला पोचेपर्यंत "प्रचंड भूक" लागायची. ड्रायव्हरचे वैतागवाणे लूक्स झेलत का होइना पण ती साखि खाऊनच पुढं जायचं.

मी पण फॅन आहे.

आमची आईआजीची पद्धत वेगळी आहे. दुसर्‍या दिवशी खिचडी खायची असेल तर,
-आदल्या दिवशी संध्याकाळी'च' साबुदाणा चाळणीत धूवून घ्यायचा वहात्या पाण्याखाली(म्हणजे तो खूप पाणी शोषणार नाही).
-ताक करायचं( जरासे आंबटच हवं मीठं घालूनच साबुदाणाच्या प्रमाणाने आणि खूप पातळ नको). घुसळलेल्या ताकात साबुदाणा भिजवायचा. पातेलं कलतं केलं की, जरासे अर्धं इंच वर ताक दिसले पाहिजे. तो रात्रीपर्यंत भिजतो. मग रात्री झोपायच्या आधी, तो साबुदाणा चाळणीत/रोवळीत निथळायचा व झाकून ठेवायचा.
-सकाळी बटाट्याच्या एक सारख्या चौकोनी आकाराच्या फोडी करायच्या. मिरची (हिरवी) अगदी बारीक न कापता मोठी दिसेल अशी कापावी. कडीपत्ता धूवून घ्यावा.
-जीरं घ्यावं आणि मग चाळणीतला झाकलेला साबुदाणा परातीत मोकळा पसरून त्यावर शें कूट सढळ हाताने घालावा. प्रत्येक साबुदाण्याला लागला पाहिजे कूट.
-फोडणी करताना, लोखंडी पसरट कढईत साजूक तूप(च) घालून, आधी मिरची मग जीरं तडतडलं की नंतर बटाटे खरपूस परतावे. मीठ जरास शिवरावं. आणि जरावेळ शिजवावे झाकण ठेवून.
-आता कडीपत्ता घालावा व सुक्या लाल मिरचीचा कूट(जी ज्यास्त तिखट नाही). बटाटा मस्त लागतो चवीला अश्याने. मग ढवळले की साबुदाणा घालावा. आणि आता आच मोठी करून कालथा खालून वर करावा; बटाटा तूटणार नाही ह्याची काळजी घेत. झाकण ठेवू नये. आणि मीठ घालायच नाहीये. साबुदाणा मीठाच्या ताकात भिजला असतो मस्त. ताकातील फॅटमुळे ज्यास्त तूप सुद्धा घालू नये. तो शिजतो पटकन. ५-७ मिनिटे परतून मगच झाकण ठेवून एक वाफ काढावी. वरून फक्त ओले खोबरं. हवीच असेल तर साखर आवडीप्रमाणे जो तो घेइल वाढताना.
बरोबर खमंग काकडी चोचवून परतून आणि सायीचं गोड दही(साखर किंचीत घालून).

साबुदाणा कसाही असो, खिचडी कधीच गिच होत नाही. टणक होत नाही. तेलकट सुद्धा होत नाही.

बादशाही
समस्त गरवारे स्टूडंट्सचं आराध्य दैवत आहे ते!! सह्याद्रीला नका देऊ तो मान
>> +९६३२५

आले बिपीनची खिचडी-काकडी खाऊन

मी साबुदाणा उसळ शेव टाकुन पण खाल्ली आहे, खात असतो, घरात तेव्हा शेव असतील तर.
मस्त लागते.

शब्दे.. कु.फे.पा?

अग तिचा उपास आहे आज. म्हणुन हापिसात येताना बिपीनची खिचडी पार्सल आणली होती तिने.

आमच्याकडे विदर्भात म्हणजे निदान वाशिम, अकोला, कारंजा, अमरावती आणि आजूबाजूच्या खेड्यांमधे साखिमधे रगडलेली मिरी घालतात. मला मिरीयुक्त साखि प्रचंड आवडते पण मी हल्ली बर्‍याच ठिकाणी वाचले की साखि पेक्षा साबुदाण्याची खीर चांगली. मधे दिनेशदांनी सांगितले होते की साबुदाण्याच्याही आधी राजगिरा, वरई, शिंगाडा आला आहे. उपवासाला पोटासाठी म्हणून राजगिरा जास्त चांगला.

