उतरले अलंकार..

व्वा.. पुन्हा एक सुंदर ..गंधभारला आनंद मिळाला. पहीलं कडवं खासच आवडले. शेवटही खुप छान.

येई वर्षत उदारा तापले रे मरुस्थळ
भ्रम नजरेचा मिटो मालवो हे मृगजळ ... व्वा.

धन्यवाद भारतीजी

आता व्हावेस तू स्वस्थ निरखावेस स्वतःला
काय हरवले कोठे .. विचारावेस प्रभूला
एक जाणणारा तोच तुझी आंतरवादळे
तुझ्या चुका तुझ्या त्रुटी- निष्ठा आणिक उमाळे >> वा भारती, फार छान लिहीलेत आपण!

स्वतःला असे संयमाने सांगणे कधी कधी अपार गरजेचे ठरते नाही? विमनस्कता, वैताग, दुखावलेले मन सार्‍यांचा परिपाक म्हणजे 'स्वसंवाद' आहे, इथे प्रभूला सामोरे ठेवले की त्याच्या आदरयुक्त भितीने का होईना, स्वतःचे परखड परिक्षण घडावे हा खयालच रोमांचकारी आहे!

खूपच मस्त
ऑर्फिअस अन् बागेश्रीचे प्रतिसादही छान
धन्यवाद भारतीताई

वाह! सुरेख!

येई वर्षत उदारा तापले रे मरुस्थळ
भ्रम नजरेचा मिटो मालवो हे मृगजळ >> फार आवडले..

एक जाणणारा तोच तुझी आंतरवादळे
तुझ्या चुका तुझ्या त्रुटी- निष्ठा आणिक उमाळे >>>>>

व्वा खूपच सुंदर लिहिलय...!
मला खूप आवडली...!

मनाचा संवाद कवितेत छान अभिव्यक्त झालाय.
उत्तम आशय आणि अष्टाक्षरीचा गोडवा ... छानच.
---------------------------------------------------------------------
फक्त,
"एक जाणणारा तोच तुझी आंतरवादळे" या ओळीतील
’आंतरवादळे’ या शब्दाबाबत मी संभ्रमित आहे.
अंतरातील (मनातील) वादळे असा अर्थ अभिप्रेत असल्यास
’आं’तर हे कितपत ठीक अशी शंका आहे.
(शंका कदाचित रास्त नसेलही.)

भारती.... केवळ सुंदर.
आता व्हावेस तू स्वस्थ निरखावेस स्वतःला...
.. येई वर्षत उदारा तापले रे मरुस्थळ
भ्रम नजरेचा मिटो मालवो हे मृगजळ

नि:शब्दं.
आज आता ह्यानंतर काहीही वाचायचं नाही...