चित्र बोलते गुज मनीचे - (काव्य-प्रकाशचित्र स्पर्धा) - प्रकाशचित्र क्र. २ (मुदत संपल्यामुळे प्रवेशिका स्वीकारणे बंद करत आहोत)

लाल मातीतली वाट नदीकडे जाते
द्रुतगती तिथे तिची शांत क्लांत होते
तिथेच मी प्रीतीचे रोप लावलेले
आज त्याच छायेत 'ती' विश्रांती घेते

चारोळी
----------------------------------------------
हिरव्या झाडामधून जाते लाल तांबडी वाट
युगा युगाच्या वाटेवर या कधी लागतो घाट
कधी लागते गजबजलेली झाडीही घनदाट
काय सांगावे कधी इथे पडेल कुणाशी गाठ.

आयुष्याच्या पाऊल वाटेवर
सुःख दुःखाची वहिवाट चालूच राहणार
एक वेळ खचेलही ही पाऊल वाट खूप सोसून
पण शेवटी एकाकी हा प्रवास सुरूच राहणार

आयुष्याच्या वाटेवर चालताना
येईल ते स्वीकार पण गुंतू नको
मध्येच भेटेल सुबक कापले-पण
हिरवाईच्या क्षणांनी मातू नको

गर्द झाडीची अन लाल मातीची
कधी चढाची अन कधी उताराची
बोलावते वाट मला वळणावळणाची
आस आहे फक्त तुझ्या सोबतीची

या वळणावरी उभे राहूनी
बघितले मी मागे वळूनी
धरिली छाया तूच पदोपदी
कृतज्ञता ये उरी दाटूनी

जुनी जाहली पाने, झडली,
पुन्हा नव्याने किती उगवली,
कधी ऊन तर कधी सावली,
याच विचारे वाट थबकली?

हिरव्या पानांमधुनी उतरता
शुभ्र उन्हे मऊशार जाहली
पायवाट तांबडी धुळीची
हिरव्या वळणावर झुकलेली...

शांत-निवांत हा हिरवा गारवा!
पायवाट ही जाते दिगंतास
ऊन-सावलीचा चालता लपंडाव
नवेच गूढ येते जन्मास!!!

वाट रानात ओढते
गुज मनीचे ओळखे
ऊन सावल्यांच्या संगे
माझे मी पण हरवे

गेली ही वाट रानावनातुन
रविकिरणे डोकावली त्यातुन
येथे क्षणभर विसावुन पाथस्थ
होईल जोमाने पुन्हा मार्गस्थ

वाटा पोटार्थी, भुयारी ; तुडविता नित्य,
खंत ती दाटे मनी, कटु ते सत्य
राहिल्या दूर पाऊलवाटा, स्मरती सावल्या र्निगुण
तिथवर जरी पुन्हा पोचता, अदृष्य ते वळण

हिरव्या कंच शालूवर ...

सूर्य किरणाची खडी...

निसर्गाच्या सौदर्यात भर घालत.....

उभी आहे हि वाट नागमोडी ..

हिरव्या रंगाचा मखमली शालु
त्याला सोनेरी उन्हाचे काठ
लाजत मुरडत निघाली
ही नागमोडी पाऊलवाट

अशीच येऊन थबकली होती
एका अवघड वळणावर ती
रणरणत्या वैशाख वणव्यात
तीच माझी सावली होती

पायाखालची सरळसोट वाट हलकेसे वळण घेऊन झालेली दृष्टीआड
दोहोंकडेची झाडे स्तब्ध, मूक; हवेतही दाटलेली एक शांतता, गूढ
मनातल्या उत्सुकतेस भीतीचा स्पर्श होताच पाऊल अडखळले
क्षणभर थांबून अदमास घ्यावा तर बाजूला हे खोड - आडवे, वठलेले

हिरव्या मांडवाखालून जाते आहे लाल शालुतली नवरी

झीरमिरत्या उन्हात पुरती न्हाऊन गेली

पुढील वळणावर काई आहे माहित नाही तिला

म्हणे , आहे सखा सोबतीस तर घाबरू मी कशाला

हिरव्या मांडवाखालून जाते आहे लाल शालुतली नवरी

झीरमिरत्या उन्हात पुरती न्हाऊन गेली

पुढील वळणावर काई आहे माहित नाही तिला

म्हणे , आहे सखा सोबतीस तर घाबरू मी कशाला

ही वाट की वहिवाट,कुठे घेउन जाई?
आयुष्यातही असते कदाचित वळणावळणाची दाटी
कुठे गर्द झाडी तर, कुठे रणरणते ऊन
मनात का चालले हे विचारांचे मौन.

ओढ लागली ग माहेराची सकाळपासून
वाट तांबड्या मातीची वळे झाडाझाडांतून
गर्द सावली बघून जिथं विसावलं ऊन,
'चल जाऊ त्या वाटेला' मन सोडी भंडावून

एक झाड एक सावली

प्रेमाची एकच माऊली

आता फक्त दया कर

तोडू नको,तोडू नको

धरणीवर पडला एक वृक्ष इथे
वन्यजीव, लता नी वृक्ष हिरवे
काळाच्या आत दडतील सारे
मानवी गंध फक्त दरवळेल इथे.

वाट वाकडी खडतर असे ही जीवनापरी
भली माणसे देतील तव छाया वृक्षापरी
भिऊ नकोस कदापी तु या चराचरास
जग सचोटीने पार करशील भवसागरास

वळणार्‍या वाटेवरले
तरु कवळती गगन
हिरव्यागच्च पानोर्‍याची
सावली साकळे सघन

हिरव्या वळणा-वळणातून जाते
सखे, माझ्या माहेरची वाट...
कितीही चाला संपत नाही,
गर्द कोवळ्या हिरवाईचा काठ !

मऊ हिरवळीचा मांडव
पायवाटेवर उन्हाची रांगोळी
सुचता अशी चारोळी
वाटते म्हणावे 'जय मायबोली!'

लहनपनीचा काळ सुखाचा
रंगायचा इथेच खेळ सावल्यांचा
सावल्यांचेही अर्थ आता कळाले
आपणही निस्वार्थी व्हावे जाणवले !

अरे ! आताशी कुठे गड चढायला सुरु झालोत
आणि लगेच दुखायला लागले पाय ??
आँ !! गेले कुठे सगळे ????
मागच्या मागे पळाले की क्वॉय ???

ही पायवाट जणू जीवन प्रवास
कधी सावली तर कधी ऊन इथे
रमत गमत कधी रस्ता चुकत
पोहोचशील तू तुझे ध्येय जिथे