चित्र बोलते गुज मनीचे - (काव्य-प्रकाशचित्र स्पर्धा) - प्रकाशचित्र क्र. १ (मुदत संपल्यामुळे प्रवेशिका स्वीकारणे बंद करत आहोत.)

माझा हातभार लागो कुंभाराच्या चाकाला
एक सान फूल लागो वेड्या माझ्या हाताला
घटांतून मध कसा झिरपून ओथंबावा
छातीशी घेता फुलाला हर्ष ओलाचिंब व्हावा

कालचक्राच्या गतीने खेळ लोभस मांडला.

जन्म मातीच्या कणांनी देहरूपी घेतला.

बाल्य गेले जोश सुकता देह चंचल जाहला

द्वाड काळाला नव्याने चिखलगोळा लाभला

कालचक्र हे अविरत फिरते
घटाघटांतून जीवन फुलते
संक्रमणातून सहज उमलते
दोन पिढ्यांतील अलगद नाते

गरगर चाकाची गती
कलाकुसर ही करांची
साथ जुन्या नव्याची
परंपरा ही सृजनाची

सहज वाटलं मला सुंदर घटाकडे पहात
कुंभाराच्या चाकावर मातीचा गोळा होत बसावं
मेलेली माझ्यातली मी कुंभाराच्या हाताने
परत सुंदर माणूस होवून घडावं

होता अलगद स्पर्श सुरकुतला
आकार घेतसे मातीचा गोळा
ये भेट, जीव लावूनी मृत्तिकेला
नको बाळगू व्यर्थ संकोच बाळा

सुरकुतला हात कापतोय थरथर
ओला गोळा, चाक फिरतंय गरगर
थांबू नकोस, दे मातीला आकार
थकलोय जरासा तूच आता आधार

सगळ्यांच्या चारोळ्या सुंदर..
शेळीताई.. खूप आवडली चारोळी तुमची..

गरगरत्या चाकावरती या
रुप लाभते घटाघटाला
भरभर जाते कोवळिक ती
सुरकुत पडते त्याच हाताला

कलेत आली आगळी गोडी
लेक करते मदत थोडी
कष्टाची असावी तयारी
घेण्या उंच उंच भरारी

ये बैस अशी सामोरी
फिरत राहील हि चाकोरी
घटा घटातील अवकाश
भरून जाईल सावकाश

फिरत्या चाकावर मातीचा गोळा-
घेतो आकार, भागवतो भूक
कुणाच्या पोटाची,
कुणाच्या मनाची

तुझा हात अन माझा हात
आज मला तू देता साथ
मातीला ह्या येई घाट
स्वप्न मनीचे अन सत्यात!

कुंभाराच्या चाकावर मिळतो आहे मातीला आकार

नव्या हाताना मिळतोय ''अनुभवी'' हातांचा आधार

जीवनचक्र आपले असेच आहे ते सतत फिरत राहणार

जो ''अनुभवांना '' सोबत घेईल , तोच जग जिंकणार

स्पर्शातील भावनांची खोली मातीलाही कळायची

सुबक आकार घेवूनी ती भट्टीमधूनी जळायची

कणाकणांच्या अस्तित्वांचे बंध जोडताना मायेतून

आठवते मज तुझीच बोटे शिल्प घडवण्या वळायची .

माती हवी तशी वळे, जीव ओताया घटात
बळ होतं मनगटी, तशी गतीही चाकात
घट घडविता घडविता थकले हे हात
देते मातीचा वारसा तुझ्या समर्थ हातात

वळवावी बोटं जरा, घ्यावं मातीला कुशीत.
गोंजारावं खूप वेळ, मग येतीया खुशीत.
नको घेऊ आढेवेढे; माती आई आहे बाळा.
हात मळल्यावाचून नाही आकार घटाला.

संघमित्रेच्या ओळी केवळ बेष्ट आहेत.

माझीही एण्ट्री - शार्दूलविक्रीडित.

बोटांना धरुनी तुम्हां शिकविली आयुष्यतत्त्वें व्रते
धडपडली फुटली तरीही घडली कित्येक मडकी इथें
मातीतूनच विश्व सर्व घडु दे, अलवार स्पर्शे तुझ्या
काळच देई तयासि आकार रे, तू फक्त द्यावी दिशा

माती असते नवनवोन्म्शेषशालीनी
मतीही असते सृजनशील तिच्यापरी
घडवीण्यास दोन्हीस लागते कष्टचक्र
जलाविना माती शुष्क कष्टाविना मती भ्रष्ट

जर्रा गंमत....

फिरतं चाक, त्यावर चिक्कण माती
घडत्येय कला माझ्या अनुभवी हाती
अरे, अरे.. नको करुस तु अशी मस्ती
थांबव बर ही तुझी जबरदस्ती ......

मातीलाही आस नव्याची
दोन पिढ्यांची चल मोट धरू
अनुभव माझा, साथ तूझी
चल मिळूनी नव-निर्माण करू

फिरत्या चाकासंग माझे
आयुष्य गरकन फिरले
कलाचही माझी कामाई
धन तुज हवाली केले !

मातीचा जीव, मातीत जिरणार
फिरुनी नवा, आकार घेणार

चेली मळते मृदेचा
मनोरम बाह्याकार
गुरू घडवी अंतरी
स्वयमेव कलाकार

धर अलगत विश्वासानं, अर्ध्यावरती सोडू नको,
साधक सिध्द नकळत होशिल , नावामागं दडू नको.

ओल्या मातीला आकार देती अनुभवी हात
घडणे बिघडणे जसे सतत काल चक्रात
चालवाया वारसा, येई नव्या युगाचा हात
नवे बल येई थकल्या सुरकुतल्या हातात

मी कलाकार नाही
जमेल का काही घडवायला?
नाहीच जमले काही तरी...
गंध मातीचा लागेल ना हाताला

आकार द्यायला शिकवत गेलास,
तु मला आकार देता देता.
तुलाही पुढे हेच करायचे आहे,
हेच सांगत होतास का रे जाता जाता

ओल्या मातीला तुडवी
मग हाते कुरवाळी
आणि आधार होऊनि
एक आकृति जन्मली