गुदगुदुल्यांचा शोध पूर्ण (Movie Review - Finding Fanny)

ट्रेलर्स फनी वाटत होते. बघायला हवा. ( सेन्सॉरने बराच घोळ घातला आहेच, त्यामूळेही लोक बघतीलच. )

छान.
चित्रपट पाहिला पाहिजे असे वाटू लागलेय.

मस्त लिहिलेय रसप, प्रेक्षकांना चित्रपटगृहात खेचणारा लेख.

रसिक प्रेक्षकांसाठी चित्रपटाचं अजून एक आकर्षण म्हणजे नसीरुद्दीन शाह व पंकज कपूर ह्या दोन तगड्या अभिनेत्यांना एकत्र पडद्यावर बघणं.
>>>>
ट्रेलर बघूनच, गेलो तर या दोघांसाठीच, हे ठरवले होते.
जर पटकथाही सरस असेल तर या जोडीने तिचे सोने केले असणार यात शंका नाही.

दोघांच्यातले जे काही संवाद आहेत, त्यात कुणीही दुसऱ्यावर कुरघोडी करायला पाहत नाही.
>>>>
हे आजवर त्या दोघांनी कधी केल्याशी आठवत नाही.

मी काल पाहिला. मला तरी खूप असा काही आवडला नाही.

गोव्याचे चित्रण छान आहे, पटकथेतील व्यक्तीरेखा सशक्त आहेत, वातावरण परिणामकारक आहे. गोष्ट फारशी नाहीच. आहे तेवढी छान खुलवली आहे.

पण.....

गाण्यात जाम मार खाल्ल्लाय. एक गाणं सिनेमात बॅकग्राउंडला येतं. दुसरं इंग्रजी सिनेमांप्रमाणे सिनेमा संपल्यावर येतं. दोन्ही गाणी पंजाबी ढंगाची आहे. शेवटचं गाणं तर डोक्यात जातं.

फार कमी जागा सोडल्या तर मला तरी हसू आलं नाही. इतका काही सिनेमा खुसखुशीत वाटला नाही.

नसिरुद्दिन अमेझिंग!!! डिंपल मस्त. बाकी सोसो. पटकथेतल्या सुरेख व्यक्तीरेखा सिनेमात कमी पडल्या. अगदी पंकज कपूरही भावला नाही. काहीतरी कमी होतं किंवा काहीतरी अति होतं. दीपिका झेपली नाही. पोकोलीसारख्या आडगावात ती जे ड्रेसेस घालून फिरते ते मुंबईतही कोणी रोजच्यारोज घालणार नाही. कुमार कपूरांबद्दल काय बोलावे? ते तसेच दिसत राहतात आणि बोलतात. रशियन माणसाच्या घरातला प्रसंग अति वाटला. आणि दीपिकाचा नवरा का गेला त्या करता जे कारण सांगितलं आहे ते महाबालिश. ते इतकं डिटेलमध्ये सांगावं लागतं यातच ते किती ओढून ताणून आणलंय ते लक्षात येतं.

मला बीइंग सायरस खूप आवडला होता. पण हा सिनेमा नाही.

तरीही बघाच. नसिरुद्दिन साठी. ज्यांना दीपिकाच्या खळीसाठी बघायचाय त्यांनी त्याकरता बघा.

कास्ट आणि ट्रेलर्स बघूनच ठरवलेलं सायरस पठडीतला (असं मोजकं पण हटकेच आवडतं... मसालेदार आवडत नाही.) आहे सो बघणारच...!! आता शिक्कामोर्तब झालं.
पंकज कपूर आणि नसरूद्दिन बद्दलच्या वाक्यांना अनुमोदन. शिखरांची उपमा फार आवडली.

रच्याकने : रसप, तुमचे आधीचे अगदी सुरूवातीचे रिव्ह्यूज लिहीलेले वाचले तेव्हा वाटलेलं कित्ती किस काढतो हा माणूस!! (सॉरी हा जरा जास्तच प्रांजळ मतप्रदर्शन केलं ) एकपण चित्रपट बरा वाटत नाही याला म्हणजे... पण
(अधले मधले मिसले बहुदा... ) याचं रस(प)ग्रहण वाचून वाटतंय वा!! चोखंदळ रसिक आहे!! चांगल्याला चांगलंच म्हणतो.