मुग्धा

अवनी, तुझ्यासाठी आणु का ?
संध्याकाळी भेट मला

मी पुढे हो की नै ग अस विचारणार होते पण तेवढ्यात पोस्ट झाल.

सुमेधाने लिहिलेली साखिची कृती कुठे मिळेल. चारी पाने पाहिली नाही मिळाली.

बी, हिच ती खिचडी..

मेधावि | 15 February, 2016 - 16:48

आत्ता आत्तापर्यंत असलेल्या माझ्या आजेसासुबाई काय खिचडी बनवत. एखाद्या तान्ह्या बाळाचे करावेत तसे लाड करायच्या अगदी त्या खिचडिचे...

रात्री साबुदाणा धुवून मग रोवळीत उपसून ठेवायच्या. दुसर्‍या दिवशी सकाळी चितळेच्या फुल फॅट दुधाचा हबका द्यायच्या त्यावर. मग मोठ्या लोखंडाच्या कढईत, घरी कढवलेल्या भरपूर तुपाची, जिरे व मिरच्यांचे लांब तुकडे ( हो, म्हणजे हवे तो खाईल व नको तो काढून टाकेल) घालून ( शिवाय थोडे जिरे, मिठ व मिरची खरंगटून)
मग त्यातच उकडलेल्या बटाट्याचे तुकडे, त्याला तेवढ्यापुरतेच मिठ चोळून ( म्हणजे चव जिथल्यातिथे रहाते) मग झाकण ठेवून एक वाफ. तोवर सुरकुतलेल्या पण तुकतुकीत हातांच्या लाल-गोर्‍या बोटांनी थोडे सायीचे दही, मिठ, गोडसर चव येइल एवढी साखर, व भरपूर प्रमाणात घरचे दाण्याचे कूट (दाणे घरीच वाळूवर लालबुंद रंगावर भाजून, मग एकेक मुठ दाणे घेऊन त्याची अगदी निगुतीने साले काढून, खलबत्याने तयार केलेले कूट) एकत्र मिसळून मग ती खिचडी फोडणीस टाकायच्या. लोखंडी लांब दांड्याच्या उलथन्याने खरपूस होईपर्यंत परतून मग वरून परत थोडे साजूक तूप व नंतर खोबरे कोथिंबीर घालून वर लिंबाची चंद्रकोर ठेवून ती गुलाबी दिसणारी आंबट-गोड चवीची लुसलुशीत खिचडी सगळ्यांना मायेने खाऊ घालायच्या. आता नाही मिळणार तशी खिचडी.

देवीका, धन्य्वाद. आता जमेलसं वाटतंय.

मेधावि, कृती तर आहेच सुरेख पण त्यासोबत तू तुझ्या सासूबाईंबद्दल प्रेमाने जे काही लिहिले आहे ते फार आवडले. हवे तर एक ललित लिही त्यांची आठवण म्हणून. एका सुनेने आपल्या सासूंबद्दल लिहिलेले फार नाही आहे आपल्या मराठी साहित्यात. तेंव्हा तू नक्की लिहि. आणि लिंबाची चंद्रकोर शब्दप्रयोग फार आवडला. ग्रेट!!!

मॅगी, धन्यवाद

अवनी, तुझ्यासाठी आणु का ?
संध्याकाळी भेट मला
>> नेकी ओर पूछ पूछ!!

मला पण अ‍ॅड करा या क्लबात.

ंमी आणि माझा नवरा कोणताच उपवास करत नाही. पण सा. खि. मात्र आवडीने खातो. नवरा तर साखि असताना दुसरे काहीही जेवत नाही. म्हणजे उपासवाल्या मेंबरांसारखी फक्त आणि फक्त खिचडीच, हेच जेवण.

