Submitted by वेल on 23 May, 2014 - 05:49
गुलाबाच्या ताटव्यात जेव्हा
धावत होतीस तू अल्लडपणे
मी म्हणालो, जरा सांभाळून
काटे बोचतील पायात..
तू उत्तरलीस नजरेनेच
अरे वेड्या, असतो का
गुलाब काट्याशिवाय?
किती सहजगत्या स्वीकारलंस
हे सत्य तू माझ्या अस्तित्वाचं.
मलाच कधी समजलं नाही
तू होतीस प्राजक्ताचं फूल
तुला तजेलदार ठेवणार होती,
माझ्या निष्पाप प्रेमाची ऊब.
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
वा.वा क्या बात है... खुपच
वा.वा क्या बात है... खुपच छान..:)
सुरेख
सुरेख