छान लिहिलंय रसप. मात्र कोणत्या कारणासाठी सिनेमा आवडला यावर भरपूर मतं येऊ शकतील असं वाटतं.
***

रोजच्या जगण्यापेक्षा वेगळं, कार्टून फिल्मच्या कॅरेक्टर्ससारखं आपल्याला कधी वागावसं वाटलं आहे की नाही? तुमच्या स्वप्नातल्या पात्रांचं किती वेळा डिटेलिंग करू शकला आहात? नसाल करू शकला, तरी स्वप्नं बघण्याची ऊत्सुकता किती वेळा तुम्ही मारून टाकली आहे? आपण 'खरे' कशाला आहोत, आणि यापेक्षा वेगळं, सटकल्यागत कधी वागावं- असं आपल्याला कधी वागावसं वाटलं आहे की नाही? अँजी, फॅडी, पेद्रो, रोजी, सॅव्हिओ ही आपल्यात कधीच न येऊ शकणारी सारी पात्रं बघण्यासाठी हे असे सिनेमे बघावे लागतात. सिनेमा बघायला सुरूवात केल्यानंतर लगेच आपल्याला कळून चुकतं, की ही पात्रं 'लार्जर दॅन लाईफ' नव्हे, तर 'डार्कर दॅन लाईफ' आहेत..

पेद्रो बद्दल- तो एका 'ऑर्गॅजॅम' च्या शोधात आहे. तो उत्कटक्षण त्याच्यापर्यंत पोचून गेल्यानंतर प्रत्येक जण आपापल्या परीने मोकळा, रिकामा आणि व्यक्त होईल, त्याप्रमाणे तोही होतो. हा ऑर्गॅजॅम त्याच्या दृष्टीने इतका महत्वाचा आहे, की त्याला कितीही विनोदी किंवा गंभीर मुलामा दिला, तरे तो शेवटचा क्षण हेच सत्य आहे. या शेवटच्या 'पाहिजे असलेल्याचा' शोध एकदा संपल्यावर त्याच्या जगण्याचं प्रयोजनच संपतं, आणि कथेचा एक भाग म्हणून आपल्या पुढे ते अचानक येतं- हे कळतंच. असं विनाकारण सारं काही एकदा संपून गेल्यावर ते कुठच्या पद्धतीने आणी कुठच्या प्रसंगात संपलं- हे फारच बिनमहत्वाचं होतं, फारतर त्याला आपापल्या संस्कृतीप्रमाणे मिथकं चिकटत असतील, पेद्रोला शेवटी चिकटून राहिलेल्या जाळ्याप्रमाणे..

फॅडीबद्दल काय बोलावं! आपल्यातली मिथकं आणि प्रवृत्ती, प्रकृती या सार्‍याचे नियम पाळत हा 'आयटम' आपल्यासमोर फॅडीचा चेहरा, वागणं आणी आवाज घेऊन अपेक्षित-अनपेक्षित पद्धतीने येत राहतो- इतकंच नाही, तर त्याच्या आजूबाजूच्या पात्रांनाही समृद्ध करतो..

ही सारी डार्क ट्रीटमेंट शेवटी(क्रेडिट्स / टायटल्स आल्यानंतर) एका गाण्यात मुद्दाम 'रिफ्लेक्ट केल्यागत' दिसतात. पण ती ज्याने त्याने आपापल्या प्रकृतीनुसार घ्यावी. फारतर उठून जावे. ही सारी डार्कर दॅन लाईफ आहेत- असं गळी उतरवण्याचा टीमचा आग्रह नाहीच. ते तुमचं तुम्ही ठरवायचं..

शेवटी 'अनपेक्षितते'चं सार्‍यांना आकर्षण असतंच. फक्त प्रश्न असा येतो, की अनपेक्षित म्हणजे विरोधाभास आणि लॉजिक म्हणजे आयुष्य असे सरसकट शिक्के मारून आपण मोकळे होत असतो. तसं असतं तर किती सोपं झालं असतं, पण तसं नाही हे किती छान आहे हे हा फक्त दीड तासाचा सिनेमा बघून आपल्या लक्षात येतं.

तेच काय, पण काहीच लक्षात आलं तरी काही हरकत नाही. निर्मात्याच्या खिशात तुमच्या खिशातले दोनतीनशे रूपये पडलेले असतात. तुमच्या खिशात काय पडलं- हे बघण्याची जबाबदारी तुमची.