साखि ही साजूक तुपातलीच. शेंगदाण्याचे कूट करताना त्यात थोडी हिरवी मिरची पण वाटते. फोडणीतही मिरच्यांचे तुकडे असतातच. पण दाण्याच्या कुटात वाटून टाकली की तिखट व्यवस्थित लागते आणी अगदी किंचितशी साखर.. अहाहा, बरोबर दही आणि काकडीची दही आणि दाण्याचे कूट घालून केलेली कोशिंबीर. वा !

एक मात्र नक्की. असं बोलू नये पण राहवत नाही म्हणून सांगतेच. गुजराती मंडळींनी केलेली नुसते अख्खे शेंगदाणे घालून केलेली रबरी साखि भयाण लागते. आमच्या ऑफिसात फूडकोर्टात संकष्टीला अशीच असते, तिच्याकडे ढुंकूनही पाहवत नाही.

सुमेधाच्या टीप्स भारी आहेत.

गुजराती मंडळींनी केलेली नुसते अख्खे शेंगदाणे >> बिचा-यांना माहित नाही ग.. पण इथे गाडीवर जी साखि मिळते ना ती मस्त असते. ते भिजवलेले साबुदाणे सुट्टे सुट्टे उकडून काढतात. - कसे ते राम जाणे. मग कोणी गिहाइइक आल की मोठ्या पातेल्यातले साबुदाणे (बहुतेक दाकू इ. असते वाट्ट) एका प्लेटात घेतात. वर बटात्याचा सळ्या, ब. चा खमंग चिवडा, इ.इ. घालून लि>बू पिळून डाळिंब दने इ. कोथमिर इ.इ. घालून देतात. झणझणीत पण बरी लागते...

ती गुजराती साखि मी खाल्लीये एकदा. माझी अहमदाबादची असिस्टंट होती एक. तिने केली होती. साबुदाणा, अख्खे शेंगदाणे, भरपूर साखर आणि उलीसं मीठ असं मिक्स करून तुपात परतलं होतं.. हरे राम भयाण टेस्ट होती.

साबुदाणा, अख्खे शेंगदाणे, भरपूर साखर आणि उलीसं मीठ असं मिक्स करून तुपात परतलं होतं.. >>>>> अग्ग्बया!

ते भिजवलेले साबुदाणे सुट्टे सुट्टे उकडून काढतात>> साबूदाना भिजवून ओल्या जाड फडक्यात चार पाच तास बांधून ठेवला की प्रत्येक दाणा फुगून साखि अगदी मोकळी होते हा माझा स्वानुभव आहे. ही टिप खूप पुर्वी सव्यसाचिने दिली होती जुन्या माबोवर.

फॅन क्लब मध्ये add कराव एवढी नाही आवडत पण आवडते.
मेधाच्या रेसिपितील आधी दही घालण्याचा प्रयोग करून बघावा.
देविकाचा पण ताकात साबुदाणा भिजवणे इंटरेस्टिंग वाटतंय

गुजराथी लोकं साबुदाणा भिजला की त्यात सगळं चवीढवीचं एकत्र करून ढोकळ्यासारखं वाफवून घेतात, म्हणून त्यांची खिचडी छान सुट्टी मोकळी असते.
मायक्रोवेवमध्ये तीच प्रक्रिया होते खिचडीवर.

आई साबुदाण्याची खिचडी करताना ताकाचा हबका मारते. साबुदाणा खिचडीवर उपासाची शेव घालते मी बऱ्याचदा. छान लागते. बहुतेकदा आमच्याकडे उपासाला ही खिचडी आणि भोपळ्याचं भरीत. कधी कधी बटाटा पापड, चिकवड्या त्याच्याबरोबर.

मी खिचडीत साखर घालत नाही, आई घालते. नवऱ्याला साखरेचा डबा जवळ देते. हवी असल्यास घाल.

मस्त.
साबूदाणा थालिपीठ आणि बटाटा साबूदाण चकल्याही इतक्याच आवडतात.
पण हल्ली यातले सगळेच सिनफुल म्हणून कमी खाल्ले जाते