छान आणि खुसखुशीत परीक्षण !
आवडणार असे वाटतेय सिनेमा .
दुसरीकडे अर्जुन कपूर त्याला कुठलाही रोल दिला तरी काहीही फरक पडणार नाही, हे दाखवून देतो.>> बर्याच जणांचे हेच मत आहे तरी त्याला चांगले सिनेमे मिळतात .दुसरा कोणी असायला हवे होते .

<<गालावरच्या खळीत तर मी किमान अडुसष्ट वेळा जीव दिला >>अरे बापरे

सिनेमा आवडला. हजार एक्स्ट्राच्या गर्दीत नाचणारे हिरो-हिरोईन बघून कंटाळलेल्या डोळ्यांना रिफ्रेशिंग चेंज. साध्या स्टोरीला पाचही कलाकार आपले आपल्या कामाने जिवंत करतात आणि प्रेक्षणीय करतात. डिम्पल आणि नसीर यांना फिल्मफेयर अवार्ड साठी नामांकन मिळावे इतका सुंदर रोल केला आहे.
अर्जुन कपूर तुलनेने नवखा आहे हे मान्य. दिसायला गोवेकर वाटत नाही पण आवडती छोकरी आणि नोकरी न मिळाल्याचे फ्रस्ट्रेशन चांगले दाखवतो. (हल्ली एकूणच रोल "दिसण्याची" डिमांड कमी झालेली दिसते उदा: प्रियांका - मेरी कोम, हैदर - श्रद्धा कपूर इ.).
सिनेमा संगीतात फार मार खातो. गाणी सिनेमात शोभून जातात, फ्लो मध्ये वाटतात पण आवर्जून प्लेलिस्ट मध्ये टाकावी अशी नाहीत. Cocktail आवडला नव्हता पण गाणी मस्त होती. पुन्हा प्रीतमला चान्स द्यायला हवा होता.

अभिनय आणि छायाचित्रण सोडून संपूर्ण सिनेमाची मंदार कुलकर्णीने सकाळ मधे मुक्तहस्ते धुलाई केली आहे.

हा असा चित्रपट आहे जो तुम्हाला एकतर फारच आवडु शकतो किंवा मग पुर्णपणे नावडु शकतो. त्यामुळे उलटसुलट रिव्यु येणार याचे

मी धुलाईमोडमध्ये आहे. उद्या सविस्तर लिहेनच. पण सध्यातरी एकच शब्द "प्रेडिक्टेबल!!!"

अर्र ..रहम नंदिनी रहम. लिही सविस्तर. आवडेल वाचायला.

हा असा चित्रपट आहे जो तुम्हाला एकतर फारच आवडु शकतो किंवा मग पुर्णपणे नावडु शकतो >>> +1

उत्सुकता जागवणारं परीक्षण.

हा असा चित्रपट आहे जो तुम्हाला एकतर फारच आवडु शकतो किंवा मग पुर्णपणे नावडु शकतो >>> +1

>>>>>>>

ईन शॉर्ट तुमचा आयुष्याकडे बघण्याचा द्रुष्टीकोन सकारात्मक आहे की नकारात्मक हे हा सिनेमा बघून ठरवा.
आवडला तर सकारात्मक नावडला तर नकारात्मक.
ईंटरेस्टींग, आता तो देखनाहीच मांगता है

रसप, परिक्षण आवडले. साजिराचे परिक्षण डोक्यावरून गेले. मेबी चित्रपट अजून पाहिलेला नसल्याने असेल.

दिपिकाच्या खळीसाठी- क्या बात है!

चित्रपटाचे सिरियसली फारच ऑपोझिट रिव्ह्यूज ऐकतो आहोत. (चि क वा वर आगावाने अर्जुनची चिकार स्तुती केली आहे :हाहा:) त्याचमुळेकीकाय, पण फाफॅ बघूच असं वाटतंय.

पौर्णिमा ते परीक्षण नाही. असो. पण आगाऊ म्हणतो तसं- हा 'विनोदी' चित्रपट म्हणून बघायला जाऊ नये, कारण तो तसा नाही.

बरं साजिरा, तू जो काही परिच्छेद लिहिला आहेस तो समजला नाही. माझी झेप तितकी मोठी नाही पण कदाचित फाफॅ समजेल अशी आशा करते.

रणजीत, थँक्स. मस्त लिहिलंयस.
उत्सुकता जागवणारं परीक्षण>> अगदी.
बघणार तर आहेच. टायटल ऐकल्यापासून, त्यात डिंपल आणि ईंटिरिअर गोवा आहे हे कळल्यापासूनच मला सिनेमा आवडणारे असं वाटलेलं आणि तू जे काही लिहिलंयस ते त्यात भर घालणारं आहे. मिररमधला त्यांचा पाचजणांचा पडून पडून हसत असलेला फोटो भयंकर आवडलेला, डिंपल त्यात हसता हसता आडवी झालीये एवढं पण पुरेसं आहे. असो.

साजि-या, सिनेमा बघता बघता तू त्याचा जेवढा विचार करतोस किंवा त्याचं कोळून सार काढतोस, तेवढा विचार त्या सिनेमाचे लेखक-दिग्दर्शकही पार स्टोरीलाईन सुचण्यापासून ते चित्रिकरण संपवेपर्यंतच्या अख्ख्या प्रक्रियेत मिळूनही क्वचित करत असतील.. तू विचार करतोस आणि वर ते शब्दात सांगतोसही _/\_

जुना खट्टा मीठा, बातों बातों में च्या पठडीतल्या सिनेमाची अपेक्षा आहे. म्हणुन श्टोरी काही असली, नसली तरी चालणारे

<जुना खट्टा मीठा, बातों बातों में च्या पठडीतल्या सिनेमाची अपेक्षा आहे>

सई.,
तसा नाहीये हा. कुठलीही तुलना, कुठल्याही अपेक्षा मनात न ठेवता हा चित्रपट बघ. खूप विचारपूर्वक तयार केलेला हा चित्रपट आहे.

तेवढा विचार त्या सिनेमाचे लेखक-दिग्दर्शकही पार स्टोरीलाईन सुचण्यापासून ते चित्रिकरण संपवेपर्यंतच्या अख्ख्या प्रक्रियेत मिळूनही क्वचित करत असतील >> हा धोक्याचा इशारा वाटतो आहे.
कुणी काय विचार करावा हे अर्थातच टीमच्या हातात नसतंच. आपल्याला काय वाटेल ते आपल्यापाशी. त्यासाठीच परिच्चेदातलं शेवटचं वाक्य लिहिलं. काहीही वाचलं आधी, तरी पुर्वग्रह तयार होतातच. काहीच वाचून जाऊ नका - हे सर्वात सोपं. एखाद्या सिनेम्याची जातकुळी संपूर्णपणे वेगळी आहे, आणि त्या दृष्टीने तो सिनेमा पाहायला हवा- एवढं आधी कळलं तर पुष्कळ. अशा सिनेम्यांसाठी सारी परीक्षणं, प्रतिसाद, कॉमेंट्स स्पॉयलर ठरतात हे खरं..

थँक्स तुम्हा दोघांनाही.
पुसली पाटी, कोरी केली

या चित्रपटात बेकेटच्या वेटिंग फॉर गोदोचा संदर्भ अनेकदा डोकावतो. व्लादिमिर, वारंवार पडणारी स्वप्ने, बोट दाखवून जाणारा मुलगा, एस्त्रोगोन आणि पोझ्झोची येणारी आठवण हे सगळं गोदो.

परीक्षण मस्त केलयं. चित्रपट पहायला हवा अशी इच्छा निर्माण करणारं. गोवा हे माझ्यासाठी बेस्ट लोकेशन आहे . कारण गोव्याची मी जबरदस्त फॅन आहे. गोवा पाहणे हे मुख्य आकर्षण असेल माझ्यासाठी.

मी पाहिला मूवी.

माझे ३.१११ स्टार.

खूप खास नाही, खूप बेक्कार नाही. गोव्याचे फक्त रस्ते,काही घरं, बसेस दिसतात. तेव्हा गोवा दर्शन असे काही खास नाही.
पण जे काही दिसतं (रस्ते, टुमदार घरं) ते आपलया शहरी जीवनात दिसणं मारामारी म्हणून त्याचे कौतुक.

विचार केला तर चित्रपट एक गूफी ह्युमर म्हणू शकतो. प्रत्येक पात्र( एक उदाहरण आहे एकेका वृत्तीचं ).

दीपिका: खूप सुंदर दिसलीय. कमी मेकअप मध्येच छान दिसते.
अर्जुनः बरा असां असेही धडपणे(कोकणी भाषेत) म्हणू शकत नाही. पण चालवून घेतलाय इतरांनी
डिंपलः रोसेलिन उत्तम रंगवलीय
नसरुदीन :नेहमीप्रमाणेच उत्तम
पंकज कपूरः ज्यास्त दाखवला असता(त्याचा रोल) तर मजा आली असती. पण त्याने काम चांगले केलेय.

बाकी, ठिकठाक.

काल पाहिला ... आणि खुप आवडला.

या चित्रपटात बेकेटच्या वेटिंग फॉर गोदोचा संदर्भ अनेकदा डोकावतो. व्लादिमिर, वारंवार पडणारी स्वप्ने, बोट दाखवून जाणारा मुलगा, एस्त्रोगोन आणि पोझ्झोची येणारी आठवण हे सगळं गोदो.

ह्म्म्म... त्या गोष्टींचा काय संदर्भ असावा हा विचार मीही करत होते.

प्रत्येकाची स्वप्नपुर्ती झाल्यानंतरची प्रतिक्रिया वेगवेगळी असते. चित्रपटात पंकज कपुरची प्रतिक्रिया सगळ्यात जास्त आवडली.

वर काहींनी चित्रपट विनोदी आहे म्हणुन लिहिलेय पण मला अजिबात विनोदी वाटला नाही. का माहित नाही पण मला जवळजवळ प्रत्येक पात्राशी रिलेट झाल्यासारखे वाटले. आणि त्यामुळे त्यांच्या आयुष्यांतील विसंगती समोर आल्यावर मला कुठेतरी माझ्यातली विसंगतीही अचानक समोर दिसली आणि मग स्वतःवरच खळखळून मनमुराद हसणे आले

हा चित्रपट कोणाला अगदी मनापासुन आवडू शकतो तर कोणाला अगदी मनापासुन नावडू शकतो.
मला मनापासुन आवडला तर माझ्या लेकीने मनापासुन शिव्या घातल्या. चित्रपट पाहताना मला इतके खदखदुन हसु कसले येतेय याचेच तिला राहुन राहुन आश्चर्य वाटत राहिले.

अर्थात इथे प्रत्येकाचे आव्डनावडीचे कारण वेगळॅ असु शकेल पण आयुष्याच्या वाटेवर आपण कुठे उभे आहोत या गोष्टीवर कुठे तरी याचे आवडणे किंवा नावडणे अवलंबुन असु शकते असे मला वाटले. तिचे वय स्वप्न पाहण्याचे आहे, स्वप्नपुर्ती व्हायची वेळ अजुन दुर आहे. मी अर्धी वाट चालुन आलेय, काही स्वप्ने पुरी झाली, काही विरली, काहींच्या बाबतीत अजुन आशा आहे तर काहींच्या बाबतीत खरेच पुर्ती झाली तर ती अपेक्षापुर्ती असेल की अपेक्षाभंग.... अशी एक विचित्र भावना आहे. माझ्या या मन स्थितीमुळे मला चित्रपटातल्या पात्रां च्या प्रवासाबद्दल उत्सुकता वाटत राहिली तर तिला बोअर झाला.

हल्ली पाहिलेल्या चित्रपटां पैकी डिवीडी घेऊन संग्रही ठेवण्यासारखे फक्त तिन चित्रपट वाटले. जिंदगी ना.., लुटेरा आणि आता हा... याच क्रमात चढत्या भाजणीवर. याचा क्रमांक एक दम वरचा कारण एकाच पाहण्यात यातले सगळॅच काही लक्षात आले असेल असे मला वाटत नाही. जेवढे लक्षात आले त्यापेक्षा बरेच काही निसटुन गेल्याची शक्यता आहे. शेवटी चर्चच्या दृष्यात फुलांवर गुंडाळलेल्या कागदावरील बातमी केवळ क्ष णभर दिसली आणि पटकन लक्षात आली. अशा लक्षात न आलेल्या खुप गोष्टी पहाण्यासाठी याची डीविडी घेणे मस्ट...

साधना, छान लिहिलंय.
<चित्रपट पाहताना मला इतके खदखदुन हसु कसले येतेय याचेच तिला राहुन राहुन आश्चर्य वाटत राहिले. > हे वाचताना त्याचे माझ्या मनाने शोधलेले कारण लगेच पुढच्या परिच्छेदात वाचायला मिळाले.